ابن‌صلاح: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (added Category:اهالی دمشق using HotCat) |
|||
| (۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات بیوگرافی دینی|religion=[[اسلام]]|region=|influences=[[ابن دحیه کلبی]]|works=''[[مقدمه‌ای بر علم حدیث]]''|notable_ideas=|main_interests=تفسیر و حدیث-فقه شافعی|creed=اشعری|jurisprudence=[[شافعی]]|ethnicity=[[کرد]]|era=|death_date=۱۲۴۵ /۶۴۳|birth_date=۱۱۸۱م/۵۷۷ ه. ق|title=شیخ (فقیه و محدث شافعی)|name=ابن صلاح|caption=|image=|influenced=}} | {{جعبه اطلاعات بیوگرافی دینی|religion=[[اسلام]]|region=|influences=[[ابن دحیه کلبی]]|works=''[[مقدمه‌ای بر علم حدیث]]''|notable_ideas=|main_interests=تفسیر و حدیث-فقه شافعی|creed=اشعری|jurisprudence=[[شافعی]]|ethnicity=[[کرد]]|era=|death_date=۱۲۴۵ /۶۴۳|birth_date=۱۱۸۱م/۵۷۷ ه. ق|title=شیخ (فقیه و محدث شافعی)|name=ابن صلاح|caption=|image=|influenced=}} | ||
'''ابو عمرو عثمان بن | '''ابو عمرو عثمان بن عبدالرحمان صلاح‌الدین الکردی شمس‌الدین شهرزوری''' (۱۱۸۱ م / ۵۷۷ ق - ۱۲۴۵/۶۴۳)، که معمولاً به عنوان '''ابن‌صلاح''' شناخته می‌شود. | ||
== | او از مردمان کرد [[شافعی]] مذهب و متخصص [[حدیث]] و نویسنده کتاب ''[[مقدمه بر علم حدیث|مقدمه برعلوم حدیث]]'' بود. وی اصالتاً اهل منطقه شهرزور در استان سلیمانیه در کردستان [[عراق]] بود، در [[موصل]] بزرگ شد و سپس در [[دمشق]] اقامت گزید و در آنجا درگذشت. | ||
== سرگذشت == | |||
وی ابتدا نزد پدرش در شهرزور، که | ابن‌صلاح در سال ۱۱۸۱ م / ۵۷۷ هجری قمری<ref>{{پک|ذهبی|۱۴۰۵|ک=سیر اعلام النبلاء|ص=۱۴۰–۱۴۴|ج=۲۳}}</ref> در روستای شرخان در نزدیکی شهرزور متولد شد.<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> وی ابتدا نزد پدرش در شهرزور، که — در حال حاضر قسمت جنوب شرقی مناطق کردستان عراق قرار دارد — [[فقه]] را فرا گرفت. وی سپس برای مدت زمانی نامعلوم در [[موصل]] زندگی و در نزد تعدادی از علمای دینی محلی آنجا تحصیل کرد. وی در تعدادی از شهرها از جمله: [[بغداد]]، [[همدان]]، [[نیشابور]]، [[مرو]]، [[حلب]]، [[دمشق]] و [[حران]] تحصیل نمود.<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> | ||
== | |||
=== | === درگذشت === | ||
ابن‌صلاح روز دوشنبه نوزدهم سپتامبر ۱۲۴۵ م / ۲۵ [[ربیع الثانی]] ۶۴۳ هجری قمری، در سن ۶۶ سالگی درگذشت. [[نماز میت|نماز]] و [[تشییع جنازه]] وی در [[مسجد جامع دمشق|مسجد جماعت دمشق]] برگزار شد. جمعیت بسیاری در این مراسم شرکت کردند. وی را در [[قبرستان صوفیه]]، که اکنون محل بیمارستان و مسجد است، به خاک سپردند.<ref>{{پک|عابدی |۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> | |||
== موقعیت علمی == | |||
