احد (اسماء الحسنی): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(+ 8 رده (هات‌کت)، ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اَحَد''' به معنای یکی و یگانه، یکی از [[اسماء الحسنی]] است که برای توصیف [[الله]]، [[خدا|خدای یگانه]] [[مسلمان|مسلمانان]] به کار رفته است. در [[سوره توحید]]، الله چنین توصیف شده است: «[[آیه ۱ سوره توحید|قل هو الله احد]]». این واژه در عقیده [[متلکمان|متلکمان مسلمان]]، بیانگر مفهوم تجزیه‌ناپذیری ذات خدا و بی‌مانندی اوست. گفته شده است که احد، تنهائی که بی‌همتا باشد را گویند. همچنین گفته شده که واحد و احد مفهوما به یک معنی هستند و واحد، چیزی جدا از چیزهای دیگر است که از چیزی نشأت نگرفته و با چیزی دیگر متحد نگردد و از این بابت گفته‌اند که ریشه اعداد واحد است، ولی خود واحد عدد نیست و عدد از دو آغاز می‌شود؛ چرا که عدد مصدر و به معنی شمارش است و یک را نمی‌توان شمرد. بعضی گفته‌اند احد، اخص از واحد است که واحد هم به یکتای بی‌همتا گویند و هم به یکتای باهمتا؛ ولی احد، یگانه‌ای را گویند که بی‌همتا بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=احد}}</ref> | {{جعبه اطلاعات اصطلاح قرآنی | ||
|نام=احد | |||
|رسم‌الخط عربی=ٱلْأَحَد | |||
|معنای فارسی=یکتا | |||
|پراهمیت نزد=[[مسلمان|مسلمانان]] | |||
}} | |||
'''اَحَد''' به معنای یکی و یگانه، یکی از [[اسماء الحسنی]] است که برای توصیف [[الله]]، [[خدا|خدای یگانه]] [[مسلمان|مسلمانان]] به کار رفته است. در [[سوره توحید]]، الله چنین توصیف شده است: «[[آیه ۱ سوره توحید|قل هو الله احد]]». این واژه در عقیده [[متلکمان|متلکمان مسلمان]]، بیانگر مفهوم تجزیه‌ناپذیری ذات خدا و بی‌مانندی اوست. گفته شده است که احد، تنهائی که بی‌همتا باشد را گویند. همچنین گفته شده که واحد و احد مفهوما به یک معنی هستند و واحد، چیزی جدا از چیزهای دیگر است که از چیزی نشأت نگرفته و با چیزی دیگر متحد نگردد و از این بابت گفته‌اند که ریشه اعداد واحد است، ولی خود واحد عدد نیست و عدد از دو آغاز می‌شود؛ چرا که عدد مصدر و به معنی شمارش است و یک را نمی‌توان شمرد. بعضی گفته‌اند احد، اخص از واحد است که واحد هم به یکتای بی‌همتا گویند و هم به یکتای باهمتا؛ ولی احد، یگانه‌ای را گویند که بی‌همتا بود.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=احد}}</ref> این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]] مورد اشاره قرار گرفته است.<ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۸۸|ک=رسائل توحیدی|ص=۴۶–۴۸}}</ref> کلمه احد توسط کسانی چون [[سلیمان بن مهران]]، [[ابوهریره]]، [[محمد بن عبدالملک صنعانی]]، [[ولید بن مسلم]]، [[بیهقی]]، [[عبدالعزیز بن حصین]]، [[ابن‌حجر عسقلانی]]، [[ابن‌حزم]]، [[ابن‌عثیمین]] و [[عبدالعزیز بن ناصر الجلیل]] به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است.<ref>{{پک|طباطبایی|۱۳۸۸|ک=رسائل توحیدی|ص=۴۸۰۵۱}}</ref><ref>{{پک|رضوانی|۲۰۱۲|ک=موسوعة الاسماء الحسنی|ص=۴۱–۴۲|ج=۱}}</ref><ref>{{پک|احمد مختار|۱۴۱۷|ک=اسماءالله الحسنی|ص=۱۸–۳۷}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۷: | خط ۱۳: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=رضوانی|نام=محمود عبدالرزاق|عنوان=موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة|سال=۲۰۱۲|شابک نادرست=بله|مکان=قاهره|ناشر=البصیرة|شابک=۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰}} | |||
