اعتکاف
اعتکاف در اصطلاح اسلامی به معنای توقف در مساجد جامع برای عبادت است که با روزه صحیح و حداقل سه روز انجام می‌شود. این عمل مستحب مؤکد است، به‌ویژه در ماه رمضان، و شکستن آن تنها در موارد ضروری مجاز است.
در فقه اسلامی
اعتکاف به معنای توقف ارادی و تعهد به ماندن در مکانی خاص است. در اصطلاح فقهی، اعتکاف به توقف در یکی از مساجد جامع برای مدتی مشخص، با رعایت شرایطی خاص، گفته می‌شود. مساجد برتر برای اعتکاف شامل مسجدالحرام، مسجدالنبی، مسجد کوفه، و مسجد بصره است، و برخی از فقهای مسلمان، اعتکاف را تنها در این چهار مسجد جایز می‌دانند.[۱]
اعتکاف از مستحبات مؤکد به‌شمار می‌رود، به‌ویژه در دهه پایانی ماه رمضان که پیامبر اسلام بر انجام آن مداومت داشتند. در سالی که ایشان به دلیل مشغله نتوانستند این عمل را انجام دهند، آن را در سال بعد قضا کردند. اعتکاف تنها با روزه صحیح است، و حداقل مدت آن سه روز می‌باشد، حتی اگر روزه‌های قضا یا نذری گرفته شود. همچنین، اعتکاف باید در مسجد جامع شهر انجام شود، نه در مساجد محلی یا اختصاصی. شخص معتکف تنها در موارد ضروری مانند عیادت بیمار، تشییع جنازه، یا انجام وظایف شرعی می‌تواند از مسجد خارج شود، به‌شرط آن‌که در مکانی توقف نکند و نمازهای خود را نیز در محل اعتکاف به جا آورد. در مکه، فرد معتکف می‌تواند در مکانی که مشغول انجام کار خاصی است، نماز بگزارد.[۲]
اعتکاف با نذر، عهد، و قسم (یمین) واجب می‌شود. هر عملی که موجب بطلان روزه شود، اعتکاف را نیز باطل می‌سازد. همچنین، در شب، جماع و هرگونه بهره‌مندی جنسی از همسر، موجب ابطال اعتکاف خواهد شد. از پیامبر اسلام روایت شده است که اعتکاف در ماه رمضان معادل دو حج و دو عمره است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اعتکاف». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
| تاریخچه |  | |
|---|---|---|
| وعده‌های غذایی | ||
| آیین‌ها | ||
| فرهنگ | ||
| دعاها | ||
| نبردها | ||
