عبدالوهاب آصفالدوله
عبدالوهاب آصفالدوله، از وزیران دوره قاجار بود که مدتی را در منصب تولیت آستان قدس رضوی خدمت کرد.
زندگی
عبدالوهاب آصفالدوله در تهران به علیقلی میرزا اعتضادالسلطنه، وزیر علوم معرفی شد. در سال ۱۲۷۴ه.ق به معاونت امور خارجه رسید و خلعت شاهانه دریافت کرد. در فاصلهٔ سالهای ۱۲۹۰ تا ۱۳۰۱ه.ق دوبار وزیر تجارت شد. در شوال ۱۳۰۱ه.ق ناصرالدین شاه لقب آصفالدوله را با شمشیری مرصع به وی اعطا کرد. آصفالدوله در سال ۱۳۰۳ه.ق با ساختن جذامخانه در اراضی محرابخان، جذامیان را در آنجا سکنا داد. او فرمان داد تا از طلاب مدارس علمیه امتحان به عمل آید و برای هر مدرسه ناظمی ویژه معین کرد تا طلاب موجه در حوزهها درس بخوانند. به سقاخانهٔ اسماعیل طلایی میرسید، از ورود افراد ناباب به داخل چهاربست آستان جلوگیری کرد، مقرری متنفذان آستان را قطع کرد. پس از عزل وی از تولیت آستان و پس از بازگشت به تهران، دوات الماسنشان و رشتهای کاغذبند آراسته به مروارید را دریافت کرد و جزء وزرای حضور شد. دوره تولیت او در بین سالهای ۱۳۰۱ ه.ق تا ۱۳۰۳ ه.ق بود.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- سوهانیان حقیقی، محمد؛ نقدی، رضا (۱۳۹۷). آستان قدس رضوی: متولیان و نایبالتولیهها. مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۶-۰۲۴۴-۴.