* {{یادکرد ژورنال|نام خانوادگی=احمد مختار|نام=عمر|عنوان=انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة|سال=۱۴۱۷|مکان=قاهره|ناشر=الازهر|ژورنال=کلیة دارالعلوم|شماره=۲۰|پیوند=https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/678057/انتفاء-الترادف-فی-اسماء-الله-الحسنی-بین-الدلاله-المعجمیه-و-الدلاله-الصرفیه|دسترسی پیوند=آبونمان|توسط=[[نورمگز]]}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=طباطبایی|نام=محمدحسین|عنوان=رسائل توحیدی|ترجمه=علی شیروانی|سال=۱۳۸۸|مکان=تهران|ناشر=الزهرا|پیوند=https://noorlib.ir/book/view/20077/رسائل-توحیدى?viewType=pdf}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات= | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اسماء الحسنی]] | [[رده:اسماء الحسنی]] | ||
| خط ۱۷: | خط ۲۶: | ||
[[رده:نام‌های خدا]] | [[رده:نام‌های خدا]] | ||
[[رده:نام‌های عربی]] | [[رده:نام‌های عربی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۸
| احد | |
|---|---|
| رسم‌الخط عربی | ٱلْأَحَد |
| معنای فارسی | یکتا |
| اطلاعات جزئی | |
| پراهمیت نزد | مسلمانان |
اَحَد به معنای یکی و یگانه، یکی از اسماء الحسنی است که برای توصیف الله، خدای یگانه مسلمانان به کار رفته است. در سوره توحید، الله چنین توصیف شده است: «قل هو الله احد». این واژه در عقیده متلکمان مسلمان، بیانگر مفهوم تجزیه‌ناپذیری ذات خدا و بی‌مانندی اوست. گفته شده است که احد، تنهائی که بی‌همتا باشد را گویند. همچنین گفته شده که واحد و احد مفهوما به یک معنی هستند و واحد، چیزی جدا از چیزهای دیگر است که از چیزی نشأت نگرفته و با چیزی دیگر متحد نگردد و از این بابت گفته‌اند که ریشه اعداد واحد است، ولی خود واحد عدد نیست و عدد از دو آغاز می‌شود؛ چرا که عدد مصدر و به معنی شمارش است و یک را نمی‌توان شمرد. بعضی گفته‌اند احد، اخص از واحد است که واحد هم به یکتای بی‌همتا گویند و هم به یکتای باهمتا؛ ولی احد، یگانه‌ای را گویند که بی‌همتا بود.[۱] این واژه از جمله اسماء الحسنی است که در قرآن و روایات مورد اشاره قرار گرفته است.[۲] کلمه احد توسط کسانی چون سلیمان بن مهران، ابوهریره، محمد بن عبدالملک صنعانی، ولید بن مسلم، بیهقی، عبدالعزیز بن حصین، ابن‌حجر عسقلانی، ابن‌حزم، ابن‌عثیمین و عبدالعزیز بن ناصر الجلیل به عنوان اسماء الحسنی تلقی شده است.[۳][۴][۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ اختری، «احد»، دایرةالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۶–۴۸.
- ↑ طباطبایی، رسائل توحیدی، ۴۸۰۵۱.
- ↑ رضوانی، موسوعة الاسماء الحسنی، ۱: ۴۱–۴۲.
- ↑ احمد مختار، اسماءالله الحسنی، ۱۸–۳۷.
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- رضوانی، محمود عبدالرزاق (۲۰۱۲). موسوعه الاسماء الحسنی، الثابتة فی الکتاب و السنة. قاهره: البصیرة. شابک ۹۷۷-۱۶-۲۰۰۹-۰.
- احمد مختار، عمر (۱۴۱۷). «انتفاء الترادف فی أسماء الله الحسنی بین الدلالة المعجمیة و الدلالة الصرفیة». کلیة دارالعلوم. قاهره: الازهر (۲۰) – به واسطهٔ نورمگز.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۸۸). رسائل توحیدی. ترجمهٔ علی شیروانی. تهران: الزهرا.