احمد بن محمد بن فرات

وی از اطرافیان اسماعیل بن بلبل، وزیر شیعی عباسیان بود. او در خلافت معتمد به زندان افتاد، ولی در خلافت معتضد از بند رها شد و خلیفه ریاست دیوان خراج عراق را به او سپرد و پس از چندی متصدی دیوان خراج سراسر متصرفات عباسی گردید. وی این سمت را در ایام خلافت مکتفی نیز حفظ کرد. او را مردی دانشمند و خوشنویس توصیف کرده‌اند.^[۱]