بدون تصویر

آیه ۷ سوره بینه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات آیه}}
{{جعبه اطلاعات آیه}}


'''آیه ۷ سوره بینه''' هفتمین [[آیه]] از نود و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید.
'''آیه ۷ سوره بینه''' هفتمین [[آیه]] از نود و هشتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به گروه مقابلِ [[کافران]] و [[مشرکان]] اشاره می‌شود که در اینجا با عبارت «خیر البریه» معرفی شده‌اند. این گروه [[مومنان|مومنانی]] هستند که به انجام [[عمل صالح|اعمال صالح]] می‌پردازند.


== متن ==
== متن ==
خط ۱۸: خط ۱۸:


== محتوا ==
== محتوا ==
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه <ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱|ج=۱}}</ref>
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به گروه مقابلِ کافران و مشرکان اشاره می‌شود که در اینجا با عبارت «خیر البریه» معرفی شده‌اند. این گروه مومنانی هستند که به انجام اعمال صالح می‌پردازند. به گزارش مکارم، تعبیر «خیرالبریه» نشان می‌دهد که مقام و رتبه مؤمنان نیکوکار از [[فرشتگان]] بالاتر است و به لحاظ معنایی مفهوم این آیه شبیه [[آیه ۷۰ سوره اسراء]] می‌باشد. براساس [[حدیث|روایات]] فراوانی که از [[اهل سنت]] و [[شیعه]] نقل شده، آیه «اولئک هم خیر البریه» به [[علی بن ابی‌طالب]] و پیروان او [[تفسیر قرآن|تفسیر]] شده است.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۰۸–۲۱۴|ج=۲۷}}</ref>


== شأن نزول و ترتیب ==
== شأن نزول و ترتیب ==
خط ۳۹: خط ۳۹:
{{ناوبری آیات}}
{{ناوبری آیات}}
{{قرآن}}
{{قرآن}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]]
[[رده:آیه‌های با موضوع توحید]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۰

آیه ۷ سوره بینه
مشخصات قرآنی
نام سورهبینه
تعداد آیات سوره۸
شماره آیه۷
شماره جزء۳۰
شماره حزب۱۲۰
اطلاعات دیگر
{{{page}}}
{{{page}}}
آیه قبل
آیه بعد
{{{page}}}
{{{page}}}

آیه ۷ سوره بینه هفتمین آیه از نود و هشتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. در این آیه به گروه مقابلِ کافران و مشرکان اشاره می‌شود که در اینجا با عبارت «خیر البریه» معرفی شده‌اند. این گروه مومنانی هستند که به انجام اعمال صالح می‌پردازند.

متن

متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]

 إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ آیهٔ ۷ از سورهٔ ۹۸ 

ترجمه

محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]

«آنانکه ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند اینانند که بهترین آفریدگانند»

بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]

«کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند، اینانند که خود بهترین آفریدگانند»

محتوا

مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در این آیه به گروه مقابلِ کافران و مشرکان اشاره می‌شود که در اینجا با عبارت «خیر البریه» معرفی شده‌اند. این گروه مومنانی هستند که به انجام اعمال صالح می‌پردازند. به گزارش مکارم، تعبیر «خیرالبریه» نشان می‌دهد که مقام و رتبه مؤمنان نیکوکار از فرشتگان بالاتر است و به لحاظ معنایی مفهوم این آیه شبیه آیه ۷۰ سوره اسراء می‌باشد. براساس روایات فراوانی که از اهل سنت و شیعه نقل شده، آیه «اولئک هم خیر البریه» به علی بن ابی‌طالب و پیروان او تفسیر شده است.[۵]

شأن نزول و ترتیب

به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره بینه، نود و هشتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صدمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره طلاق و پیش از سوره حشر نازل شد. در مکی یا مدنی بودن این سوره اختلاف است.[۶]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
  • دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
  • رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
  • گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
  • طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.