سلام بن ابی‌الحقیق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ ابورافع سلام بن ابی‌الحقیق را به سلام بن ابی‌الحقیق منتقل کرد) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سلام بن ابی‌الحقیق''' مشهور به '''ابورافع''' و '''ابورافع | '''سلام بن ابی‌الحقیق''' مشهور به '''ابورافع''' و '''ابورافع نضری''' از سران [[یهود]] در صدر [[اسلام]] بود. او در [[خیبر]] می‌زیست و از دشمنان سرسخت [[محمد]] بود. ابورافع در [[جمادی‌الثانی]] سال سوم ه.ق به قتل رسید. داستان کشته‌شدن را چنین نقل کرده‌اند که چون [[کعب بن اشرف]]، از یهودیان [[مدینه]] و دشمنان محمد، توسط یکی از [[انصار]] و از قبیله [[اوس]] به قتل رسید؛ [[خزرجیان]] نیز قصد کردند تا اقدامی مشابه اوس انجام دهند و به عقیده خود، به افتخار کشتن دشمنان محمد، برسند. آنان پس از مشورت‌ها، به این نتیجه رسیدند تا ابورافع را به قتل برسانند. برای این منظور پس از کسب اجازه از محمد، چهار تن خزرجی به نام‌های [[عبداالله بن عتیک]]، [[مسعود بن سنان]]، [[عبدالله بن انیس]] و [[ابوقتاده]] و نیز [[خزاعی بن اسود]] که با خزرجیان هم پیمان بود، اقدام به این امر کردند. این گروه شبانه به خانه ابورافع در خیبر حمله بردند و به بهانه خرید خواروبار به خانه او وارد شدند. گفته شده است که عبداالله بن انیس، شمشیر خود را به شکمش ابورافع فرو برد که از پشت بیرون آمد و به همین خاطر درگذشت. پس از به قتل‌رساندن ابورافع، افراد در هنگام گریختند، با فریادهای همسر ابورافع مواجه‌شدند و از آنجا که در اسلام، قتل زنان و کودکان در جنگ نهی شده است، پا به فرار گذاشتند. در حین فرار، عبدالله بن عتیک که چشمش ضعیف بود، از پله پرت شد و پایش سخت آسیب دید به حدی که توان راه‌رفتن نداشت و دیگر دوستانش او را تا مدینه به دوش کشیدند. پس از رسیدن گروه به مدینه، کسی را به عنوان جاسوس برای مطمئن‌شدن از مرگ ابورافع، به خیبر فرستادند. جاسوس خود را در میان شیون‌کننان جای داد و به خانه ابورافع وارد شد و دانست که ابورافع وصیت‌های آخر خود را می‌کند. وی از ابورافع نام عبدالله بن عتیک را شنید که او را قاتل خود معرفی کرد و پس از آن درگذشت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابورافع}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اهالی خیبر]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۳ (قمری)]] | [[رده:درگذشتگان ۳ (قمری)]] | ||
[[رده:عرب‌های سده ۱ (قمری)]] | |||
[[رده:کشتگان مرد]] | |||
[[رده:یهودیان اهل عربستان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶
سلام بن ابی‌الحقیق مشهور به ابورافع و ابورافع نضری از سران یهود در صدر اسلام بود. او در خیبر می‌زیست و از دشمنان سرسخت محمد بود. ابورافع در جمادی‌الثانی سال سوم ه.ق به قتل رسید. داستان کشته‌شدن را چنین نقل کرده‌اند که چون کعب بن اشرف، از یهودیان مدینه و دشمنان محمد، توسط یکی از انصار و از قبیله اوس به قتل رسید؛ خزرجیان نیز قصد کردند تا اقدامی مشابه اوس انجام دهند و به عقیده خود، به افتخار کشتن دشمنان محمد، برسند. آنان پس از مشورت‌ها، به این نتیجه رسیدند تا ابورافع را به قتل برسانند. برای این منظور پس از کسب اجازه از محمد، چهار تن خزرجی به نام‌های عبداالله بن عتیک، مسعود بن سنان، عبدالله بن انیس و ابوقتاده و نیز خزاعی بن اسود که با خزرجیان هم پیمان بود، اقدام به این امر کردند. این گروه شبانه به خانه ابورافع در خیبر حمله بردند و به بهانه خرید خواروبار به خانه او وارد شدند. گفته شده است که عبداالله بن انیس، شمشیر خود را به شکمش ابورافع فرو برد که از پشت بیرون آمد و به همین خاطر درگذشت. پس از به قتل‌رساندن ابورافع، افراد در هنگام گریختند، با فریادهای همسر ابورافع مواجه‌شدند و از آنجا که در اسلام، قتل زنان و کودکان در جنگ نهی شده است، پا به فرار گذاشتند. در حین فرار، عبدالله بن عتیک که چشمش ضعیف بود، از پله پرت شد و پایش سخت آسیب دید به حدی که توان راه‌رفتن نداشت و دیگر دوستانش او را تا مدینه به دوش کشیدند. پس از رسیدن گروه به مدینه، کسی را به عنوان جاسوس برای مطمئن‌شدن از مرگ ابورافع، به خیبر فرستادند. جاسوس خود را در میان شیون‌کننان جای داد و به خانه ابورافع وارد شد و دانست که ابورافع وصیت‌های آخر خود را می‌کند. وی از ابورافع نام عبدالله بن عتیک را شنید که او را قاتل خود معرفی کرد و پس از آن درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابورافع». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.