ابن‌صلاح بیشتر به خاطر تلاش در زمینه [[حدیث]] شناخته شده بود، اما در رشته‌های دیگری هم کاملاً مسلط بود. او دارای گرایش‌های [[سلفی]] بوده و با [[تأویل قرآن|تأویل]] مخالفت می‌کرده است. [[ابن خلکان|ابن‌خلکان]] وی را به عنوان یکی از علمای نمونه [[تفسیر قرآن]]، [[حدیث]] و [[فقه]] و برخی از رشته‌های دینی و [[فتوا]] دادن توصیف کرده است.<ref>{{پک|ابن خلکان |۱۹۰۰|ک=وفیات الاعیان|ص=۲۴۳–۲۴۴|ج=۳}}</ref> [[شمس‌الدین ذهبی|ذهبی]] وی را «قوی در زبان عربی» و «[[شیخ]] علمای [[شافعی]]» معرفی نموده و [[ابن حاجب|ابن‌حاجب]] او را متخصص برجسته‌ای در [[اصول دین|اصول]] و [[فروع دین|فروع]] دین می‌داند.<ref>{{پک|ذهبی |۱۴۰۵|ک=سیر اعلام النبلاء|ص=۱۴۰–۱۴۴|ج=۲۳}}</ref> | |||
ابن‌صلاح در طول زندگی خود مقامات مختلفی داشت. او ابتدا در مدرسه صلاحیه در [[بیت‌المقدس]] تدریس کرد، و سپس، در پی تخریب دیوارهای آن شهر، به [[دمشق]] نقل مکان نموده و در [[مدرسه رواحیه]] مشغول به تدریس شد. وی به دنبال تأسیس [[دارالحدیث اشرفیه]]، [[شیخ]] آن گردید و اولین شخصی بود که در سال ۵۳۰ هجری قمری در آنجا تعلیم و حکم می‌داد. در همین‌جا بود که وی کار خود را در زمینه مقدمه در علم حدیث به شاگردان خود آغاز کرد. وی سپس به عنوان معلم در [[مدرسه شامیه صغری]] منصوب شد.<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> ابن‌صلاح شاگردانی دارد که برخی از آنها در جایگاه خود برجستگی پیدا کردند.<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref><ref>{{پک|ذهبی |۱۴۰۵|ک=سیر اعلام النبلاء|ص=۱۴۰–۱۴۴|ج=۲۳}}</ref> | |||
ابن‌صلاح موضع خود را در مورد [[فلسفه]] روشن کرده و آن را چنین توصیف نمود: «اساس حماقت و انحطاط، موضوعی از سردرگمی و گمراهی که ناشی از انحراف و کفر است. هر کس درگیر فلسفه شده است، بینش خود را به جنبه‌های زیادی از [[احکام اسلام|شریعت]] تأیید شده کور کرده است.» به دلیل اصرار وی، هیچ‌کس مجاز به خواندن مباحث [[بلاغت]] یا فلسفه در دمشق نبود، موضوعی که رهبران از آن پشتیبانی می‌کردند.<ref>{{پک|ذهبی|۱۴۰۵|ک=سیر اعلام النبلاء|ص=۱۴۰–۱۴۴|ج=۲۳}}</ref> او با [[غزالی]] که یادگیری منطق و فلسفه را لازمه علوم می‌دانست، مخالف بوده است.<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> | |||
== آثار == | |||
ابن‌صلاح دارای چندین اثر است که، برجسته‌ترین آنها عبارتنداز:<ref>{{پک|1=عابدی |2=۱۳۸۸|ک=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن صلاح، تقی الدین}}</ref> | |||
* ''[[مقدمه بر علم حدیث|مقدمه‌ای در علم حدیث]]'' | |||
* ''[[اشکالات علی الوسیط]]،'' یا ''شرح مشکل الوسیط'' | |||
* ''[[الامالی (ابن‌صلاح)|الامالی]]'' | |||
* ''[[صیانه]]'' (شرح ''[[صحیح مسلم]]'') | |||
==آثار== | * ''[[فتاوی ابن‌صلاح]]'' | ||
* ''[[ادب مفتی و المستفتی]]'' | |||
*''[[مقدمه بر علم حدیث|مقدمه‌ای در علم حدیث]]'' | * ''[[طبقات الشافعیه]]'' | ||
*''اشکالات علی | |||
*''الامالی'' | |||
*صیانه (شرح صحیح مسلم) | |||
*فتاوی | |||
