آیه ۱ سوره انشقاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:آیه‌های مکی قرآن using HotCat) |
(ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۱ سوره انشقاق''' یکمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. | '''آیه ۱ سوره انشقاق''' یکمین [[آیه]] از هشتاد و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[سوره مکی|مکی]] آن به‌شمار می‌آید. در آغاز این سوره به حوادثی اشاره می‌شود که در آستانه [[قیامت]] رخ می‌دهد و در حقیقت این نشانه‌ها اعلام پایان دنیا و فنای آن هستند. اولین حادثه‌ای که در آیه نخست سوره به آن پرداخته شده، شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است. در [[قرآن]] نظیر این آیه، [[آیه ۱ سوره انفطار]] است که در آنجا شکافته شدن آسمان‌ها با لفظ «انفطرت» بیان شده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آغاز این سوره به حوادثی اشاره می‌شود که در آستانه قیامت رخ می‌دهد و در حقیقت این نشانه‌ها اعلام پایان دنیا و فنای آن هستند. اولین حادثه‌ای که در آیه نخست سوره به آن پرداخته شده، شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است. برطبق [[حدیث|حدیثی]] از [[علی بن ابی‌طالب]] نقل شده است: «در آستانه رستاخیز ستارگانی که در کهکشان‌ها قرار دارند؛ از آنها جدا می‌شوند و نظامشان برهم می‌خورد.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۲۹۶–۲۹۷|ج=۲۶}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مکی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۳:۴۰
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | انشقاق | ||||
| تعداد آیات سوره | ۲۵ | ||||
| شماره آیه | ۱ | ||||
| شماره جزء | ۳۰ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۸ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۱ سوره انشقاق یکمین آیه از هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مکی آن به‌شمار می‌آید. در آغاز این سوره به حوادثی اشاره می‌شود که در آستانه قیامت رخ می‌دهد و در حقیقت این نشانه‌ها اعلام پایان دنیا و فنای آن هستند. اولین حادثه‌ای که در آیه نخست سوره به آن پرداخته شده، شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است. در قرآن نظیر این آیه، آیه ۱ سوره انفطار است که در آنجا شکافته شدن آسمان‌ها با لفظ «انفطرت» بیان شده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«به نام خداوند بخشندة مهربان، هنگامی‌که آسمان بشکافد»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«به نام خداوند بخشنده مهربان، آنگاه که آسمان بشکافد»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که در آغاز این سوره به حوادثی اشاره می‌شود که در آستانه قیامت رخ می‌دهد و در حقیقت این نشانه‌ها اعلام پایان دنیا و فنای آن هستند. اولین حادثه‌ای که در آیه نخست سوره به آن پرداخته شده، شکافته شدن آسمان و کرات آسمانی است. برطبق حدیثی از علی بن ابی‌طالب نقل شده است: «در آستانه رستاخیز ستارگانی که در کهکشان‌ها قرار دارند؛ از آنها جدا می‌شوند و نظامشان برهم می‌خورد.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره انشقاق، هشتاد و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، هشتاد و سومین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره انفطار و پیش از سوره روم نازل شد. این سوره را مکی دانسته‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۱: ۹۶.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۲۰: ۳۹۷.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۸۹.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۸۹.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۶: ۲۹۶–۲۹۷.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره انشقاق»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۲۷۸۰.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
