آیه ۱۸ سوره فجر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱۸ سوره فجر''' هجدهمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱۸ سوره فجر''' هجدهمین [[آیه]] از هشتاد و نهمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. بی اعتنایی به حال فقیران و اطعام نکردن آنان عمل ناشایست دیگری است که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه دیدگاه قرآن تشویق نکردن یکدیگر بر غذا دادن به فقرا و مساکین موجب دوری از [[خداوند]] و عقوبت می‌گردد. چراکه این کار می‌تواند نمونه‌ای از گسترش نیکی‌ها و سنت‌های حسنه در میان جامعه باشد و دل‌های [[مؤمنان]] را به هم نزدیک گرداند. این موضوع هم ردیف با [[ایمان]] آوردن به خداوند در [[آیه ۳۴ سوره حاقه]] [[قرآن]] نیز مطرح و تأکید شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بی اعتنایی به حال فقیران و اطعام نکردن آنان عمل ناشایست دیگری است که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه دیدگاه قرآن تشویق نکردن یکدیگر بر غذا دادن به فقرا و مساکین موجب دوری از خداوند و عقوبت می‌گردد. چراکه این کار می‌تواند نمونه‌ای از گسترش نیکی‌ها و سنت‌های حسنه در میان جامعه باشد و دل‌های مؤمنان را به هم نزدیک گرداند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۴۶۳–۴۶۴|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۵
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | فجر | ||||
| تعداد آیات سوره | ۳۰ | ||||
| شماره آیه | ۱۸ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۹ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱۸ سوره فجر هجدهمین آیه از هشتاد و نهمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. بی اعتنایی به حال فقیران و اطعام نکردن آنان عمل ناشایست دیگری است که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه دیدگاه قرآن تشویق نکردن یکدیگر بر غذا دادن به فقرا و مساکین موجب دوری از خداوند و عقوبت می‌گردد. چراکه این کار می‌تواند نمونه‌ای از گسترش نیکی‌ها و سنت‌های حسنه در میان جامعه باشد و دل‌های مؤمنان را به هم نزدیک گرداند. این موضوع هم ردیف با ایمان آوردن به خداوند در آیه ۳۴ سوره حاقه قرآن نیز مطرح و تأکید شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و همدیگر را به خوراک دادن به مستمند ترغیب نمی‌کنید»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و بر اطعام بینوا ترغیب نمی‌کنید»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که بی اعتنایی به حال فقیران و اطعام نکردن آنان عمل ناشایست دیگری است که در این آیه به آن اشاره شده است. بنابه دیدگاه قرآن تشویق نکردن یکدیگر بر غذا دادن به فقرا و مساکین موجب دوری از خداوند و عقوبت می‌گردد. چراکه این کار می‌تواند نمونه‌ای از گسترش نیکی‌ها و سنت‌های حسنه در میان جامعه باشد و دل‌های مؤمنان را به هم نزدیک گرداند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره فجر، هشتاد و نهمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، دهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره لیل و پیش از سوره ضحی نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۱۵۷.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۴۶۳.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۹۳.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۹۳.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۴۶۳–۴۶۴.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره فجر»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۱۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
