عبدالله بن جحش: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+ رده:بنی‌اسد (هاتکت)) |
(+رده:اهالی مدینه، +رده:صحابه شرکت‌داشته در غزوه احد، +رده:کشتگان اسلام، +رده:کشتگان با سلاح سرد، +رده:کشتگان با سلاح برنده، +رده:مثله‌شدگان (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عبدالله بن جحش'''، که '''المجدّع فی الله''' ملقب بود، یکی از [[صحابه|صحابه محمد]] و از اقوام او بود. وی فرزند [[أمیمه دختر عبدالمطلب]] بود و از [[مهاجرین]] [[مسلمان]] محسوب می‌شد. قبیله پدری او [[بنی‌اسد]] بود. عبدالله در [[غزوه احد]] به دست [[ابوالحکم بن اخنس|ابوالحکم بن اخنس بن شریق]] کشته شد. گفته‌اند که گوش و بینی او را پس از قتل، بریدند و پیکرش را [[مثله]] کردند. [[محمد]] او را در کنار [[حمزه]]، در یک گور دفن کرد. او به هنگام مرگ، چهل و چند ساله بود. [[ابن‌اثیر]] در ''[[اسدالغابه]]''، افسانه‌ای را گزارش می‌کند که در جنگ احد، پس از آنکه شمشیر عبدالله شکسته شد، محمد چوب خشک خرمایی را به او داد و دست او به شمشیر مبدل شد. نام این شمشیر عرجون بود نسل به نسل در دست می‌گشت تا آنکه به ۲۰۰ [[دینار]] به بغای ترک فروخته شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک= | '''عبدالله بن جحش'''، که '''المجدّع فی الله''' ملقب بود، یکی از [[صحابه|صحابه محمد]] و از اقوام او بود. وی فرزند [[أمیمه دختر عبدالمطلب]] بود و از [[مهاجرین]] [[مسلمان]] محسوب می‌شد. قبیله پدری او [[بنی‌اسد]] بود. عبدالله در [[غزوه احد]] به دست [[ابوالحکم بن اخنس|ابوالحکم بن اخنس بن شریق]] کشته شد. گفته‌اند که گوش و بینی او را پس از قتل، بریدند و پیکرش را [[مثله]] کردند. [[محمد]] او را در کنار [[حمزه]]، در یک گور دفن کرد. او به هنگام مرگ، چهل و چند ساله بود. [[ابن‌اثیر]] در ''[[اسدالغابه]]''، افسانه‌ای را گزارش می‌کند که در جنگ احد، پس از آنکه شمشیر عبدالله شکسته شد، محمد چوب خشک خرمایی را به او داد و دست او به شمشیر مبدل شد. نام این شمشیر عرجون بود نسل به نسل در دست می‌گشت تا آنکه به ۲۰۰ [[دینار]] به بغای ترک فروخته شد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=احد}}</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
===ارجاعات=== | === ارجاعات === | ||
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | {{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | ||
===منابع=== | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[ | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اهالی مدینه]] | |||
[[رده:اهالی مکه]] | [[رده:اهالی مکه]] | ||
[[رده:بنی‌اسد]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۶۲۵ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۶۲۵ (میلادی)]] | ||
[[رده:زادگان ۵۸۰ (میلادی)]] | [[رده:زادگان ۵۸۰ (میلادی)]] | ||
[[رده:زادگان ۵۸۶ (میلادی)]] | [[رده:زادگان ۵۸۶ (میلادی)]] | ||
[[رده:صحابه]] | [[رده:صحابه شرکت‌داشته در غزوه احد]] | ||
[[رده:صحابه مرد]] | [[رده:صحابه مرد]] | ||
[[رده:عرب‌ها]] | [[رده:عرب‌ها]] | ||
[[رده: | [[رده:کشتگان اسلام]] | ||
[[رده:کشتگان با سلاح برنده]] | |||
[[رده:کشتگان با سلاح سرد]] | |||
[[رده:مثله‌شدگان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۳
عبدالله بن جحش، که المجدّع فی الله ملقب بود، یکی از صحابه محمد و از اقوام او بود. وی فرزند أمیمه دختر عبدالمطلب بود و از مهاجرین مسلمان محسوب می‌شد. قبیله پدری او بنی‌اسد بود. عبدالله در غزوه احد به دست ابوالحکم بن اخنس بن شریق کشته شد. گفته‌اند که گوش و بینی او را پس از قتل، بریدند و پیکرش را مثله کردند. محمد او را در کنار حمزه، در یک گور دفن کرد. او به هنگام مرگ، چهل و چند ساله بود. ابن‌اثیر در اسدالغابه، افسانه‌ای را گزارش می‌کند که در جنگ احد، پس از آنکه شمشیر عبدالله شکسته شد، محمد چوب خشک خرمایی را به او داد و دست او به شمشیر مبدل شد. نام این شمشیر عرجون بود نسل به نسل در دست می‌گشت تا آنکه به ۲۰۰ دینار به بغای ترک فروخته شد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.