آیه ۱ سوره قریش: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره قریش''' یکمین [[آیه]] از صد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره قریش''' یکمین [[آیه]] از صد و ششمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در نخستین آیه سوره که در واقع تکمیلی برای [[سوره فیل]] است؛ آمده: «[نابودی و کیفر [[اصحاب فیل]]] برای آن بود که [[قریش]] به این [[مکه|سرزمین]] الفت و انس بگیرند [تا زمینه ظهور [[محمد|پیامبر اسلام]] فراهم شود.]» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در نخستین آیه سوره که در واقع تکمیلی برای سوره فیل است؛ آمده: «[نابودی و کیفر اصحاب فیل] برای آن بود که قریش به این سرزمین الفت و انس بگیرند [تا زمینه ظهور پیامبر اسلام فراهم شود.]» به گزارش مکارم، قریش و ساکنان منطقه [[حجاز]] به خاطر امنیت و مرکزیت [[مکه]] در آنجا زندگی می‌کردند و اگر سپاه [[ابرهه]] موفق می‌شدند یا [[کعبه|خانه کعبه]] خراب می‌شد؛ دیگر کسی نمی‌توانست در آنجا با آسایش زندگی کند یا الفتی به آن پیدا نماید.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۴۹–۳۵۱|ج=۲۷}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع اعراب جاهلی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | قریش | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۲۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره قریش یکمین آیه از صد و ششمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در نخستین آیه سوره که در واقع تکمیلی برای سوره فیل است؛ آمده: «[نابودی و کیفر اصحاب فیل] برای آن بود که قریش به این سرزمین الفت و انس بگیرند [تا زمینه ظهور پیامبر اسلام فراهم شود.]»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لِإِيلَافِ قُرَيْشٍ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، به خاطر انس و الفت قریش»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، برای همبستگی قریش»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در نخستین آیه سوره که در واقع تکمیلی برای سوره فیل است؛ آمده: «[نابودی و کیفر اصحاب فیل] برای آن بود که قریش به این سرزمین الفت و انس بگیرند [تا زمینه ظهور پیامبر اسلام فراهم شود.]» به گزارش مکارم، قریش و ساکنان منطقه حجاز به خاطر امنیت و مرکزیت مکه در آنجا زندگی می‌کردند و اگر سپاه ابرهه موفق می‌شدند یا خانه کعبه خراب می‌شد؛ دیگر کسی نمی‌توانست در آنجا با آسایش زندگی کند یا الفتی به آن پیدا نماید.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره قریش، صد و ششمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و نهمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره تین و پیش از سوره فارعه نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۲: ۲۹۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۶۲۴.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۶۰۲.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۶۰۲.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۷: ۳۴۹–۳۵۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره قریش»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۲۷.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
