ابوسهل نوبختی

اسماعیل بن علی بن اسحاق بن ابی‌سهل بن نوبخت مشهور به ابوسهل نوبختی از متکلمان شیعه در قرن دوم تا سوم ه‍.ق بود. وی به عنوان یکی از عالمان مشهور شیعه دوازده‌امامی شناخته می‌شود. یکی از نظرات چالش‌برانگیز او که تا پیش از وی، کسی به آن نپرداخته بود، باور به درگذشت حجت بن الحسن است. او معتقد است که حجت بن الحسن در دوره غیبت درگذشته و فرزندانی از او باقی مانده‌اند و تا «امر ظهور» نسل او ادامه خواهد داشت. دربارهٔ او گزارش کرده‌اند که محمد بن علی شلمغانی معروف به ابن ابی‌عزاقر، وی را به خویش دعوت کرد و مدعی معجزه و کرامت شد. ابوسهل در پاسخ ابن ابی‌عزاقر، از وی درخواست کرد تا به عنوان معجزه، موهای ریخته سرش، بازگردند اما ابن ابی‌عزاقر از چنین کاری درماند. صاحب روضات تعداد کتاب‌های منسوب به ابوسهل نوبختی را بیش از ۳۰ کتاب دانسته است که بیشتر در موضوع امامت و رد بر غالیان و ملحدان نوشته شده است. گفته‌اند که ابوسهل، حسن عسکری را درک کرده و با حسین بن منصور حلاج، درگیری‌هایی نیز داشته است. درگذشت او را در سن ۷۴ سالگی در سال ۳۱۱ ه‍.ق دانسته‌اند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوسهل نوبختی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.