میسریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات فرقه‌های اسلامی|زیرشاخه=معتزله|نام قدیمی=سکسکیه|سال تاسیس=قرن سوم تا چهارم ه۔ق|مکان تاسیس=اندلس|موسس=ابن مسره|مهمترین عقائد=اکتسابی بودن نبوت|وضعیت=منقرض شده|مروجین=اسماعیل بن عبدالله رُعَینی|پیروان=شاگردان ابن مسره|منشعب شده از=معتزله|دین اصلی=اسلام|تصویر=Meysarieh.jpg|توضیح_تصویر=تایپوگرافی نام فرقه میسریه}} | |||
'''میسریه'''، از [[فهرست فرق و مذاهب کلامی اسلام|فرقه‌های کلامی اسلامی]] است. نام این فرقه از نام رهبر فرقه، ابومیسر، [[محمد بن عبدالله بن مسره]] اقتباس شد و زیرشاخه‌ای از فرقه [[معتزله]] به حساب آمده است. عقاید این گروه پس از ابن مسره، توسط یکی از شاگردان او با نام [[اسماعیل بن عبدالله رعینی|اسماعیل بن عبدالله رُعَینی]] تکمیل و توسعه یافت. | |||
== | ==مشخصات فرقه == | ||
میسریه، از جمله فرقه‌های کلامی منشعب شده از [[اسلام]] به‌شمار رفته است. [[محمدجواد مشکور]] این فرقه را به نقل از نسخه خطی ''[[التواریخ و الفرق]]'' گزارش می‌کند.<ref>{{پک|1=مشکور|2=۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۳۳}}</ref> در کتاب ''[[عقائد الثلاث و السبعین فرقه]]''، میسریه، زیرشاخه‌ای از فرقه معتزله عنوان شده است.<ref>{{پک|1=یمنی|2=زربان غامدی|3=۱۴۱۴|ک=عقائد الثلاث و السبعین فرقة|ص=۳۴۵_۳۴۶|ج=۱}}</ref> | |||
=== | ===رهبر فرقه و عقائد=== | ||
مشکور، رهبر فرقه را مردی به نام ابومیسره گزارش می‌کند.<ref>{{پک|1=مشکور|2=۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۳۳}}</ref> نام او را [[ابن حزم]]، محمد بن عبدالله بن مسره گزارش کرده است. او را عنوان سکسکی نیز گزارش کرده‌اند.<ref>{{پک|1=یمنی|2=زربان غامدی|3=۱۴۱۴|ک=عقائد الثلاث و السبعین فرقة|ص=۳۴۵_۳۴۶|ج=۱}}</ref> به گزارش ''[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]'' محمد بن عبدالله بن مسرّهٔ جبلی قرطبی (۷ شعبان ۲۶۹–۳۱۹ق / ۱۹ آوریل ۸۸۳–۹۳۱م)، از جمله متفکران و عارفان اندلسی بود. او به محافل معتزله راه‌یافت و عقاید آنان را پذیرفت. کمی بعد با اتهام‌هایی چون پیوستن به [[زنادقه]] و پذیرش عقاید و اندیشه‌های فلسفی و عرفانی [[انباذقلس]] متهم شد. [[احمد بن خالد حباب|احمد بن خالد]] مشهور به حَبّاب از فقیهان مشهور زمان او، کتابی را بر ضد عقاید او منتشر کرد. ابن مسره نیز ناگزیر، به شهرهای شمال آفریقا مهاجرت کرد. او کمی بعد به شهرهای دیگری چون [[مکه]]، [[مدینه]] و سرآخر مجدد به [[اندلس]] داشته است و در ترویج عقایدش، روش محتاطانه را پیش می‌گرفت. [[حی بن عبدالملک]]، [[خلیل بن عبدالملک قرطبی]] و [[احمد بن منتیل]] از مهمترین شاگردان او بودند. [[ابن فرضی]] در ''[[تاریخ علمای اندلس]]'' در خصوص او می‌نویسد که وی [[قرآن]] را به اشتباه [[تأویل]] می‌کرد و به آزادی اراده انسان و انفاذ وعید باور داشت. [[ابن حزم]]، از اتحاد نظر او با معتزله در موضوع «[[قدر]]» سخن گفته است.<ref>{{پک|1=خراسانی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن مسره}}</ref> | |||
