بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر
غیراستاندارد

جان ونزبرو: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بصریویکی‌متن
(ترجمه ماشینی)
 
(ابرابزار)
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''جان ادوارد وانزبرو''' (۱۹ فوریه ۱۹۲۸ &#x2013; ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰)<ref>{{Citation|title=Look at What You Have Done|url=http://dx.doi.org/10.1057/9781137375056.0008|journal=African American Female Mysticism|date=2013|access-date=2023-04-14|publisher=Palgrave Macmillan|doi=10.1057/9781137375056.0008|isbn=978-1-137-37505-6}}</ref> مورخ و استاد آمریکایی بود که در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (SOAS) تدریس می‌کرد، جایی که از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۵ معاون دانشگاه بود. 1992.<ref>Arnold David (ed.), [https://digital.soas.ac.uk/AA00000804/00001 SOAS since the sixties] 2006; p.56</ref>
'''جان ادوارد ونزبرو''' (۱۹ فوریه ۱۹۲۸ &#x2013; ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰)<ref>{{Citation|title=Look at What You Have Done|url=http://dx.doi.org/10.1057/9781137375056.0008|journal=African American Female Mysticism|date=2013|access-date=2023-04-14|publisher=Palgrave Macmillan|doi=10.1057/9781137375056.0008|isbn=978-1-137-37505-6}}</ref> مورخ و [[اسلام‌شناس]] آمریکایی بود که در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (SOAS) تدریس می‌کرد. او در این دانشگاه از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲ میلادی، سمت معاونت را عهده‌دار بود.<ref>Arnold David (ed.), [https://digital.soas.ac.uk/AA00000804/00001 SOAS since the sixties] 2006; p.56</ref>


وانزبرو با انتقاد بنیادین خود از اعتبار تاریخی قرآن و دیگر متون اولیه اسلامی، به ویژه در رابطه با روایات کلاسیک اسلامی در مورد تاریخ اولیه اسلام و تلاش او برای ایجاد جایگزینی، به تأسیس مکتب به اصطلاح تجدیدنظرطلب در مطالعات اسلامی نسبت داده می‌شود. نسخه تاریخی معتبرتر از آغاز اسلام. او به‌طور کلی از شک و تردید روش شناختی نسبت به تألیف منابع اولیه اسلامی استدلال می‌کرد، و معروف‌ترین آن این بود که قرآن در یک دوره ۲۰۰ ساله نوشته و گردآوری شده است، و باید تاریخ آن را نه از قرن اول حجاز، در عربستان غربی، بلکه از قرن اول هجری شمسی. قرن دوم/سوم هجری در عراق عباسی.<ref name="Wansbrough,Quranic Studies, 202">Wansbrough, John, ''Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 202</ref>
ونزبرو با انتقاد بنیادین خود از [[صحت تاریخی قرآن]] و دیگر متون [[صحت تاریخی منابع اسلامی|اولیه اسلامی]]، به ویژه در رابطه با [[حدیث|احادیث اسلامی]] در مورد [[تاریخ اسلام|تاریخ اولیه اسلام]] شناخته می‌شود. ونزبرو با انتقاد اساسی خود از اعتبار تاریخی روایات کلاسیک اسلامی در مورد آغاز اسلام و تلاشش برای ایجاد نسخه‌ای بدیل و از نظر تاریخی معتبرتر از آغاز اسلام، مکتب به اصطلاح «تجدیدنظر طلبانه» مطالعات اسلامی را تأسیس کرد. او به‌طور کلی، شک و تردید روش‌شناختی را نسبت به تألیف منابع اولیه اسلامی از جمله قرآن را پیش‌گرفته بود. به باور او، [[قرآن]] در یک دوره ۲۰۰ ساله نوشته و گردآوری شده است و باید تاریخ آن را نه از قرن اول [[حجاز]]، در [[عربستان]]، بلکه از قرن اول هجری شمسی. قرن دوم/سوم هجری در [[عراق]] دوره [[خلافت بنی‌عباس|عباسی]] مطالعه کرد.<ref name="Wansbrough,Quranic Studies, 202">Wansbrough, John, ''Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 202</ref>


