اقرع بن حابس
اقرع بن حابس بن عقال مجاشعی دارمی تمیمی از صحابه پیامبر اسلام و از بزرگان عرب در دوران جاهلیت بود. او در رأس هیئتی از قبیله بنی‌دارم، شاخه‌ای از بنی‌تمیم، نزد محمد حاضر شد و به همراه آنان اسلام آورد. اقرع در فتح مکه، غزوه حنین، و طائف در لشکر اسلام حضور داشت و سپس در مدینه سکونت گزید. او از دسته «مؤلفة قلوبهم» (کسانی که به‌منظور تقویت ایمانشان و ایجاد همبستگی بیشتر در جامعه اسلامی مورد حمایت مالی قرار می‌گرفتند) بود. در دوران خلافت ابوبکر، اقرع به منطقه دومه‌الجندل منتقل شد و در بسیاری از سپاه‌هایی که به فرماندهی خالد بن ولید تشکیل می‌شد، شرکت داشت. او در جنگ یمامه نیز حضور داشت و سرانجام در جوزجان، در میان لشکر اسلام کشته شد. برخی از مورخان نام اصلی او را «فراس» ذکر کرده و گفته‌اند که «اقرع» لقب او بوده است، زیرا سرش فاقد مو بود. او در دوران جاهلیت نیز به داوری میان مردم اشتغال داشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اقرع بن حابس». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.