شیخ مفید: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (←منابع: جزئی) |
(←پانویس) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُحمّد بن مُحمّد بن نُعمان''' ملقب به '''شیخ مفید''' (۳۳۶ یا ۳۳۸ در عکبرای [[عراق]] - ۴۱۳)،{{پنک|مهدوی دامغانی|۱۳۵۲|صص=۱۴۶–۱۴۷}} کنیه او به دلیل شغل معلمی پدرش در عکبرا «ابن المعلم» بوده است.{{پنک|مهدوی دامغانی|۱۳۵۲|صص=۱۴۷}} شیخ مفید نزد توده مردم و علمای [[شیعه]] جایگاه بالایی داشته و حتی جنبه تقدس برایش قائلند و بسیاری از نویسندگان از قرن ششم به بعد نوشته‌اند که مفید نامه‌هایی را از [[حجت بن الحسن|امام دوازدهم]] دریافت داشته و لقب «مفید» را نیز آن امام به او اعطاء نموده است.{{پنک|مهدوی دامغانی|۱۳۵۲|صص=۱۵۱}} | |||
شیخ مفید اولین نفری است که برای شیعیان پس از غیبت کبری سنگری علمی ایجاد کرد و مهم‌ترین عالم شیعی از زمان آغاز غیبت کبری در ۲۶۰ هجری تا زمان خود بوده است. شیعیان تنها پس از عدم دسترسی به امامان و از ۳۲۰ هجری به بعد کمر همت برای ایجاد آثار فقهی و کلامی بمیان بسته‌اند و تا زمان مفید کمتر سابقه داشته که عالمی ۲۰۰ اثر ارزنده از خود بجای بگذارد.{{پنک|مهدوی دامغانی|۱۳۵۲|صص=۱۵۳}} | شیخ مفید اولین نفری است که برای شیعیان پس از [[غیبت کبری]] سنگری علمی ایجاد کرد و مهم‌ترین عالم شیعی از زمان آغاز [[غیبت کبری]] در ۲۶۰ هجری تا زمان خود بوده است. [[شیعه|شیعیان]] تنها پس از عدم دسترسی به [[دوازده امام|امامان]] و از ۳۲۰ هجری به بعد کمر همت برای ایجاد آثار [[فقهی]] و [[کلامی]] بمیان بسته‌اند و تا زمان مفید کمتر سابقه داشته که عالمی ۲۰۰ اثر ارزنده از خود بجای بگذارد.{{پنک|مهدوی دامغانی|۱۳۵۲|صص=۱۵۳}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{مراجع تقلید شیعه}} | {{مراجع تقلید شیعه}} | ||
{{علوم حدیث}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=بله|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
{{ترتیب‌پیش‌فرض:شیخ مفید}} | {{ترتیب‌پیش‌فرض:شیخ مفید}} | ||
| خط ۲۸: | خط ۳۰: | ||
[[رده:متکلمان]] | [[رده:متکلمان]] | ||
[[رده:مراجع تقلید درگذشته]] | [[رده:مراجع تقلید درگذشته]] | ||
[[رده:مراجع تقلید شیعه در سده ۵ (قمری)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۸
مُحمّد بن مُحمّد بن نُعمان ملقب به شیخ مفید (۳۳۶ یا ۳۳۸ در عکبرای عراق - ۴۱۳)،[۱] کنیه او به دلیل شغل معلمی پدرش در عکبرا «ابن المعلم» بوده است.[۲] شیخ مفید نزد توده مردم و علمای شیعه جایگاه بالایی داشته و حتی جنبه تقدس برایش قائلند و بسیاری از نویسندگان از قرن ششم به بعد نوشته‌اند که مفید نامه‌هایی را از امام دوازدهم دریافت داشته و لقب «مفید» را نیز آن امام به او اعطاء نموده است.[۳]
شیخ مفید اولین نفری است که برای شیعیان پس از غیبت کبری سنگری علمی ایجاد کرد و مهم‌ترین عالم شیعی از زمان آغاز غیبت کبری در ۲۶۰ هجری تا زمان خود بوده است. شیعیان تنها پس از عدم دسترسی به امامان و از ۳۲۰ هجری به بعد کمر همت برای ایجاد آثار فقهی و کلامی بمیان بسته‌اند و تا زمان مفید کمتر سابقه داشته که عالمی ۲۰۰ اثر ارزنده از خود بجای بگذارد.[۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ مهدوی دامغانی ۱۳۵۲، صص. ۱۴۶–۱۴۷.
- ↑ مهدوی دامغانی ۱۳۵۲، صص. ۱۴۷.
- ↑ مهدوی دامغانی ۱۳۵۲، صص. ۱۵۱.
- ↑ مهدوی دامغانی ۱۳۵۲، صص. ۱۵۳.
منابع
- مهدوی دامغانی، محمود (۱۳۵۲). «شیخ مفید (۳۳۶–۴۱۳ قمری)». مطالعات اسلامی (۸).