استصحاب: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اصول فقه}} | |||
'''استصحاب'''، در لغت به معنای با خود داشتن و به همراه‌آوردن چیزی است و در اصطلاح [[اصول فقه]]، «إبقاء ما کان علی ما کان علیه» می‌باشد. معنای این اصطلاح چنین است که، حالت کنونی چیزی را مانند گذشته آن گرفتن و به احتمال دگرگونی ترتیب اثر ندادن است. نتیجه اجرای این اصل فقهی در موارد آن است که اگر کسی علم به وجود چیزی یا کیفیت خاصّی در چیزی داشت، تا زمانی که علم به نابود یا دگرگون شدن آن پیدا نکرده باشد، آن چیز را باقی و به حال اولیه خود تصور می‌کند. به باور [[اصولیون]]، این اصل از اصول عقلائیه و بلکه فطریّه است، که نهاد حیوانی نیز گواه آن است. بر اساس این حکم، یقین جدید برای رفع یقین سابق لازم است و شک نمی‌تواند یقین را نابود کند.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=استصحاب}}</ref> | '''استصحاب'''، در لغت به معنای با خود داشتن و به همراه‌آوردن چیزی است و در اصطلاح [[اصول فقه]]، «إبقاء ما کان علی ما کان علیه» می‌باشد. معنای این اصطلاح چنین است که، حالت کنونی چیزی را مانند گذشته آن گرفتن و به احتمال دگرگونی ترتیب اثر ندادن است. نتیجه اجرای این اصل فقهی در موارد آن است که اگر کسی علم به وجود چیزی یا کیفیت خاصّی در چیزی داشت، تا زمانی که علم به نابود یا دگرگون شدن آن پیدا نکرده باشد، آن چیز را باقی و به حال اولیه خود تصور می‌کند. به باور [[اصولیون]]، این اصل از اصول عقلائیه و بلکه فطریّه است، که نهاد حیوانی نیز گواه آن است. بر اساس این حکم، یقین جدید برای رفع یقین سابق لازم است و شک نمی‌تواند یقین را نابود کند.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=استصحاب}}</ref> | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=استصحاب|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=استصحاب|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{اقسام احکام تکلیفی}} | |||
{{اصول فقه-افقی}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۸: | ||
[[رده:اصل‌ها]] | [[رده:اصل‌ها]] | ||
[[رده:واژه‌ها و عبارت‌های عربی در احکام اسلام]] | [[رده:واژه‌ها و عبارت‌های عربی در احکام اسلام]] | ||
[[رده:اصول فقه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۱۳
| بخشی از مجموعه مباحث اسلام دربارهٔ اسلام |
| اصول فقه |
|---|
| فقه |
| احکام |
| عناوین کلامی |
استصحاب، در لغت به معنای با خود داشتن و به همراه‌آوردن چیزی است و در اصطلاح اصول فقه، «إبقاء ما کان علی ما کان علیه» می‌باشد. معنای این اصطلاح چنین است که، حالت کنونی چیزی را مانند گذشته آن گرفتن و به احتمال دگرگونی ترتیب اثر ندادن است. نتیجه اجرای این اصل فقهی در موارد آن است که اگر کسی علم به وجود چیزی یا کیفیت خاصّی در چیزی داشت، تا زمانی که علم به نابود یا دگرگون شدن آن پیدا نکرده باشد، آن چیز را باقی و به حال اولیه خود تصور می‌کند. به باور اصولیون، این اصل از اصول عقلائیه و بلکه فطریّه است، که نهاد حیوانی نیز گواه آن است. بر اساس این حکم، یقین جدید برای رفع یقین سابق لازم است و شک نمی‌تواند یقین را نابود کند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «استصحاب». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.