آیه ۵ سوره عبس: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره عبس''' پنجمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۵ سوره عبس''' پنجمین [[آیه]] از هشتادمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث پیشین، در این آیه [[محمد|پیامبر اسلام]] از توجه کردن به فرد ثروتمندی که به خاطر ثروتش مغرور شده و در برابر حق سرکشی می‌کند؛ نهی شده است. به نظر [[تفسیر قرآن|مفسران]]، در اینجا [[قرآن]] با آوردن فعل «استغنی» به این نکته اشاره دارد که انسان طغیان‌گر خود را بی‌نیاز و غنی می‌داند؛ در حالیکه این تصور درست نیست. انسان‌ها همیشه و در هر حالی فقیر و نیازمند هستند و از خود استقلالی ندارند. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران | به گزارش [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، به دنبال مباحث پیشین، در این آیه پیامبر اسلام از توجه کردن به فرد ثروتمندی که به خاطر ثروتش مغرور شده و در برابر حق سرکشی می‌کند؛ نهی شده است. به عقیده وی، در اینجا قرآن با آوردن فعل «استغنی» به این نکته اشاره دارد که انسان طغیان‌گر خود را بی‌نیاز و غنی می‌داند؛ در حالیکه این تصور درست نیست. انسان‌ها همیشه و در هر حالی فقیر و نیازمند هستند و از خود استقلالی ندارند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۲۸|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۳۸
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | عبس | ||||
| تعداد آیات سوره | ۴۲ | ||||
| شماره آیه | ۵ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۷ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره عبس پنجمین آیه از هشتادمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. به دنبال مباحث پیشین، در این آیه پیامبر اسلام از توجه کردن به فرد ثروتمندی که به خاطر ثروتش مغرور شده و در برابر حق سرکشی می‌کند؛ نهی شده است. به نظر مفسران، در اینجا قرآن با آوردن فعل «استغنی» به این نکته اشاره دارد که انسان طغیان‌گر خود را بی‌نیاز و غنی می‌داند؛ در حالیکه این تصور درست نیست. انسان‌ها همیشه و در هر حالی فقیر و نیازمند هستند و از خود استقلالی ندارند.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«اما آن کس که خود را بی‌نیاز می‌داند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«اما کسی که بی‌نیازی نشان می‌دهد»
محتوا
به گزارش مکارم شیرازی از مفسران شیعه، به دنبال مباحث پیشین، در این آیه پیامبر اسلام از توجه کردن به فرد ثروتمندی که به خاطر ثروتش مغرور شده و در برابر حق سرکشی می‌کند؛ نهی شده است. به عقیده وی، در اینجا قرآن با آوردن فعل «استغنی» به این نکته اشاره دارد که انسان طغیان‌گر خود را بی‌نیاز و غنی می‌داند؛ در حالیکه این تصور درست نیست. انسان‌ها همیشه و در هر حالی فقیر و نیازمند هستند و از خود استقلالی ندارند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره عبس، هشتادمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، بیست و چهارمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره نجم و پیش از سوره قدر نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند. در سوره عبس، یک آیه (آیه ۱۲) منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۵۴.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۲۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۵.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۵.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۱۲۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره عبس»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۹۹۳.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
