آیه ۲۴ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۲۴ سوره عبس''' بیست و چهارمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۲۴ سوره عبس''' بیست و چهارمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این سوره، از این آیه به بعد به بیان دلایل [[معاد]] پرداخته است. از مهم‌ترین دلایل، قدرت [[الله|خداوند]] است که در اینجا با آوردن نمونه‌هایی از قدرت و توانایی او در پی اثبات امکان معاد و رستاخیز است. اولین نعمت، غذایی است که ادامه حیات انسان وابسته به آن است. در آیه از انسان خواسته شده است که به طعام خود بنگرد. طبق نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]] ممکن است منظور هم نگاه ظاهری و هم نگاه همراه با دقت و تدبر به غذا باشد که در آیه به آن تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، قرآن در این سوره، از این آیه به بعد به بیان دلایل معاد پرداخته است. از مهم‌ترین دلایل، قدرت خداوند است که در اینجا با آوردن نمونه‌هایی از قدرت و توانایی او در پی اثبات امکان معاد و رستاخیز است. اولین نعمت، غذایی است که ادامه حیات انسان وابسته به آن است. در آیه از انسان خواسته شده است که به طعام خود بنگرد. طبق نظر مفسران ممکن است منظور هم نگاه ظاهری و هم نگاه همراه با دقت و تدبر به غذا باشد که در آیه به آن تأکید شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۴۴–۱۴۶|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۲
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۲۴ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۲۴ سوره عبس بیست و چهارمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این سوره، از این آیه به بعد به بیان دلایل معاد پرداخته است. از مهم‌ترین دلایل، قدرت خداوند است که در اینجا با آوردن نمونه‌هایی از قدرت و توانایی او در پی اثبات امکان معاد و رستاخیز است. اولین نعمت، غذایی است که ادامه حیات انسان وابسته به آن است. در آیه از انسان خواسته شده است که به طعام خود بنگرد. طبق نظر مفسران ممکن است منظور هم نگاه ظاهری و هم نگاه همراه با دقت و تدبر به غذا باشد که در آیه به آن تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«انسان باید به خوراک خود بنگرد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«پس باید انسان به خوراک خویش بنگرد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، قرآن در این سوره، از این آیه به بعد به بیان دلایل معاد پرداخته است. از مهم‌ترین دلایل، قدرت خداوند است که در اینجا با آوردن نمونه‌هایی از قدرت و توانایی او در پی اثبات امکان معاد و رستاخیز است. اولین نعمت، غذایی است که ادامه حیات انسان وابسته به آن است. در آیه از انسان خواسته شده است که به طعام خود بنگرد. طبق نظر مفسران ممکن است منظور هم نگاه ظاهری و هم نگاه همراه با دقت و تدبر به غذا باشد که در آیه به آن تأکید شده است.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۹.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۳۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۴۴–۱۴۶.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