== | از جمله عقاید این فرقه، اکتسابی دانستن مقام [[نبوت]] است. بر این اساس، پیروان این فرقه باور داشتند که هرکس به نهایت صلاح و پاکی برسد، به مقام نبوت و رسالت نائل خواهد شد.<ref>{{پک|1=یمنی|2=زربان غامدی|3=۱۴۱۴|ک=عقائد الثلاث و السبعین فرقة|ص=۳۴۵_۳۴۶|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|1=مشکور|2=۱۳۷۲|ک=فرهنگ فرق اسلامی|ص=۴۳۳}}</ref> این دیدگاه را اسماعیل بن عبدالله رُعَینی، یکی از شاگردان ابن مسره مطرح کرده است و به او نسبت می‌دهد. منابع دیگر نیز این انتساب را با توجه به برخی آثار ابن مسره، تأیید کرده‌اند.<ref>{{پک|1=خراسانی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن مسره}}</ref> این جمله که «[[عرش]]، تدبیر کننده عالم است» به رهبر این فرقه<ref>{{پک|1=یمنی|2=زربان غامدی|3=۱۴۱۴|ک=عقائد الثلاث و السبعین فرقة|ص=۳۴۵_۳۴۶|ج=۱}}</ref> یا یکی از شاگردان او به نام رعینی، منسوب شده است. رعینی این قول را به ابن مسره نسبت می‌دهد اما ابن حزم این قول را در آثار ابن مسره نیافته است. به عقیده رعینی، این جهان هرگز به پایان نمی‌رسد و تا ابد به همین شکل باقی خواهدماند. بیان و انتساب نظرات شاذ توسط رعینی نسبت به ابن مسره، سبب رویگردانی عده‌ای از طرفدران او شد.<ref>{{پک|1=خراسانی|2=۱۳۶۷|ک=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|ف=ابن مسره}}</ref> | ||
=== ارجاعات === | ==پانویس== | ||
===ارجاعات=== | |||
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | ||
=== منابع === | ===منابع=== | ||
{{آغاز پانویس|۴۵em}} | |||
*{{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=خراسانی|نام=شرف‌الدین|پیوند نویسنده=|مقاله=ابن مسره|دانشنامه=[[دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف بزرگ اسلامی|سال=۱۳۶۷|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/12293/10/55|کوشش=موسوی بجنوری، محمدکاظم|شابک=۹-۶۶-۷۰۲۵-۹۶۴-۹۸۷|شابک نادرست=بله}} | |||
*{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مشکور|نام=محمدجواد|عنوان=فرهنگ فرق اسلامی|سال=۱۳۷۲|مکان=مشهد|ناشر=بنیاد پژوهش‌های اسلامی|کوشش=مدیرشانه‌چی، کاظم|ویراستار=حسینی، محمدجواد|پیوند=https://noorlib.ir/book/view/1272/فرهنگ-فرق-اسلامی?pageNumber=4&viewType=pdf}} | |||
*{{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=یمنی|نام=محمد|عنوان=عقائد الثلاث و السبعین فرقة|سال=۱۴۱۴|مکان=مدینه|ناشر=مکتبة العلوم و الحکم|پیوند=https://noorlib.ir/book/view/62673?pageNumber=2&viewType=pdf|نام خانوادگی۲=زربان غامدی|نام۲=محمد}} | |||
{{پایان پانویس}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=خیر|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=خیر|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:مذاهب زیرشاخه معتزله]] | |||
[[رده:مذاهب اسلامی]] | |||
[[رده:فرقه‌های اسلامی منقرض شده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰
 تایپوگرافی نام فرقه میسریه | |
| نام اصلی | سکسکیه |
|---|---|
| سال تاسیس | قرن سوم تا چهارم ه۔ق |
| مکان تاسیس | اندلس |
| موسس | ابن مسره |
| وضعیت | منقرض شده |
| مروجین | اسماعیل بن عبدالله رُعَینی |
| پیروان | شاگردان ابن مسره |
| منشعب شده از | معتزله |
| دین اصلی | اسلام |
میسریه، از فرقه‌های کلامی اسلامی است. نام این فرقه از نام رهبر فرقه، ابومیسر، محمد بن عبدالله بن مسره اقتباس شد و زیرشاخه‌ای از فرقه معتزله به حساب آمده است. عقاید این گروه پس از ابن مسره، توسط یکی از شاگردان او با نام اسماعیل بن عبدالله رُعَینی تکمیل و توسعه یافت.
