ابوهریره

ابوهریره عبدالرحمن بن صخر ازدی یا دوسی که به اختصار ابوهریره یا ابوهریره دوسی خطاب شده‌است، یکی از صحابه مشهور محمد بود. او از عشیره سلیم بن فهم بود و در سال غزوه خیبر، مسلمان شد. گفته شده است که چون او به گربه‌ها (در عربی هریره) علاقه داشت و روزی به همراه بچه گربه‌ای به نزد محمد وارد شد، پیامبر اسلام او را به لقب ابوهریره خواند و از این بابت به این نام مشهور شد و خود نیز به این نام افتخار می‌کرد. ابوهریره احادیث زیادی را از محمد روایت کرده است. او در خلافت عمر بن خطاب، ولایت بحرین را عهده‌دار بود و در دوران خلافت عثمان، قضاوت مکه به او محول شد. وی در زمان خلافت معاویه، مدتی حاکم مدینه بود. ابوهریره پس از استیلای معاویه بر عراق به همراه معاویه به کوفه عزیمت کرد و شب‌ها درب مسجد کوفه می‌نشست و مردم پیرامونش گرد می‌آمدند و حدیث می‌گفت. محدثین شیعه و جمعی از رجالیان اهل‌سنت به روایات او اعتماد نکرده‌اند. منتقدان او بر این باورند که تعداد زیاد روایت نقل شده توسط او از محمد، با میزان مصاحبت و همراهی او با محمد هم‌خوانی ندارد و از این بابت او را متهم به جعل حدیث کرده‌اند. از او، پانصد و سه هزار حدیث به نقل از محمد نقل شده است. جعفر صادق، امام ششم شیعیان دوازده‌امامی از جمله کسانی است که او را متهم به جعل حدیث کرده‌است. بر اساس برخی گزارش‌ها، او در زمان حیاتش نیز به دروغگویی متهم شده بود. با این همه، بیشتر عالمان سنی، به روایات او اعتماد دارند. گفته شده است که ابوهریره در سال ۵۷ یا ۵۸ ه.ق در مدینه و به نقلی در شام درگذشت.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوهریره دوسی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.