توبه
توبه به معنای بخشش است. بر اساس آموزه‌های اسلامی، گناه‌کاران می‌توانند توبه کنند و توبه آنان مورد پذیرش قرار می‌گیرد.
توبه مرتد
بر اساس فقه شیعی، توبه مرتد در صورتی که فطری باشد مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد و اگر ملی باشد، مورد پذیرش قرار خواهد گرفت. همچنین زنان مرتد را در هر صورت، ملزم به توبه می‌کنند تا به محض توبه، از مجازات ارتداد رهایی یابند، اما این حکم درباره مردان متفاوت است. در اصطلاح فقه شیعی، زنان کافر و مردان مرتد ملی، استتابه (صیغه‌ای از باب استفعال به معنی تقاضای توبه) داده می‌شوند. در این میان، گروهی از فقهای شیعه، استنابه دادن قاضی در صورتی که مرتد در دادگاه حاضر باشد، واجب شرعی است و بر این اساس قاضی باید از مرتد تقاضا کند تا از کفر خود بازگردد تا بخشیده شود. بر اساس آیین اسلام، توبه مرتد در محکمه‌های شرعی، وقتی قبول می‌شود که آنچه را انکار نموده بود از قبیل توحید، نبوت و غیره، به آنها اقرار نماید و از گفتار یا کردار سابق خود اظهار پشیمانی کرده، بازگردد. چنین کسی اگر سه بار کافر شد و سپس توبه کرد بار چهارم توبهاش قبول نمی‌شود و حکم اعدام او صادر می‌گردد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ارتداد». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.