آیه ۳۸ سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۳۸ سوره مائده''' | '''آیه ۳۸ سوره مائده''' سی و هشتمین [[آیه]] از پنجمین [[سوره]] [[قرآن]] است و از آیات [[مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. [[قرآن]] در این آیه حکم سرقت و مجازات سارق را بیان می‌کند که حکم آن در [[دین]] [[اسلام]] چنین است: «دست مرد و زن سارق به دلیل عمل زشت و تجاوزشان به اموال دیگران قطع می‌گردد.» | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن به تناسب آیاتی که [[احکام]] [[محارب]] را برشمرده بود؛ در این آیه حکم و کیفر دزد را معین کرده است. متن آیه بر قطع کردن دست مرد و زن سارق تأکید دارد و بلافاصله آن را نتیجه کار خودشان و هدف را پیش‌گیری از این [[گناه]] بزرگ در جامعه و بازگشت به [[عدالت]] دانسته است. به گزارش مکارم، در آیه مورد بحث، مرد دزد بر زن دزد مقدم آورده شده و این تفاوت شاید به خاطر آن باشد که دربارهٔ عامل اصلی سرقت بیشتر مردان هستند؛ بر خلاف آیه ای که [[حد]] [[زنا]] را بیان کرده است. در آنجا زن بر مرد مقدم آمده و به عقیده وی، دلیل آن اینست که در گناه زنا عامل و محرک مهم‌تر زنان بی‌بند و بار هستند. در پایان آیه نیز [[الله]] با دو صفت [[عزیز]] و [[حکیم (اسماء الحسنی)|حکیم]] توصیف شده است. این دو صفت از [[اسماء الحسنی|اسماءالحسنی]] الهی هستند که معنای آنها به ترتیب عزت‌مند و درست‌کار می‌باشد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۷۴–۳۷۵|ج=۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۹
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | مائده | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۲۰ | ||||
| شماره آیه | ۳۸ | ||||
| شماره جزء | ۶ | ||||
| شماره حزب | ۲۳ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۳۸ سوره مائده سی و هشتمین آیه از پنجمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. قرآن در این آیه حکم سرقت و مجازات سارق را بیان می‌کند که حکم آن در دین اسلام چنین است: «دست مرد و زن سارق به دلیل عمل زشت و تجاوزشان به اموال دیگران قطع می‌گردد.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُمَا جَزَاءً بِمَا كَسَبَا نَكَالًا مِنَ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و دست مردِ و زنِ را به کیفر عملی که انجام داده‌اند به عنوان مجازات الهی قطع کنید و خداوند عزیز و حکیم است»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«دستان مرد و زن دزد را به کیفر کاری که کرده‌اند ببرید که عقوبتی الهی است و خداوند پیروزمند فرزانه است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن به تناسب آیاتی که احکام محارب را برشمرده بود؛ در این آیه حکم و کیفر دزد را معین کرده است. متن آیه بر قطع کردن دست مرد و زن سارق تأکید دارد و بلافاصله آن را نتیجه کار خودشان و هدف را پیش‌گیری از این گناه بزرگ در جامعه و بازگشت به عدالت دانسته است. به گزارش مکارم، در آیه مورد بحث، مرد دزد بر زن دزد مقدم آورده شده و این تفاوت شاید به خاطر آن باشد که دربارهٔ عامل اصلی سرقت بیشتر مردان هستند؛ بر خلاف آیه ای که حد زنا را بیان کرده است. در آنجا زن بر مرد مقدم آمده و به عقیده وی، دلیل آن اینست که در گناه زنا عامل و محرک مهم‌تر زنان بی‌بند و بار هستند. در پایان آیه نیز الله با دو صفت عزیز و حکیم توصیف شده است. این دو صفت از اسماءالحسنی الهی هستند که معنای آنها به ترتیب عزت‌مند و درست‌کار می‌باشد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره مائده، پنجمین سوره قرآن است. این سوره را یکصد و دوازدهمین در ترتیب نزول، دانسته‌اند. تمام آیات این سوره را مدنی گزارش کرده‌اند و تنها آیه ۳ این سوره را مکی دانسته‌اند که در جریان حجةالوداع نازل شده است.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۱۱: ۳۵۱.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۵: ۵۲۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۱۱۴.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۱۱۴.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴: ۳۷۴–۳۷۵.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره مائده»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۵۲.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
