آیه ۵۱ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیه ۵۱ سوره آل‌عمران''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[عیسی]] برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «[[الله]]» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به گزارش منابع تاریخی، تا زمانیکه عیسی در بین مردم بوده است، عقیده به الوهیت او در [[مسیحیان]] وجود نداشته و این باور حدود سه قرن بعد از او رواج یافته است. | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵۱ سوره آل‌عمران''' پنجاه و یکمین [[آیه]] از سومین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه [[عیسی]] برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «[[الله]]» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به گزارش منابع تاریخی، تا زمانیکه عیسی در بین مردم بوده است، عقیده به الوهیت او در [[مسیحیان]] وجود نداشته و این باور حدود سه قرن بعد از او رواج یافته است. | |||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۶
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | آل‌عمران | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۰۰ | ||||
| شماره آیه | ۵۱ | ||||
| شماره جزء | ۳ | ||||
| شماره حزب | ۱۱ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۱ سوره آل‌عمران پنجاه و یکمین آیه از سومین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه عیسی برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «الله» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به گزارش منابع تاریخی، تا زمانیکه عیسی در بین مردم بوده است، عقیده به الوهیت او در مسیحیان وجود نداشته و این باور حدود سه قرن بعد از او رواج یافته است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّ اللَّهَ رَبِّي وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ ۗ هَٰذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«بی‌گمان خدا پروردگار من و پروردگار شماست، پس او را بپرستید، این است راه راست»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند پروردگار من و پروردگار شماست، او را بپرستید که راه راست همین است»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، در این آیه عیسی برای رفع ابهام و برای اینکه مدعیان الوهیت، او را خدا ندانند «الله» را به عنوان پروردگار خویش و مردم معرفی می‌کند. به کار بردن واژه «ربّ» توسط عیسی بر این مطلب دلالت دارد تا هنگامیکه او در میان مردم بود، اعتقاد به الوهیت عیسی وجود نداشت. تا دو قرن بعد هم این عقیده نادرست در جامعه رواج نداشت تا اینکه از قرن سوم اعتقاد تثلیث به تدریج رایج شد و به جای باور یکتاپرستی در بین مسیحیان به وجود آمد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره آل‌عمران سومین سوره پس از سوره بقره و پیش از سوره نساء است که در آن به خاطر گزارش ماجرای خاندان عمران، پدر مریم مقدس، به این نام شهرت یافته است. این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و به طبع، آیاتش نیز در مدینه نازل شده است. ترتیب نزول این سوره، پس از سوره انفال و پیش از سوره احزاب به عنوان هشتاد و نهمین سوره یاد شده است. این سوره با حروف مقطعه شروع می‌شود و به نقلی، پنج آیه منسوخ دارد.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۸: ۲۳۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۳: ۲۹۱.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲: ۵۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره آل‌عمران»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۳۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
