بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
مقابله‌نشده با دانشنامه‌ها

اصول فقه: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (ص=)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
تعریف رایج '''اصول فقه''' یا '''علم اصول''' «علم قواعد هدایتگر برای استنباط احکام شرعی» است. هرچند که این تعریف مورد نقد بوده و جامع و مانع نیست. برخی از اصولیون با پذیرش چهارچوبی مفهومی آن را علم دانسته و برخی دیگر آن را صنعت به‌شمار آورده‌اند و برخی دیگر نیز مرددند.{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۵}}
تعریف رایج '''اصول فقه''' یا '''علم اصول''' «علم قواعد هدایتگر برای استنباط [[احکام شرعی]]» است. هرچند که این تعریف مورد نقد بوده و جامع و مانع نیست. برخی از اصولیون با پذیرش چهارچوبی مفهومی آن را علم دانسته و برخی دیگر آن را صنعت به‌شمار آورده‌اند و برخی دیگر نیز مرددند.{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۵}}


این علم پیشینه‌ای کهن داشته و به سدهٔ دوم هجری بازمی‌گردد. ریشه‌های شکل‌گیری آن را در میان شیعیان می‌توان در پاره‌ای از آموزه‌های معصومین جست که شاگردان و پیروان علمی خویش را به تفریع فروع با حفظ اصول القا شده از سوی ایشان دعوت می‌نمودند.{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۴}}
== تعریف ==
اصول فقه علمی است که به استنباط احکام اسلامی از منابع دینی می‌پردازد. مبانی این علم از علوم عربی، علوم عقلی، تفسیر و قواعد اخذ شده از برخی روایات به دست می‌آید. هدف اصلی اصول فقه، کسب ملکه استنباط احکام از ادلّه اربعه ([[کتاب]]، [[سنت]]، [[اجماع]] و [[عقل]]) است.<ref>{{پک|اختری|۱۳۹۰|ک=دایره‌المعارف جامع اسلامی|ف=اصول فقه}}</ref>


اصول نسبت به فقه دانش پسینی است، یعنی در دامن فقه پرورش یافته است و اکنون به مرحله‌ای از رشد رسیده است که برخی از بزرگان اصولی و فقهی معاصر اینگونه بیان نمودند که «من لا اصول له، لا فقه له».{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۶}}
== تاریخچه ==
این علم پیشینه‌ای کهن داشته و به سدهٔ دوم هجری بازمی‌گردد. ریشه‌های شکل‌گیری آن را در میان [[شیعه|شیعیان]] می‌توان در پاره‌ای از آموزه‌های [[امامان شیعه]] جست که شاگردان و پیروان علمی خویش را به تفریع فروع با حفظ اصول القا شده از سوی ایشان دعوت می‌کردند.{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۴}}


== ارجاعات ==
اصول نسبت به [[فقه]] دانش پسینی است، یعنی در دامن فقه پرورش یافته است و اکنون به مرحله‌ای از رشد رسیده است که برخی از بزرگان اصولی و فقهی معاصر اینگونه بیان نمودند که «من لا اصول له، لا فقه له».{{پنک|شفیعی|۱۳۹۳|ص=۱۱۶}}
 
== پانویس ==
=== ارجاعات ===
{{منابع}}
{{منابع}}


== منابع ==
=== منابع ===
{{آغاز منابع}}
{{آغاز منابع}}
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=اصول فقه|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}}
* {{یادکرد ژورنال | ژورنال = فقه | نام = علی | نام خانوادگی = شفیعی | عنوان = اصول فقه، رویکردها و روش‌ها | تاریخ = 1393 | شماره = 79}}
* {{یادکرد ژورنال | ژورنال = فقه | نام = علی | نام خانوادگی = شفیعی | عنوان = اصول فقه، رویکردها و روش‌ها | تاریخ = 1393 | شماره = 79}}
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}


[[رده:اصول فقه| ]]
[[رده:اصول فقه| ]]
[[رده:اصطلاحات اسلامی]]
[[رده:اصطلاحات اصولی]]
[[رده:اصطلاحات فقهی]]
[[رده:فقه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:کلمات و عبارات عربی در احکام اسلام]]
[[رده:کلمات و عبارات عربی در احکام اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۳۸

تعریف رایج اصول فقه یا علم اصول «علم قواعد هدایتگر برای استنباط احکام شرعی» است. هرچند که این تعریف مورد نقد بوده و جامع و مانع نیست. برخی از اصولیون با پذیرش چهارچوبی مفهومی آن را علم دانسته و برخی دیگر آن را صنعت به‌شمار آورده‌اند و برخی دیگر نیز مرددند.[۱]

تعریف

اصول فقه علمی است که به استنباط احکام اسلامی از منابع دینی می‌پردازد. مبانی این علم از علوم عربی، علوم عقلی، تفسیر و قواعد اخذ شده از برخی روایات به دست می‌آید. هدف اصلی اصول فقه، کسب ملکه استنباط احکام از ادلّه اربعه (کتاب، سنت، اجماع و عقل) است.[۲]

تاریخچه

این علم پیشینه‌ای کهن داشته و به سدهٔ دوم هجری بازمی‌گردد. ریشه‌های شکل‌گیری آن را در میان شیعیان می‌توان در پاره‌ای از آموزه‌های امامان شیعه جست که شاگردان و پیروان علمی خویش را به تفریع فروع با حفظ اصول القا شده از سوی ایشان دعوت می‌کردند.[۳]

اصول نسبت به فقه دانش پسینی است، یعنی در دامن فقه پرورش یافته است و اکنون به مرحله‌ای از رشد رسیده است که برخی از بزرگان اصولی و فقهی معاصر اینگونه بیان نمودند که «من لا اصول له، لا فقه له».[۴]

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «اصول فقه». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
  • شفیعی، علی (۱۳۹۳). «اصول فقه، رویکردها و روش‌ها». فقه (۷۹).