بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

شیخ مفید

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مُحمّد بن مُحمّد بن نُعمان ملقب به شیخ مفید (۳۳۶ یا ۳۳۸ در عکبرای عراق - ۴۱۳)،[۱] کنیه او به دلیل شغل معلمی پدرش در عکبرا «ابن المعلم» بوده است.[۲] شیخ مفید نزد توده مردم و علمای شیعه جایگاه بالایی داشته و حتی جنبه تقدس برایش قائلند و بسیاری از نویسندگان از قرن ششم به بعد نوشته‌اند که مفید نامه‌هایی را از امام دوازدهم دریافت داشته و لقب «مفید» را نیز آن امام به او اعطاء نموده است.[۳]

شیخ مفید اولین نفری است که برای شیعیان پس از غیبت کبری سنگری علمی ایجاد کرد و مهم‌ترین عالم شیعی از زمان آغاز غیبت کبری در ۲۶۰ هجری تا زمان خود بوده است. شیعیان تنها پس از عدم دسترسی به امامان و از ۳۲۰ هجری به بعد کمر همت برای ایجاد آثار فقهی و کلامی بمیان بسته‌اند و تا زمان مفید کمتر سابقه داشته که عالمی ۲۰۰ اثر ارزنده از خود بجای بگذارد.[۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • مهدوی دامغانی، محمود (۱۳۵۲). «شیخ مفید (۳۳۶–۴۱۳ قمری)». مطالعات اسلامی (۸).