==زندگی==
== زندگی ==
وانزبرو در پیوریا، ایلینوی متولد شد. او تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند و بقیه دوران تحصیلی خود را در SOAS گذراند. او در Montaigu-de-Quercy، فرانسه درگذشت. از جمله شاگردان او اندرو ریپین، نورمن کالدر، جرالد آر هاوتینگ، پاتریشیا کرون و مایکل کوک بودند.
ونزبرو در پیوریا، ایلینوی، یکی از شهرهای ایالات متحده آمریکا، متولد شد. او تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند و بقیه دوران تحصیلی خود را در دانشگاه لندن (SOAS) گذراند. او در مونتایگو دی کوئرسی (Montaigu-de-Quercy) در کشور فرانسه درگذشت.


===تحقیق و پایان‌نامه===
== نظرات اسلام‌شناسانه ==
اثر وانزبرو بر دو نکته تأکید می‌کند: این که ادبیات اسلامی متأخر است و بیش از یک قرن و نیم از مرگ محمد می‌گذرد، و اینکه اسلام پدیده‌ای پیچیده است که باید نسل‌های زیادی طول کشیده تا به‌طور کامل توسعه یابد.<ref name="GRHJWIaM2000:516">[[John Wansbrough#GRHJWIaM2000|Hawting, "John Wansbrough, Islam, and Monotheism", 2000]]: p.516</ref>
ونزبرو بر دو دیدگاه کلی باور داشته و در آثار خود به آنها پرداخته است؛ اول این که [[ادبیات اسلامی]] متأخر است و بیش از یک قرن و نیم از [[درگذشت محمد]] نوشته شده‌اند. دوم اینکه [[اسلام]] پدیده‌ای پیچیده است که نسل‌های زیادی طول کشیده تا به‌طور کامل توسعه یابد.<ref name="GRHJWIaM2000:516">[[John Wansbrough#GRHJWIaM2000|Hawting, "John Wansbrough, Islam, and Monotheism", 2000]]: p.516</ref> ونزبرو همچنین دریافت که استدلال‌های حقوقی اولیه مسلمانان به قرآن اشاره نمی‌کنند، همراه با نشانه‌های دیگری مبنی بر اینکه «متن کتاب مقدس ثابتی» در دوران [[فهرست خلفای راشدین|راشدین]] و [[بنی‌امیه|امویان]] وجود ندارد، و این نشان می‌دهد که قرآن به‌عنوان منبع قانون، قدیمی شده است.<ref name="JWQS1978:226">[[John Wansbrough#JWQS1978|Wansbrough, 'Quranic Studies'', 1978'']]: p.2226</ref>


هنگامی که وانزبرو مطالعه نسخه‌های خطی اولیه اسلامی و قرآن را آغاز کرد، متوجه شد که متون اولیه اسلامی مخاطبانی را مورد خطاب قرار می‌دهد که با متون یهودی و مسیحی آشنا بودند و مشکلات الهیاتی یهودی و مسیحی مورد بحث قرار می‌گیرد. انتقاد از «کفار» در این ادبیات او نه مشرکان و مشرکان، بلکه موحدانی بود که توحید را «محض» نکردند.{{مدرک|date=September 2022}}</link><sup class="noprint Inline-Template Template-Fact" style="white-space:nowrap;">&#x5B; ''[[ویکی‌پدیا:نیازمند منبع|<span title="This claim needs references to reliable sources. (September 2022)">نیاز به نقل از</span>]]'' &#x5D;</sup> آن مشاهدات با روایات اسلامی دربارهٔ آغاز اسلام که اسلام را در یک جامعه مشرک به وجود می‌آورد، مطابقت نداشت.
هنگامی که ونزبرو مطالعه نسخه‌های خطی اولیه اسلامی و [[قرآن]] را آغاز کرد، متوجه شد که متون اولیه اسلامی مخاطبانی را مورد خطاب قرار می‌دهد که با متون یهودی و مسیحی آشنا بودند. در این متون، مشکلات الهیاتی یهودی و مسیحی مورد بحث قرار می‌گیرفتند. به باور او، انتقاد از «کفار» در این ادبیات، انتقاد از مشرکان نبوده، بلکه منظور موحدانی بودند که توحید را به‌طور «محض» نپذیرفته بودند.


