اراضی موات
(تغییرمسیر از زمین موات)
اراضی موات به زمین خالی از سکنهای گویند که مورد بهرهبرداری نباشد. زمین موات، در احکام اسلامی، دارای احکام ویژهایست. بر اساس شریعت اسلام، زمینهای موات زمینی است که بالفعل بدون اجراء عملیات مربوط به ایجاد قابلیت، قابل بهرهبرداری نباشد. این زمینها بر دو نوع هستند:[۱]
- موات بالاصل: یعنی زمینی که سابقه حیات نداشته و هرگز تملک مالکی بر آن نبوده است.
- موات بالعرض: زمینی که سابقه عمران و مملوکیت دارد و آثار آبادانی قبلی در آن نمودار است؛ ولی اکنون، خراب و بدون مالک است.
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احیاء موات». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.