جهان‌بینی اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
(مقاله جدید) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
از دیدگاه [[اسلام]]، [[جهان‌شناسی]] به جهانِ محسوسات محدود و منحصر نیست و گستره وسیع‌تری از جهان دیدنی را شامل می‌شود. قرآن جهان محسوس را «شهادت» می‌نامد و در برابر آن مفهوم «[[علم غیب|غیب]]» را به‌کار بسته‌است.<ref group="قرآن">آیه ۹ سوره [[رعد (سوره)|رعد]]</ref> ایمان به غیب در کنار مفاهیمی چون [[نماز]]، ایمان به [[وحی]] و ایمان به [[آخرت]] آمده‌است که نشان از اهمیت آن دارد. بر اساس تعالیم اسلام، انکار غیب، مستلزم انکار [[دین]] و پذیرش [[خداناباوری|الحاد]] است. غیب به معنای اموری است که با حس قابل درک نیست، همچون [[خدا]] و وحی. به گزارش قرآن، آگاهی از غیب تنها منحصر به خداست<ref group="قرآن">آیه ۵۹ سوره [[انعام (سوره)|انعام]]</ref> و پیامبران نیز از آن اعلان بی‌اطلاعی کرده‌اند. در جهان‌شناسی اسلام، موجودات دیگری نیز در جهان با نام [[فرشته|ملک]] یا فرشته وجود دارند که موجوداتی والا مقام توصیف شده‌اند و نقش میانجی را میان خداوند و عالم مشهود ایفا می‌کنند. در کنار فرشتگان از موجودات دیگری به نام [[جن]] نیز یاد شده‌است که موجوداتی نادیدنی و با بن‌مایه آتش توصیف شده‌اند. این موجودات همچون انسان از دو جنسیت زن و مرد شکل گرفته‌اند و دارای مراتب ایمان، [[مرگ]] و حشر در قیامت هستند. شیطان‌ها از جنیان عنوان شده‌اند. [[ابلیس]] به عنوان اولین از شیاطین، به عنوان یکی از فرشتگان در قرآن ترسیم شده‌است که پس از خلق آدم و حوا، از دستور خدا مبنی بر سجده بر انسان سرپیچی کرد و به همین خاطر از بهشت رانده شد و رجیم لقب گرفت.<ref group="قرآن">آیه ۳۴ سوره بقره و آیه ۷۵-۷۶ سوره [[ص (سوره)|ص]]</ref> شیطان در قرآن به عنوان دشمن قسم‌خورده انسان یاد شده‌است<ref group="قرآن">آیه ۳۶ سوره بقره</ref> که البته در گمراهی انسان‌ها تنها نقش وسوسه‌کننده را دارد و نمی‌تواند آدمی را به کاری وادارد.<ref group="قرآن">آیه ۲۲ سوره [[ابراهیم (سوره)|ابراهیم]]</ref> بر اساس تعالیم قرآنی، آفرینش آسمان و زمین از عدم نبوده‌است. پیش از خلقت آسمان و زمین ماده‌ای انباشته و متراکم وجود داشته‌است که اجزای این دو در طی مدت دو روز یا دو برهه زمانی گسترش و تکمیل شده‌است. بن مایه آسمان‌ها در قرآن دود توصیف شده که سرانجام به خلقت هفت آسمان انجامیده‌است. قرآن تنها از آسمان اول سخن گفته‌است.<ref>{{پک|گذشته|۱۳۸۸|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=تعالیم و نهادهای اساسی اسلام}}</ref> | از دیدگاه [[اسلام]]، [[جهان‌شناسی]] به جهانِ محسوسات محدود و منحصر نیست و گستره وسیع‌تری از جهان دیدنی را شامل می‌شود. قرآن جهان محسوس را «شهادت» می‌نامد و در برابر آن مفهوم «[[علم غیب|غیب]]» را به‌کار بسته‌است.<ref group="قرآن">آیه ۹ سوره [[رعد (سوره)|رعد]]</ref> ایمان به غیب در کنار مفاهیمی چون [[نماز]]، ایمان به [[وحی]] و ایمان به [[آخرت]] آمده‌است که نشان از اهمیت آن دارد. بر اساس تعالیم اسلام، انکار غیب، مستلزم انکار [[دین]] و پذیرش [[خداناباوری|الحاد]] است. غیب به معنای اموری است که با حس قابل درک نیست، همچون [[خدا]] و وحی. به گزارش قرآن، آگاهی از غیب تنها منحصر به خداست<ref group="قرآن">آیه ۵۹ سوره [[انعام (سوره)|انعام]]</ref> و پیامبران نیز از آن اعلان بی‌اطلاعی کرده‌اند. در جهان‌شناسی اسلام، موجودات دیگری نیز در جهان با نام [[فرشته|ملک]] یا فرشته وجود دارند که موجوداتی والا مقام توصیف شده‌اند و نقش میانجی را میان خداوند و عالم مشهود ایفا می‌کنند. در کنار فرشتگان از موجودات دیگری به نام [[جن]] نیز یاد شده‌است که موجوداتی نادیدنی و با بن‌مایه آتش توصیف شده‌اند. این موجودات همچون انسان از دو جنسیت زن و مرد شکل گرفته‌اند و دارای مراتب ایمان، [[مرگ]] و حشر در قیامت هستند. شیطان‌ها از جنیان عنوان شده‌اند. [[ابلیس]] به عنوان اولین از شیاطین، به عنوان یکی از فرشتگان در قرآن ترسیم شده‌است که پس از خلق آدم و حوا، از دستور خدا مبنی بر سجده بر انسان سرپیچی کرد و به همین خاطر از بهشت رانده شد و رجیم لقب گرفت.