وانزبرو همچنین دریافت که استدلال‌های حقوقی اولیه مسلمانان به قرآن اشاره نمی‌کنند، همراه با نشانه‌های دیگری مبنی بر اینکه «متن کتاب مقدس ثابتی» در دوران راشدین و امویان وجود ندارد، و این نشان می‌دهد که قرآن به‌عنوان منبع قانون قدیمی شده است.<ref name="JWQS1978:226">[[John Wansbrough#JWQS1978|Wansbrough, 'Quranic Studies'', 1978'']]: p.2226</ref>
ونزبرو روایات کلاسیک اسلامی را که ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پس از [[درگذشت محمد|درگذشت پیامبر اسلام]] نوشته شده بود، با روش تاریخی-انتقادی، به ویژه نقد ادبی، تحلیل کرد. او در پی این تحلیل‌ها مدعی شد که شواهد بی‌شماری مبنی بر اینکه متون گزارش‌های تاریخی نیستند شد. او معتقد است که این گزارش‌ها، ساخت‌های ادبی متأخر به معنای مفهوم «تاریخ نجات» (''Heilsgeschichte'') عهد عتیق هستند که هسته تاریخی واقعی آن ناچیز است و قابل شناسایی نیست.<ref>Harald Motzki et al. , [https://books.google.com/books?id=TghRcqivmvwC Analysing Muslim Traditions], 2010; p. 285 ff.</ref> او باور دارد که قرآن در یک پروسه طولانی بیش از ۲۰۰ سال نوشته و گردآوری شده است و بنابراین نمی‌توان آن را به محمد نسبت داد.<ref name="Rippin2">Andrew Rippin (ed.), [https://books.google.com/books?id=xUu04ozMXOcC The Blackwell Companion to the Qur'an], 2006; pp. 199 f.</ref>


وانزبرو روایات کلاسیک اسلامی را که ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پس از رحلت پیامبر اسلام (ص) نوشته شده بود، با روش تاریخی-انتقادی، به ویژه نقد ادبی، تحلیل کرد؛ بنابراین، او مدعی شواهد بی‌شماری شد مبنی بر اینکه متون گزارش‌های تاریخی نیستند، بلکه ساخت‌های ادبی متأخر به معنای مفهوم «تاریخ نجات» (''Heilsgeschichte'') عهد عتیق هستند که هسته تاریخی واقعی آن ناچیز است و قابل شناسایی نیست.<ref>Harald Motzki et al. , [https://books.google.com/books?id=TghRcqivmvwC Analysing Muslim Traditions], 2010; p. 285 ff.</ref>
=== انتقادها ===
به گفته [[گابریل سعید رینولدز]]، نظریات ونزبرو نه به‌طور گسترده پذیرفته شده، و نه رد شده است.<ref name="GSRQSaIC2008:132">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.13</ref> به گفته [[اندرو ریپین]] و [[هربرت برگ]]، عدم علاقه دانشمندان غیر مسلمان به عقاید ونزبرو را می‌توان دلیلی بر خروج او از چارچوب‌های علمی همچون، نادیده‌گرفتن حقایق تاریخی، استفاده از فنون نقد [[کتب مقدس]]، عدم رعایت چارچوب‌های دینی و بررسی تاریخ مناطق دیگری غیر از [[عربستان]] در آستانه ظهور اسلام دانست.<ref name="res_p15">Wansbourgh, John, ''Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis'', Jerusalem: The Israel Academy of Sciences and Humanities, 1987, p.15; quoted in "The Implications of and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough, by Berg, Herbert in ''The Quest of the Historical Muhammad'', p.491</ref><ref name="Rippin_1985_p.159">Rippin, A. , "Literary Analysis of Quran, Tafsir, and Sira: The Methodologies of John Wansbrough" In ''Approaches to Islam in Religious Studies'', edited by Richard C. Martin, p.159. Tucson: The University of Arizona Press, 1985; quoted in [[John Wansbrough#HBMaToJW2000|Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000]]: p.501-2</ref><ref name="HBMaToJW2000:501-2">[[John Wansbrough#HBMaToJW2000|Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000]]: p.501-2</ref> نظریه ونزبرو در مورد روند طولانی (بیش از ۲۰۰ سال) کتابت و جمع‌آوری قرآن، امروزه به دلیل کشف [[نسخه‌های خطی قرآن|نسخه‌های خطی اولیه قرآن]] که بسیاری از آنها با تجزیه و تحلیل رادیوکربن مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، امروزه توسط بسیاری غیرقابل دفاع تلقی شده است.<ref name="sinai-2014">{{Cite journal|last=Sinai|first=Nicolai|date=22 May 2014|title=When did the consonantal skeleton of the Quran reach closure? Part I1|url=https://www.cambridge.org/core/journals/bulletin-of-the-school-of-oriental-and-african-studies/article/when-did-the-consonantal-skeleton-of-the-quran-reach-closure-part-i1/D2C425AFB394D8979DE11DA4E0AAE086|journal=Bulletin of the School of Oriental and African Studies|volume=77|issue=2|access-date=11 March 2020}}</ref><ref name="Reynolds-intro-2008">{{cite book |last1=Reynolds |first1=Gabriel Said |editor1-last=Reynolds |editor1-first=Gabriel Said |title=The Qur'an in its Historical Context |date=2008 |publisher=Routledge |chapter-url=https://books.google.com/books?id=0159AgAAQBAJ&q=Wansbrough+disproven&pg=PT37 |accessdate=11 March 2020 |chapter=Introduction|isbn=978-1-134-10944-9}}</ref>