*''ادب مفتی و المستفتی'' | |||
*''طبقات الشافعیه | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | |||
{{پانویس|۲|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۲|اندازه=ریز}} | ||
=== منابع === | |||
{{آغاز پانویس|35em}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=ابن خلکان|نام=احمد بن محمد|عنوان=وفیات الاعیان|سال=۱۹۰۰|مکان=بیروت|ناشر=دار صادر|پیوند نویسنده=احمد بن محمد ابن خلکان}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=ابن خلکان|نام=احمد بن محمد|عنوان=وفیات الاعیان|سال=۱۹۰۰|مکان=بیروت|ناشر=دار صادر|پیوند نویسنده=احمد بن محمد ابن خلکان}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=ذهبی|نام=شمس الدین|عنوان=سیر اعلام النبلاء|سال=۱۴۰۵|مکان=بیروت|ناشر=موسسه الرساله|پیوند نویسنده=شمس الدین ذهبی}} | * {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=ذهبی|نام=شمس الدین|عنوان=سیر اعلام النبلاء|سال=۱۴۰۵|مکان=بیروت|ناشر=موسسه الرساله|پیوند نویسنده=شمس الدین ذهبی}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=عابدی|نام=محسن|پیوند نویسنده=محسن عابدی|ویراستار=|مقاله=ابن | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=عابدی|نام=محسن|پیوند نویسنده=محسن عابدی|ویراستار=|مقاله=ابن صلاح، تقی الدین|دانشنامه=[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=https://lib.eshia.ir/12293/9/1019/ابن_صلاح}} | ||
{{پایان پانویس}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:امامان اهل سنت]] | |||
[[رده:اهالی دمشق]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۱۲۴۵ (میلادی)]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۶۴۳ (قمری)]] | |||
[[رده:رجال شناسان]] | |||
[[رده:زادگان ۱۱۸۱ (میلادی)]] | |||
[[رده:زادگان ۵۷۷ (قمری)]] | |||
[[رده:سلفی‌های اهل سوریه]] | |||
[[رده:فقیهان شافعی]] | |||
[[رده:محدثان اهل عراق]] | [[رده:محدثان اهل عراق]] | ||
[[رده: | [[رده:مدفونان در دمشق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۳۹
ابن صلاح | |
|---|---|
| عنوان(ها) | شیخ (فقیه و محدث شافعی) |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۱۸۱م/۵۷۷ ه. ق |
| درگذشته | ۱۲۴۵ /۶۴۳ |
| دین | اسلام |
| قومیت | کرد |
| مذهب | شافعی |
| عقیده | اشعری |
| زمینه‌های علمی | تفسیر و حدیث-فقه شافعی |
| آثار معروف | مقدمه‌ای بر علم حدیث |
| رهبر مسلمان | |
تأثیرگذاران | |
ابو عمرو عثمان بن عبدالرحمان صلاح‌الدین الکردی شمس‌الدین شهرزوری (۱۱۸۱ م / ۵۷۷ ق - ۱۲۴۵/۶۴۳)، که معمولاً به عنوان ابن‌صلاح شناخته می‌شود.
او از مردمان کرد شافعی مذهب و متخصص حدیث و نویسنده کتاب مقدمه برعلوم حدیث بود. وی اصالتاً اهل منطقه شهرزور در استان سلیمانیه در کردستان عراق بود، در موصل بزرگ شد و سپس در دمشق اقامت گزید و در آنجا درگذشت.
