بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

ابن‌معتز

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ابوالعباس عبدالله بن معتز بن متوکل بن معتصم عباسی مشهور به ابن‌معتز، از ادیبان مسلمان بود. او نزد بسیاری از علماء نحو دانش آموخت و در علوم ادبیات، شاگرد مبرد و ثعلب بود. او نزد پسرعمویش معتضد جاه و مقام یافت و پس از مرگ مقتفی، درباریان خلیفه، مقتدر را خلع و او را در ۲۰ ربیع‌الاول ۲۹۶ ه.ق به نام مرتضی بالله یا المنصف یا الغالب به خلافت برداشتند و وی تنها یک روز به مسند خلافت نشست و فردای آن روز، طرفداران مقتدر، بر وی شوریدند. ابن‌معتز در خانه ابن‌الجصاص گوهری پنهان شد و در دوم ربیع‌الثانی دستگیر و به امر مقتدر کشته شد. از جمله کتب او می‌توان به الزهر و الریاض، البدیع، مکاتبات الاخوان بالشعر، الجوارح و الصید، السرقات، اشعار الملوک، الآداب، حلی الاخبار و طبقات الشعراء اشاره کرد.[۱]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن معتز». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.