مشخصات فرقه
میسریه، از جمله فرقه‌های کلامی منشعب شده از اسلام به‌شمار رفته است. محمدجواد مشکور این فرقه را به نقل از نسخه خطی التواریخ و الفرق گزارش می‌کند.[۱] در کتاب عقائد الثلاث و السبعین فرقه، میسریه، زیرشاخه‌ای از فرقه معتزله عنوان شده است.[۲]
رهبر فرقه و عقائد
مشکور، رهبر فرقه را مردی به نام ابومیسره گزارش می‌کند.[۳] نام او را ابن حزم، محمد بن عبدالله بن مسره گزارش کرده است. او را عنوان سکسکی نیز گزارش کرده‌اند.[۴] به گزارش دایرةالمعارف بزرگ اسلامی محمد بن عبدالله بن مسرّهٔ جبلی قرطبی (۷ شعبان ۲۶۹–۳۱۹ق / ۱۹ آوریل ۸۸۳–۹۳۱م)، از جمله متفکران و عارفان اندلسی بود. او به محافل معتزله راه‌یافت و عقاید آنان را پذیرفت. کمی بعد با اتهام‌هایی چون پیوستن به زنادقه و پذیرش عقاید و اندیشه‌های فلسفی و عرفانی انباذقلس متهم شد. احمد بن خالد مشهور به حَبّاب از فقیهان مشهور زمان او، کتابی را بر ضد عقاید او منتشر کرد. ابن مسره نیز ناگزیر، به شهرهای شمال آفریقا مهاجرت کرد. او کمی بعد به شهرهای دیگری چون مکه، مدینه و سرآخر مجدد به اندلس داشته است و در ترویج عقایدش، روش محتاطانه را پیش می‌گرفت. حی بن عبدالملک، خلیل بن عبدالملک قرطبی و احمد بن منتیل از مهمترین شاگردان او بودند. ابن فرضی در تاریخ علمای اندلس در خصوص او می‌نویسد که وی قرآن را به اشتباه تأویل می‌کرد و به آزادی اراده انسان و انفاذ وعید باور داشت. ابن حزم، از اتحاد نظر او با معتزله در موضوع «قدر» سخن گفته است.[۵]
از جمله عقاید این فرقه، اکتسابی دانستن مقام نبوت است. بر این اساس، پیروان این فرقه باور داشتند که هرکس به نهایت صلاح و پاکی برسد، به مقام نبوت و رسالت نائل خواهد شد.[۶][۷] این دیدگاه را اسماعیل بن عبدالله رُعَینی، یکی از شاگردان ابن مسره مطرح کرده است و به او نسبت می‌دهد. منابع دیگر نیز این انتساب را با توجه به برخی آثار ابن مسره، تأیید کرده‌اند.[۸] این جمله که «عرش، تدبیر کننده عالم است» به رهبر این فرقه[۹] یا یکی از شاگردان او به نام رعینی، منسوب شده است. رعینی این قول را به ابن مسره نسبت می‌دهد اما ابن حزم این قول را در آثار ابن مسره نیافته است. به عقیده رعینی، این جهان هرگز به پایان نمی‌رسد و تا ابد به همین شکل باقی خواهدماند. بیان و انتساب نظرات شاذ توسط رعینی نسبت به ابن مسره، سبب رویگردانی عده‌ای از طرفدران او شد.[۱۰]
پانویس
ارجاعات
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۳.
- ↑ یمنی و زربان غامدی، عقائد الثلاث و السبعین فرقة، ۱: ۳۴۵_۳۴۶.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۳.
- ↑ یمنی و زربان غامدی، عقائد الثلاث و السبعین فرقة، ۱: ۳۴۵_۳۴۶.
- ↑ خراسانی، «ابن مسره»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ یمنی و زربان غامدی، عقائد الثلاث و السبعین فرقة، ۱: ۳۴۵_۳۴۶.
- ↑ مشکور، فرهنگ فرق اسلامی، ۴۳۳.
- ↑ خراسانی، «ابن مسره»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- ↑ یمنی و زربان غامدی، عقائد الثلاث و السبعین فرقة، ۱: ۳۴۵_۳۴۶.
- ↑ خراسانی، «ابن مسره»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
منابع
- خراسانی، شرف‌الدین (۱۳۶۷). «ابن مسره». دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. به کوشش موسوی بجنوری، محمدکاظم. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹-۶۶-۷۰۲۵-۹۶۴-۹۸۷.
- مشکور، محمدجواد (۱۳۷۲). حسینی، محمدجواد، ویراستار. فرهنگ فرق اسلامی. به کوشش مدیرشانه‌چی، کاظم. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی.
- یمنی، محمد؛ زربان غامدی، محمد (۱۴۱۴). عقائد الثلاث و السبعین فرقة. مدینه: مکتبة العلوم و الحکم.