آدی گرنت: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
(+رده:آیین سیک، +رده:تاریخ دین سیک، +رده:کتاب‌ها، +رده:کتاب‌های سده ۱۷ (میلادی) (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:آیین سیک]] | |||
[[رده:تاریخ دین سیک]] | |||
[[رده:کتاب‌ها]] | |||
[[رده:کتاب‌های سده ۱۷ (میلادی)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۲۰
آدی گرنت (به انگلیسی: Adi Granth) کتاب مقدس سیک‌گرایی است که شامل سرودهایی از گروهای سیک و قدیسان هندو و اسلامی می‌باشد و پس از مرگ گوبند سینگ، به جای گرو قرار داده شد.
معرفی و اهمیت
آدی گرنت (در زبان پنجابی به معنی کتاب نخست) کتاب مقدس سیک‌گرایی است. این کتاب متشکل از تقریباً ۶۰۰۰ سرود از گروه‌های سیک و قدیسان هندو و اسلامی است و به عنوان مهم‌ترین شیء مورد پرستش در تمامی گوردواراها (معبدها) استفاده می‌شود. ادی گرانت به‌طور روزانه باز و بسته می‌شود و در مناسبت‌های ویژه به‌طور مداوم خوانده می‌شود. این کتاب نخستین بار در سال ۱۶۰۴ توسط ارجان گردآوری شد و شامل سرودهای خود او، پیشینیانش و آوازهای مذهبی قدیسان بود. در سال ۱۷۰۴، آخرین گرو، گوبند سینگ، سرودهای بیشتری به آن افزود و دستور داد که پس از مرگ او، گرانت جایگزین گرو شود. این کتاب عمدتاً به زبان‌های پنجابی یا هندی نوشته شده و شامل مول مانتره (دعا اصلی)، جابجی و سرودهایی است که بر اساس راگاها (موسیقی‌های سنتی) ترتیب داده شده‌اند.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- Group of writers (2006). "Adi Granth". Concise Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). USA: Encyclopædia Britannica.