بر این اساس، وانزبرو بخش‌های نظریه‌ای را توسعه داد که به‌عنوان «حدیثی<ref>Wansbrough, J. , ''Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', 1977, p.ix</ref><ref>Wansbrough, J. , ''Quranic Studies'', 1977,, p.xi</ref> «موقتی»<ref>Wansbrough, J. , ''Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', 1977, p.ix</ref> و «آزمایشی و مؤکداً موقتی»<ref>Wansbrough, J. , ''The Sectarian Milieu'', 1978, p.x</ref> (به قول مورخ هربرت برگ) مشخص شد.) که «نه قرآن و نه اسلام محصول محمد یا حتی عربستان است» و<ref name="HBMaToJW2000:495">[[John Wansbrough#HBMaToJW2000|Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000]]: p.495</ref> فاتحان اصلی عرب امپراتوری امویان مسلمان واقعی بودند. اما برگرفته از درگیری‌های فرقه‌های مختلف یهودی-مسیحی<ref name="Rippin">Andrew Rippin (ed.), [https://books.google.com/books?id=xUu04ozMXOcC The Blackwell Companion to the Qur'an], 2006; pp. 199 f.</ref> و نیاز به یک کتاب مقدس (ثابت) است که بر اساس قانون عباسیان استوار شود: «به‌کارگیری شواهد کتاب مقدس در مناقشات ''حلاخی'' مستلزم یک متن ثابت و بدون ابهام بود. افشا … نتیجه آن قانون قرآنی بود.<ref name="Wansbrough,Quranic Studies, 208">Wansbrough, John, ''Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 208</ref><ref name="GSRQSaIC2008:14">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.14</ref>
== شاگردان ==
از جمله شاگردان او می‌توان به [[اندرو ریپین]]، [[نورمن کالدر]]، [[جرالد آر هاوتینگ]]، [[پاتریشیا کرون]] و [[مایکل کوک]] اشاره کرد


قرآن در یک پروسه طولانی بیش از ۲۰۰ سال نوشته و گردآوری شده است و بنابراین نمی‌توان آن را به محمد نسبت داد، زیرا جدیدتر از روایت‌های سنتی تاریخ آن است. شخص محمد اختراع بعدی خواهد بود، یا حداقل، محمد نمی‌تواند با قرآن ارتباط داشته باشد. در زمان‌های بعد، محمد تنها وظیفه ارائه هویت خود به جنبش دینی جدید را بر اساس الگوی یک پیامبر عهد عتیق داشت.<ref name="Rippin2">Andrew Rippin (ed.), [https://books.google.com/books?id=xUu04ozMXOcC The Blackwell Companion to the Qur'an], 2006; pp. 199 f.</ref>
== آثار ==
* ''[[مطالعات قرآنی: منابع و روش‌های تفسیر کتاب مقدس]]'' (آکسفورد، ۱۹۷۷)
* ''[[محیط فرقه‌ای: محتوا و ترکیب تاریخ نجات اسلامی]]'' (آکسفورد، ۱۹۷۸)
* ''چیزی که خودش صحبت می‌کند: تاریخ و تقلید'' (۱۹۸۷)
* ''زبان فرانسه در مدیترانه'' (کرزن، ۱۹۹۶؛ تجدید چاپ توسط انتشارات علمی جهانی، ۲۰۱۲)