سرگذشت
ابن‌صلاح در سال ۱۱۸۱ م / ۵۷۷ هجری قمری[۱] در روستای شرخان در نزدیکی شهرزور متولد شد.[۲] وی ابتدا نزد پدرش در شهرزور، که — در حال حاضر قسمت جنوب شرقی مناطق کردستان عراق قرار دارد — فقه را فرا گرفت. وی سپس برای مدت زمانی نامعلوم در موصل زندگی و در نزد تعدادی از علمای دینی محلی آنجا تحصیل کرد. وی در تعدادی از شهرها از جمله: بغداد، همدان، نیشابور، مرو، حلب، دمشق و حران تحصیل نمود.[۳]
درگذشت
ابن‌صلاح روز دوشنبه نوزدهم سپتامبر ۱۲۴۵ م / ۲۵ ربیع الثانی ۶۴۳ هجری قمری، در سن ۶۶ سالگی درگذشت. نماز و تشییع جنازه وی در مسجد جماعت دمشق برگزار شد. جمعیت بسیاری در این مراسم شرکت کردند. وی را در قبرستان صوفیه، که اکنون محل بیمارستان و مسجد است، به خاک سپردند.[۴]
موقعیت علمی
ابن‌صلاح بیشتر به خاطر تلاش در زمینه حدیث شناخته شده بود، اما در رشته‌های دیگری هم کاملاً مسلط بود. او دارای گرایش‌های سلفی بوده و با تأویل مخالفت می‌کرده است. ابن‌خلکان وی را به عنوان یکی از علمای نمونه تفسیر قرآن، حدیث و فقه و برخی از رشته‌های دینی و فتوا دادن توصیف کرده است.[۵] ذهبی وی را «قوی در زبان عربی» و «شیخ علمای شافعی» معرفی نموده و ابن‌حاجب او را متخصص برجسته‌ای در اصول و فروع دین می‌داند.[۶]
ابن‌صلاح در طول زندگی خود مقامات مختلفی داشت. او ابتدا در مدرسه صلاحیه در بیت‌المقدس تدریس کرد، و سپس، در پی تخریب دیوارهای آن شهر، به دمشق نقل مکان نموده و در مدرسه رواحیه مشغول به تدریس شد. وی به دنبال تأسیس دارالحدیث اشرفیه، شیخ آن گردید و اولین شخصی بود که در سال ۵۳۰ هجری قمری در آنجا تعلیم و حکم می‌داد. در همین‌جا بود که وی کار خود را در زمینه مقدمه در علم حدیث به شاگردان خود آغاز کرد. وی سپس به عنوان معلم در مدرسه شامیه صغری منصوب شد.[۷] ابن‌صلاح شاگردانی دارد که برخی از آنها در جایگاه خود برجستگی پیدا کردند.[۸][۹]
ابن‌صلاح موضع خود را در مورد فلسفه روشن کرده و آن را چنین توصیف نمود: «اساس حماقت و انحطاط، موضوعی از سردرگمی و گمراهی که ناشی از انحراف و کفر است. هر کس درگیر فلسفه شده است، بینش خود را به جنبه‌های زیادی از شریعت تأیید شده کور کرده است.» به دلیل اصرار وی، هیچ‌کس مجاز به خواندن مباحث بلاغت یا فلسفه در دمشق نبود، موضوعی که رهبران از آن پشتیبانی می‌کردند.[۱۰] او با غزالی که یادگیری منطق و فلسفه را لازمه علوم می‌دانست، مخالف بوده است.[۱۱]
آثار
ابن‌صلاح دارای چندین اثر است که، برجسته‌ترین آنها عبارتنداز:[۱۲]
- مقدمه‌ای در علم حدیث
- اشکالات علی الوسیط، یا شرح مشکل الوسیط
- الامالی
- صیانه (شرح صحیح مسلم)
- فتاوی ابن‌صلاح
- ادب مفتی و المستفتی
- طبقات الشافعیه
پانویس
ارجاعات
- ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۲۳: ۱۴۰–۱۴۴.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ ابن خلکان، وفیات الاعیان، ۳: ۲۴۳–۲۴۴.
- ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۲۳: ۱۴۰–۱۴۴.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۲۳: ۱۴۰–۱۴۴.
- ↑ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ۲۳: ۱۴۰–۱۴۴.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ عابدی، «ابن صلاح، تقی الدین»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.
منابع
- ابن خلکان، احمد بن محمد (۱۹۰۰). وفیات الاعیان. بیروت: دار صادر.
- ذهبی، شمس الدین (۱۴۰۵). سیر اعلام النبلاء. بیروت: موسسه الرساله.
- عابدی، محسن (۱۳۸۸). «ابن صلاح، تقی الدین». دائرة المعارف بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.