ایمن بن خریم
ابوعطیه ایمن بن خریم بن فاتک اسدی، از شاعران معروف و مدیحه‌سرایان دربار اموی بود. او هم طبقه و معاصر با جریر، فرزدق، اخطل و عمر بن ابی‌ربیعه بود. وی گرچه مداح خلفای بنی‌امیه بود اما تمایلات شیعی داشت، از این رو معاویه را نکوهش می‌کرد و در شعر خویش از بنی‌هاشم تمجید می‌نمود و در جنگ جمل و صفین عزلت گزید و انتخاب ابوموسی اشعری را برای حکمیت در صفین مورد انتقاد قرار داد. شیخ طوسی، از رجال‌شناسان مشهور شیعه، در رجالش او را مانند پدر و عمویش از صحابه محمد شمرده است. ابن عبدالبر نیز در استیعاب آورده که وی روز فتح مکه اسلام آورد و آن وقت جوانی نورس بود، معاویه حکومت فلسطین را به وی وعده داد به این شرط که برای جنگ با علی بن ابی‌طالب با او بیعت کند، ولی ابوعطیه این را نپذیرفت و سه بیت در مضمون مخالفت برای او فرستاد. ابوعطیه نیز در مناظره و محاجه بین عبدالله بن زبیر و عبدالله بن عباس از ابن‌عباس جانبداری کرد. وی نزد عبدالعزیز بن مروان حکمران مصر و برادرش بشر بن مروان حاکم عراق، همچنین نزد عبدالملک بن مروان تقرب داشت و در مدح آنها قصایدی سرود که بعضی از آنها از شاهکارهای ادبیات عرب معرفی شده است. گرچه وی به بیماری بَرَص دچار بود ولی در عین حال خلفا و رجال اموی با او معاشرت می‌کردند و بخاطر هنر و بلاغت و قدرت طبعش او را تحمل می‌نمودند و در امور سیاسی با وی مشورت می‌کردند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اسدی، ایمن بن خریم». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.