بنابراین، وانزبرو استدلال کرد که قرآن «منبعی برای شرح حال، تفسیر، فقه و نحو شد».<ref name="Wansbrough,Quranic Studies, 2022">Wansbrough, John, ''Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 202</ref><ref name="GSRQSaIC2008:11">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.11</ref> در حدود قرن دوم/سوم هجری قمری در عراق عباسی (نه حجاز قرن اول، عربستان غربی) به‌طور سنتی قدمت و قرار دارد. به‌ویژه وانزبرو فکر می‌کند که باید توسط ابن هشام در زمانی که ''سیره'' محمدی خود را تألیف کرد، به دلیل «غلبه روایات مبتنی بر قرآن (تاریخی‌شده) در آن» تکمیل شده باشد.<ref name="GSRQSaIC2008:142">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.14</ref> شواهد فکری وانزبرو برای " حجاز قرن هفتم" به عنوان محل منشأ اسلام "بدون شاهد باستان شناسی بود و به سختی در منابع عربی پیش از اسلام یا منابع خارجی به اثبات رسیده بود"، اما در عوض "وجود تاریخی آن تقریباً به طور کامل مدیون است. تلاش خلاقانه دانش پژوهی مسلمانان و مستشرقان».<ref name="res">Wansbourgh, John, ''Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis'', Jerusalem: The Israel Academy of Sciences and Humanities, 1987, p.9; quoted in "The Implications of and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough, by Berg, Herbert in ''The Quest of the Historical Muhammad'', p.491</ref>
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
وانزبرو استدلال کرد که انواع متن قرآنی آنقدر جزئی هستند که «یادآوری متون باستانی متفاوت با متن عثمانی» نیستند، بلکه نتیجه تفسیر هستند.<ref name="Wansbrough,Quranic Studies, 44">Wansbrough, John, ''Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation'', Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 44</ref><ref name="GSRQSaIC2008:12">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.12</ref> «انواع» در قالب نسخه‌های متعدد از یک داستان در متن قرآن «به‌قدری وجود دارد» که نظریه «اورتکست» (متن اصلی) یا «حتی نسخه ترکیبی تولید شده» را رد می‌کند. با رایزنی در کمیته».<ref name="Wansbrough-2004-21">{{Cite book}}</ref><ref name="Amin-review">{{Cite web|last=Amin|first=Mohammed|title=Review of "Quranic Studies: Sources and Methods of Scriptural Interpretation" by John Wansbrough|url=https://www.mohammedamin.com/Reviews/Quranic-Studies-Sources-and-Methods-of-Scriptural-Interpretation.html|website=MohammedAmin.com|accessdate=29 February 2020}}</ref> و همچنین اینکه عربی کلاسیک دیرتر از اشکال محاوره ای «همزمان با تدوین قرآن» توسعه یافت.<ref name="GSRQSaIC2008:13">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.13</ref>
 
