فقیه عثمان
کیای حاج فقیه عثمان | |
|---|---|
 فقیه در سال ۱۹۵۲ | |
| دومین وزیر امور مذهبی جمهوری اندونزی | |
| دوره مسئولیت ۲۱ ژانویه ۱۹۵۰ – ۱۷ اوت ۱۹۵۰ | |
| رئیس‌جمهور | سوکارنو |
| نخست‌وزیر | عبدالحلیم |
| پس از | مشکور |
| پیش از | منصب حذف شد |
| ششمین وزیر امور مذهبی اندونزی | |
| دوره مسئولیت ۳ آوریل ۱۹۵۲ – ۳۰ ژوئیه ۱۹۵۳ | |
| رئیس‌جمهور | سوکارنو |
| نخست‌وزیر | ویلوپو |
| پس از | وحید هاشم |
| پیش از | مشکور |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۲ مارس ۱۹۰۴ گرسیک، هند شرقی هلند |
| درگذشته | ۳ اکتبر ۱۹۶۸ (۶۴ سال) اندونزی |
| شهروند | اندونزیایی |
| حزب سیاسی | حزب مسیومی |
| پیشه | عضو گروه محمدیه |
| دین | اسلام |
کیای حاج فقیه عثمان (۲ مارس ۱۹۰۴ – ۳ اکتبر ۱۹۶۸) یک رهبر اسلامی اندونزیایی و سیاستمداری در حزب مسیومی بود. او دو بار وزیر امور مذهبی اندونزی شد. در سال‌های ابتدایی از طرف مسلمانان محافظه‌کار به خاطر درگیری با جامعهٔ اسلامی مدرن محمدیه مورد انتقاد بود، گرچه این گروه از او به گرمی یاد می‌کرد.
سرگذشت
فقیه در گرسیک، در ۲ مارس ۱۹۰۴ متولد شد. پدرش عثمان اسکندر، بازرگان چوب، و مادرش خانه‌دار، و دختر یکی از علما بود.[۱] این زوج که زندگی متوسطی داشتند ۴ فرزند دیگر داشتند. بچه‌ها به دلیل شرایط مدرسهٔ هلندی نتوانستند در آن تحصیل کنند.[۲][۳] در عوض فقیه از سن کم آموزش را نزد پدر آغاز کرد.[۳] در سن ده سالگی تحصیل را در مدرسه‌ای شبانه‌روزی اسلامی در گرسیک به مدت ۴ سال ادامه داد. در ۱۹۱۹ او تحصیل را در مدارس شبانه‌روزی متعدد ادامه داد.[۱]
کار با محمدیه
در ۱۹۳۸ او به جای مسعود منصور رئیس شاخهٔ سورابایای محمدیه شد.[۴] دو سال بعد او همکاری‌اش با MIAI را تمام وقت کرد، در اواسط سپتامبر ۱۹۴۰ رئیس دبیرخانه شد.[۵]
فقیه در وزارت و با محمدیه کار می‌کرد، او اولین معاون سازمان در زمان احمد رشید منصور بود.[۳][۶] در ۱۹۵۶ او یکی از سه عضو محمدیه بود که برداشت خود را از جامعهٔ صحیح اسلامی ارئه دادند که بر آموزش اجتماعی تأکید داشت.[۷] در همین مدت با مسیومی همکاری می‌کرد، و پس از انتخابات مجلس مؤسسان اندونزی در ۱۹۵۵ به عضویت مجلس قانون اساسی اندونزی درآمد.
پانویس
ارجاعات
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Syafruddin 1998, p. 118.
- ↑ Syafruddin 1998, p. 119.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ محمدیه، KH فقیه عثمان.
- ↑ Syafruddin 1998, p. 123.
- ↑ Syafruddin 1998, p. 126.
- ↑ Syafruddin 1998, p. 145.
- ↑ باشا2009, یک قرن محمدیه.
منابع
- Syafruddin, Didin (1998). "K.H. Fakih Usman: Pengembangan Pendidikan Agama" [K.H. Fakih Usman: Development of Religious Education] (PDF). In Azra, Azyumardi; Umam, Saiful (eds.). Menteri-Menteri Agama RI: Biografi Sosio-Politik [Indonesian Ministers of Religion: Socio-Political Biographies] (به اندونزیایی). Jakarta: Indonesian-Netherlands Cooperation in Islamic Studies, Center for Study of Islam and Society, and the Indonesian Ministry of Religion. ISBN 978-979-95248-3-6.