ابوجهل

عمرو بن هشام بن مغیره مخزومی قرشی که در منابع اسلامی به ابوجهل مشهور است، یکی از سران قریش و از قهرمانان و سیاستمداران این تبار در دوران جاهلیت بود. گفته شده است که در روزگاری قریش ابوجهل را به سروری پذیرفت که وی هنوز سیاهی سبیل بر لبش ننشسته بود، در آن زمان وی را در صف پیران دارالندوه آورد، اسلام را درک نمود اما نه تنها اسلام را نپذیرفت بلکه از جمله سرسختترین دشمنان پیامبر اسلام بود. آزار و شکنجه‌هائی که وی دربارهٔ محمد روا می‌داشت، در منابع اسلامی بسیار مشهور است. بر اساس نقلی در منابع اسلامی، حمزه پس از آنکه ابوجهل را در حال آزار محمد دید، به او حمله‌ور شد و اسلام خود را ابراز کرد. به جهت آزارهای فراوان او، مسلمانان وی را که ابوالحکم کنیت داشت، به ابوجهل خواندند و همین لقب بر او مشهور شد. او همواره به دشمنی با اسلام ادامه داد و در نبرد بدر در سپاه مشرکان مکه حاضر بود و در همان نبرد کشته شد. گفته شده است که ابوجهل در جنگ بدر به دست معاذ بن عمرو و معوذ و عوف فرزندان عفراء به قتل رسید. محمد با دیدن جسد ابوجهل، او را از فرعون بدتر دانست، چرا که فرعون در آخرین لحظات مرگ، به خدا ایمان آورد اما ابوجهل تا آخرین نفس به لات و عزی پایبند بود.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوجهل». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.