==استقبال و نقد==
به گفته گابریل سعید رینولدز، نظریات وانزبرو نه «به‌طور گسترده پذیرفته شده» و نه رد شده است.<ref name="GSRQSaIC2008:132">[[John Wansbrough#GSRQSaIC2008|Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008]]: p.13</ref> وانزبرو با انتقاد اساسی خود از اعتبار تاریخی روایات کلاسیک اسلامی در مورد آغاز اسلام و تلاشش برای ایجاد نسخه ای بدیل و از نظر تاریخی معتبرتر از آغاز اسلام، مکتب به اصطلاح «تجدیدنظر طلبانه» مطالعات اسلامی را تأسیس کرد. به گفته مورخ اندرو ریپین و محقق دینی هربرت برگ<ref name="HBMaToJW2000:501-2">[[John Wansbrough#HBMaToJW2000|Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000]]: p.501-2</ref> عدم علاقه دانشمندان غیر مسلمان به عقاید وانزبرو را می‌توان در این واقعیت جستجو کرد که وانزبرو با زیر سؤال بردن مجموعه وسیع اسلام از مسیر کمترین تلاش و مقاومت در دانش‌پژوهی خارج می‌شود. ادبیات تاریخ اسلام، قرآن و محمد؛ «از بین بردن» آنچه که حقایق تاریخی بوده است بدون جایگزین کردن آنها با حقایق جدید. دعوت به استفاده از فنون نقد کتاب مقدس،<ref name="res_p15">Wansbourgh, John, ''Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis'', Jerusalem: The Israel Academy of Sciences and Humanities, 1987, p.15; quoted in "The Implications of and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough, by Berg, Herbert in ''The Quest of the Historical Muhammad'', p.491</ref> مستلزم مهارت در زبان‌های دیگر غیر از عربی، آشنایی با «چارچوب‌های دینی» غیر از اسلام، و مکان‌های دیگر «به جز عربستان در آستانه اسلام».<ref name="Rippin_1985_p.159">Rippin, A. , "Literary Analysis of Quran, Tafsir, and Sira: The Methodologies of John Wansbrough" In ''Approaches to Islam in Religious Studies'', edited by Richard C. Martin, p.159. Tucson: The University of Arizona Press, 1985; quoted in [[John Wansbrough#HBMaToJW2000|Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000]]: p.501-2</ref> و قدم گذاشتن در سرزمین بسیار مقدس در اسلام.<ref name="HBMaToJW2000:501-2" />
 
نظریه وانزبرو در مورد روند طولانی (بیش از ۲۰۰ سال) کتابت و جمع‌آوری قرآن، امروزه به دلیل کشف نسخه‌های خطی اولیه قرآن<ref name="sinai-2014">{{Cite journal|last=Sinai|first=Nicolai|date=22 May 2014|title=When did the consonantal skeleton of the Quran reach closure? Part I1|url=https://www.cambridge.org/core/journals/bulletin-of-the-school-of-oriental-and-african-studies/article/when-did-the-consonantal-skeleton-of-the-quran-reach-closure-part-i1/D2C425AFB394D8979DE11DA4E0AAE086|journal=Bulletin of the School of Oriental and African Studies|volume=77|issue=2|access-date=11 March 2020}}</ref> که بسیاری از آنها با تجزیه و تحلیل رادیوکربن مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، امروزه توسط بسیاری غیرقابل دفاع تلقی می‌شود<ref name="Reynolds-intro-2008">{{Cite book}}</ref> ۲۰۱۴) و مربوط به قرن هفتم میلادی است.
 
==انتشارات برگزیده==
*''مطالعات قرآنی: منابع و روش‌های تفسیر کتاب مقدس'' (آکسفورد، ۱۹۷۷)
*''محیط فرقه ای: محتوا و ترکیب تاریخ نجات اسلامی'' (آکسفورد، ۱۹۷۸)
*''Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis'' (1987)
*''Lingua Franca در مدیترانه'' (Curzon Press، ۱۹۹۶؛ تجدید چاپ توسط انتشارات علمی جهانی، ۲۰۱۲)
 
این خط تحقیقاتی در مصر توسط نصر ابوزید مورد بررسی قرار گرفت، اما او مصر را به دنبال تهدیدهای مرگ ناشی از نتیجه‌گیری‌های او در مورد قرآن ترک کرد.


==نفوذ==
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=بله|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}}
دانشجویان و دانشمندانی که در دیدگاه سنتی پیدایش قرآن نیز تردید دارند عبارتند از:دیگرانی که گفته می‌شود تحت تأثیر آثار او قرار گرفته‌اند عبارتند از Yehuda D. Nevo , Calder, Joseph van Ess, Christopher Buck و Claude Gilliot.<ref name="IWSoMatRoI2000:69">[[John Wansbrough#IWSoMatRoI2000|Ibn Warraq, "Studies on Muhammad and the Rise of Islam", 2000]]: p.69</ref>