<ref group="قرآن">آیه ۳۴ سوره بقره و آیه ۷۵-۷۶ سوره [[ص (سوره)|ص]]</ref> شیطان در قرآن به عنوان دشمن قسم‌خورده انسان یاد شده‌است<ref group="قرآن">آیه ۳۶ سوره بقره</ref> که البته در گمراهی انسان‌ها تنها نقش وسوسه‌کننده را دارد و نمی‌تواند آدمی را به کاری وادارد.<ref group="قرآن">آیه ۲۲ سوره [[ابراهیم (سوره)|ابراهیم]]</ref> بر اساس تعالیم قرآنی، آفرینش آسمان و زمین از عدم نبوده‌است. پیش از خلقت آسمان و زمین ماده‌ای انباشته و متراکم وجود داشته‌است که اجزای این دو در طی مدت دو روز یا دو برهه زمانی گسترش و تکمیل شده‌است. بن مایه آسمان‌ها در قرآن دود توصیف شده که سرانجام به خلقت هفت آسمان انجامیده‌است. قرآن تنها از آسمان اول سخن گفته‌است.<ref>{{پک|گذشته|۱۳۸۸|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=تعالیم و نهادهای اساسی اسلام}}</ref> | ||
== | == پانویس == | ||
=== قرآن === | |||
{{پانویس|گروه=قرآن|اندازه=کوچک|۲}} | {{پانویس|گروه=قرآن|اندازه=کوچک|۲}} | ||
== | === یادداشت‌ها === | ||
[[رده:اسلام]] | [[رده:اسلام]] | ||
<references group="قرآن" /> | <references group="قرآن" /> | ||
=== ارجاعات === | |||
<references />{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=بله|نیازمند رده=بله|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۲
جهان‌بینی یا جهان‌شناسی اسلام به موضوع تعریف جهان از دیدگاه اسلام می‌پردازد.
کلیات
از دیدگاه اسلام، جهان‌شناسی به جهانِ محسوسات محدود و منحصر نیست و گستره وسیع‌تری از جهان دیدنی را شامل می‌شود. قرآن جهان محسوس را «شهادت» می‌نامد و در برابر آن مفهوم «غیب» را به‌کار بسته‌است.[قرآن ۱] ایمان به غیب در کنار مفاهیمی چون نماز، ایمان به وحی و ایمان به آخرت آمده‌است که نشان از اهمیت آن دارد. بر اساس تعالیم اسلام، انکار غیب، مستلزم انکار دین و پذیرش الحاد است. غیب به معنای اموری است که با حس قابل درک نیست، همچون خدا و وحی. به گزارش قرآن، آگاهی از غیب تنها منحصر به خداست[قرآن ۲] و پیامبران نیز از آن اعلان بی‌اطلاعی کرده‌اند. در جهان‌شناسی اسلام، موجودات دیگری نیز در جهان با نام ملک یا فرشته وجود دارند که موجوداتی والا مقام توصیف شده‌اند و نقش میانجی را میان خداوند و عالم مشهود ایفا می‌کنند. در کنار فرشتگان از موجودات دیگری به نام جن نیز یاد شده‌است که موجوداتی نادیدنی و با بن‌مایه آتش توصیف شده‌اند. این موجودات همچون انسان از دو جنسیت زن و مرد شکل گرفته‌اند و دارای مراتب ایمان، مرگ و حشر در قیامت هستند. شیطان‌ها از جنیان عنوان شده‌اند. ابلیس به عنوان اولین از شیاطین، به عنوان یکی از فرشتگان در قرآن ترسیم شده‌است که پس از خلق آدم و حوا، از دستور خدا مبنی بر سجده بر انسان سرپیچی کرد و به همین خاطر از بهشت رانده شد و رجیم لقب گرفت.[قرآن ۳] شیطان در قرآن به عنوان دشمن قسم‌خورده انسان یاد شده‌است[قرآن ۴] که البته در گمراهی انسان‌ها تنها نقش وسوسه‌کننده را دارد و نمی‌تواند آدمی را به کاری وادارد.[قرآن ۵] بر اساس تعالیم قرآنی، آفرینش آسمان و زمین از عدم نبوده‌است. پیش از خلقت آسمان و زمین ماده‌ای انباشته و متراکم وجود داشته‌است که اجزای این دو در طی مدت دو روز یا دو برهه زمانی گسترش و تکمیل شده‌است. بن مایه آسمان‌ها در قرآن دود توصیف شده که سرانجام به خلقت هفت آسمان انجامیده‌است. قرآن تنها از آسمان اول سخن گفته‌است.[۱]
پانویس
قرآن
یادداشت‌ها