ابومحلم
ابومحلم محمد بن هشام بن عوف تمیمی شیبانی سعدی لغوی مشهور به ابنهشام لغوی و ابومحلم از ادیبان عرب بود. اصل وی از اهواز است و در طلب حدیث بارها به مکه، کوفه و بصره سفر کرده است. وی را ملحق به قبیله بنیسعد دانستهاند. او از سفیان بن عیینه حدیث شنیده است و کسانی چون زبیر بن بکار و ثعلب و مبرد از وی روایت نقل کردهاند. گفته شده که الواثق بالله، خلیفه عباسی، خوابی دید و به دنبال تعبیر آن بود، تنها کسی که به این امر فائق آمد، ابومحلم بود و از این بابت مورد الطاف خلیفه قرار گرفت. همچنین گفته شده است که وی به خاطر حافظه قویای که داشت، از نوشتن و یادداشت برداری درس استادان خود بینیاز بود. از جمله آثار او میتوان به کتاب الانواء، الخیل و خلق الانسان اشاره کرد. گفتهاند که ابومحلم در سالی که منصور به حج رفته بود، به دنیا آمد و در سال ۲۴۵ ه.ق درگذشت. ابن ندیم سال درگذشت او را ۲۴۸ گزارش کرده است.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن هشام». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.