==منابع==
[[رده:استادان مدرسه مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]]
[[رده:استادان مدرسه مطالعات مشرق‌زمین و آفریقا]]
[[رده:تاریخ‌نگاران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:تاریخ‌نگاران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
خط ۴۸: خط ۳۸:
[[رده:نویسندگان مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نویسندگان مرد سده ۲۰ (میلادی) اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نویسندگان مرد غیر داستانی اهل ایالات متحده آمریکا]]
[[رده:نویسندگان مرد غیر داستانی اهل ایالات متحده آمریکا]]
 
[[رده:اهالی ایالات متحده آمریکا]]
{{پانویس|۲}}
[[رده:منتقدان قرآن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۰۳

جان ادوارد ونزبرو (۱۹ فوریه ۱۹۲۸ – ۱۰ ژوئن ۲۰۲۰)[۱] مورخ و اسلام‌شناس آمریکایی بود که در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (SOAS) تدریس می‌کرد. او در این دانشگاه از سال ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۲ میلادی، سمت معاونت را عهده‌دار بود.[۲]

ونزبرو با انتقاد بنیادین خود از صحت تاریخی قرآن و دیگر متون اولیه اسلامی، به ویژه در رابطه با احادیث اسلامی در مورد تاریخ اولیه اسلام شناخته می‌شود. ونزبرو با انتقاد اساسی خود از اعتبار تاریخی روایات کلاسیک اسلامی در مورد آغاز اسلام و تلاشش برای ایجاد نسخه‌ای بدیل و از نظر تاریخی معتبرتر از آغاز اسلام، مکتب به اصطلاح «تجدیدنظر طلبانه» مطالعات اسلامی را تأسیس کرد. او به‌طور کلی، شک و تردید روش‌شناختی را نسبت به تألیف منابع اولیه اسلامی از جمله قرآن را پیش‌گرفته بود. به باور او، قرآن در یک دوره ۲۰۰ ساله نوشته و گردآوری شده است و باید تاریخ آن را نه از قرن اول حجاز، در عربستان، بلکه از قرن اول هجری شمسی. قرن دوم/سوم هجری در عراق دوره عباسی مطالعه کرد.[۳]

زندگی

ونزبرو در پیوریا، ایلینوی، یکی از شهرهای ایالات متحده آمریکا، متولد شد. او تحصیلات خود را در دانشگاه هاروارد به پایان رساند و بقیه دوران تحصیلی خود را در دانشگاه لندن (SOAS) گذراند. او در مونتایگو دی کوئرسی (Montaigu-de-Quercy) در کشور فرانسه درگذشت.

نظرات اسلام‌شناسانه

ونزبرو بر دو دیدگاه کلی باور داشته و در آثار خود به آنها پرداخته است؛ اول این که ادبیات اسلامی متأخر است و بیش از یک قرن و نیم از درگذشت محمد نوشته شده‌اند. دوم اینکه اسلام پدیده‌ای پیچیده است که نسل‌های زیادی طول کشیده تا به‌طور کامل توسعه یابد.[۴] ونزبرو همچنین دریافت که استدلال‌های حقوقی اولیه مسلمانان به قرآن اشاره نمی‌کنند، همراه با نشانه‌های دیگری مبنی بر اینکه «متن کتاب مقدس ثابتی» در دوران راشدین و امویان وجود ندارد، و این نشان می‌دهد که قرآن به‌عنوان منبع قانون، قدیمی شده است.[۵]

هنگامی که ونزبرو مطالعه نسخه‌های خطی اولیه اسلامی و قرآن را آغاز کرد، متوجه شد که متون اولیه اسلامی مخاطبانی را مورد خطاب قرار می‌دهد که با متون یهودی و مسیحی آشنا بودند. در این متون، مشکلات الهیاتی یهودی و مسیحی مورد بحث قرار می‌گیرفتند. به باور او، انتقاد از «کفار» در این ادبیات، انتقاد از مشرکان نبوده، بلکه منظور موحدانی بودند که توحید را به‌طور «محض» نپذیرفته بودند.

