آیه ۵۷ سوره صافات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+ 6 رده (هات‌کت)) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه | '''آیه ۵۷ سوره صافات''' پنجاه و هفتمین [[آیه]] از سی و هفتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در متن این آیه و در ادامه گفتگوی میان دو دوست [[بهشت|بهشتی]] و [[جهنم|جهنمی]]، در این آیه [[نعمت]] الهی به عنوان راه نجات فرد بهشتی توصیف شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات گذشته در خصوص گفتگوی دو دوست که یکی از آنان [[بهشت|بهشتی]] و دیگری به خاطر انکار معاد، [[جهنم|جهنمی]] شده بود، در این آیه فرد بهشتی خطاب به جهنمی می‌گوید که اگر [[نعمت]] خداوند نبود، او نیز ممکن بود دچار انکار [[معاد]] شود و از زیان‌کاران گردد.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۶۱|ج=۱۹}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
[[رده:آیه‌های با موضوع کفر]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع ایمان]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع معاد]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع بهشت]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع جهنم]] | |||
[[رده:آیه‌های با موضوع نعمت]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۴۷
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | صافات | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۸۲ | ||||
| شماره آیه | ۵۷ | ||||
| شماره جزء | ۲۳ | ||||
| شماره حزب | ۹۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵۷ سوره صافات پنجاه و هفتمین آیه از سی و هفتمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در متن این آیه و در ادامه گفتگوی میان دو دوست بهشتی و جهنمی، در این آیه نعمت الهی به عنوان راه نجات فرد بهشتی توصیف شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«و اگر نعمت پروردگارم نبود من هم از احضارشدگان (در دوزخ) بودم»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«و اگر نعمت پروردگارم نبود من نیز از حاضر شدگان [در عذاب] بودم»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در ادامه آیات گذشته در خصوص گفتگوی دو دوست که یکی از آنان بهشتی و دیگری به خاطر انکار معاد، جهنمی شده بود، در این آیه فرد بهشتی خطاب به جهنمی می‌گوید که اگر نعمت خداوند نبود، او نیز ممکن بود دچار انکار معاد شود و از زیان‌کاران گردد.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره صافات، سی و هفتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، پنجاه و ششمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انعام و پیش از سوره لقمان نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره صافات، یک تا چهار آیه ناسخ یا منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۶: ۳۳۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۷: ۱۸۹.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۴۴۸.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۴۴۸.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۹: ۶۱.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره صافات»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۶۱.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
| آیات |
|
|---|---|
