ابوبراء

عامر بن مالک بن جعفر بن کلاب عامری، مشهور به ابوبراء مرد نامدار از قبیله قیس و یکی از عرب‌های مشهور به دلاوری در عصر جاهلیت بود. وی دائی عامر بن طفیل است. او را ملاعب الاسنهٔ لقب داده‌اند که اوس بن حجر در شعری وی را به این وصف خوانده است. منابع اسلامی، گزارش داده‌اند که وی در تبوک به نزد محمد، پیامبر مسلمانان رفته است اما اینکه اسلام را پذیرفته باشد، اثبات نشده است. آورده‌اند که وی به بیماری استسقاء دچار شد و برای طلب شفا از محمد، دو اسب توسط لبید بن ربیعه به نزد محمد فرستاد. محمد هدیه او را به خاطر شرکش نپذیرفت و درخواست ابوبراء را در موضوع شفا اجابت کرد. گفته شده است که محمد مشتی خاک برداشته، آب دهان بر آن انداخته و به ابوبراء پیغام داده است تا این خاک را در آب حل کرده و بخورد. منابع اسلامی از شفای او پس از این کار خبر داده‌اند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوبراء». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.