ونزبرو روایات کلاسیک اسلامی را که ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پس از درگذشت پیامبر اسلام نوشته شده بود، با روش تاریخی-انتقادی، به ویژه نقد ادبی، تحلیل کرد. او در پی این تحلیل‌ها مدعی شد که شواهد بی‌شماری مبنی بر اینکه متون گزارش‌های تاریخی نیستند شد. او معتقد است که این گزارش‌ها، ساخت‌های ادبی متأخر به معنای مفهوم «تاریخ نجات» (Heilsgeschichte) عهد عتیق هستند که هسته تاریخی واقعی آن ناچیز است و قابل شناسایی نیست.[۶] او باور دارد که قرآن در یک پروسه طولانی بیش از ۲۰۰ سال نوشته و گردآوری شده است و بنابراین نمی‌توان آن را به محمد نسبت داد.[۷]

انتقادها

به گفته گابریل سعید رینولدز، نظریات ونزبرو نه به‌طور گسترده پذیرفته شده، و نه رد شده است.[۸] به گفته اندرو ریپین و هربرت برگ، عدم علاقه دانشمندان غیر مسلمان به عقاید ونزبرو را می‌توان دلیلی بر خروج او از چارچوب‌های علمی همچون، نادیده‌گرفتن حقایق تاریخی، استفاده از فنون نقد کتب مقدس، عدم رعایت چارچوب‌های دینی و بررسی تاریخ مناطق دیگری غیر از عربستان در آستانه ظهور اسلام دانست.[۹][۱۰][۱۱] نظریه ونزبرو در مورد روند طولانی (بیش از ۲۰۰ سال) کتابت و جمع‌آوری قرآن، امروزه به دلیل کشف نسخه‌های خطی اولیه قرآن که بسیاری از آنها با تجزیه و تحلیل رادیوکربن مورد آزمایش قرار گرفته‌اند، امروزه توسط بسیاری غیرقابل دفاع تلقی شده است.[۱۲][۱۳]

شاگردان

از جمله شاگردان او می‌توان به اندرو ریپین، نورمن کالدر، جرالد آر هاوتینگ، پاتریشیا کرون و مایکل کوک اشاره کرد

آثار

منابع

  1. ↑ "Look at What You Have Done", African American Female Mysticism, Palgrave Macmillan, 2013, doi:10.1057/9781137375056.0008, ISBN 978-1-137-37505-6, retrieved 2023-04-14
  2. ↑ Arnold David (ed.), SOAS since the sixties 2006; p.56
  3. ↑ Wansbrough, John, Quranic Studies, Sources and Methods of Scriptural Interpretation, Oxford University Press, 1977 (2nd Ed: Amherst, NY: Prometheus, 2004) 202
  4. ↑ Hawting, "John Wansbrough, Islam, and Monotheism", 2000: p.516
  5. ↑ Wansbrough, 'Quranic Studies, 1978: p.2226
  6. ↑ Harald Motzki et al. , Analysing Muslim Traditions, 2010; p. 285 ff.
  7. ↑ Andrew Rippin (ed.), The Blackwell Companion to the Qur'an, 2006; pp. 199 f.
  8. ↑ Reynolds, "Quranic studies and its controversies", 2008: p.13
  9. ↑ Wansbourgh, John, Res Ipsa Loquitur: History and Mimesis, Jerusalem: The Israel Academy of Sciences and Humanities, 1987, p.15; quoted in "The Implications of and Opposition to, the Methods and Theories of John Wansbrough, by Berg, Herbert in The Quest of the Historical Muhammad, p.491
  10. ↑ Rippin, A. , "Literary Analysis of Quran, Tafsir, and Sira: The Methodologies of John Wansbrough" In Approaches to Islam in Religious Studies, edited by Richard C. Martin, p.159. Tucson: The University of Arizona Press, 1985; quoted in Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000: p.501-2
  11. ↑ Berg, "Methods and Theories of John Wansbrough", 2000: p.501-2
  12. ↑ Sinai, Nicolai (22 May 2014). "When did the consonantal skeleton of the Quran reach closure? Part I1". Bulletin of the School of Oriental and African Studies. 77 (2). Retrieved 11 March 2020.
  13. ↑ Reynolds, Gabriel Said (2008). "Introduction". In Reynolds, Gabriel Said (ed.). The Qur'an in its Historical Context. Routledge. ISBN 978-1-134-10944-9. Retrieved 11 March 2020.
برگرفته از «https://www.islamical.org/w/index.php?title=جان_ونزبرو&oldid=67715»