عمرو بن عبدود
عَمرِو بن عَبدُ وَدّ یا عَبدُ وُدّ پهلوانی از قبیله قریش بود. وی در غزوه خندق کشته شد.
زندگی
گفته میشود هنگامی که عمرو از خندق جدا کننده دو سپاه با موفقیت عبور کرد، با سپاه مسلمانان روبرو شد و یکی از آنها را به چالش کشید تا جلو بیاید و به تنهایی با او بجنگد. علی بن ابیطالب برخاست و اعلام آمادگی کرد، اما پیامبر از او خواست بنشیند. وقتی هیچ مسلمانی جلو نیامد، علی دوباره برخاست و محمد دوباره به او گفت که بنشیند. وقتی برای بار سوم هم کسی اعلام آمادگی نکرد، پیامبر درخواست علی را پذیرفت. گفته میشود علی پس از شکست عمرو بن عبدود و بر زمین کوبیدن او، چنانکه گویی برای کشتن عبدود شکی کرده باشد، لحظه ای مکث میکند و بعد از کمی وی را میکشد. بعداً وقتی محمد دلیل این تردید را پرسید علی پاسخ داد عمرو بن عبدود در حین مبارزه به او توهین کرده بود و ترسیده بود اگر در دم کارش را تمام کند، کینه شخصی در آن دخیل بوده باشد. جلال الدین رومی و ابوحامد غزالی با یادآوری این داستان، تأکید دارند که اگر کسی قصد امر به معروف و نهی از منکر دارد، باید بر خودخواهی در همه ابعاد آن پیروز شده باشد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- Haj Manouchehri, Faramarz; Melvin-Koushki, Matthew; Shah-Kazemi, Reza; Bahramian, Ali; Pakatchi, Ahmad; Waley, Muhammad Isa; Mohammad Poor, Daryoush; Tareh, Masoud; Brown, Keven; Jozi, Mohammad Reza (2008). "ʿAlī b. Abī Ṭālib". In Madelung, Wilferd; Daftary, Farhad (eds.). Encyclopaedia Islamica (به انگلیسی). Leiden: E. J. Brill.