ابوالاعور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== نام و تبار == | == نام و تبار == | ||
نام او را ابوالاعوار عمرو بن سفیان سلمی گزارش کرده‌اند.<ref name="EI2">{{پک|Lammens|۱۹۸۶|ف=Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī|ج=۱|ص=۱۰۸|زبان=en}}</ref> وی از قبیله قدرتمند سلیم بود. پدرش در جنگ احد در لشکر بت پرستان قریش قرار داشت و مادرش مسیحی بود.<ref | نام او را ابوالاعوار عمرو بن سفیان سلمی گزارش کرده‌اند.<ref name="EI2">{{پک|Lammens|۱۹۸۶|ف=Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī|ج=۱|ص=۱۰۸|زبان=en}}</ref> وی از قبیله قدرتمند سلیم بود. پدرش در جنگ احد در لشکر بت پرستان قریش قرار داشت و مادرش مسیحی بود.<ref>{{پک|Lammens|۱۹۸۶|ف=Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī|ج=۱|ص=۱۰۸|زبان=en}}</ref> | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
ابوالاعور خود از دوستداران [[آل‌ابوسفیان]] و از دشمنان علی بود و در [[نبرد یرموک|جنگ یرموک]] با [[یزید بن ابی‌سفیان]] به شام رفته و در [[نبرد صفین]] در سپاه [[معاویه]] حاضر بود. وی از همراهان عمروعاص در سفر به [[مصر]] برای انتزاع آنجا از عامل علی بن ابی‌طالب بود. او سپس به اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] از جانب معاویه به [[فلسطین]] رفت و برزیگران آن ناحیه را سرشماری کرد و سپس فرمانروای [[اردن]] شد. وی از جانب معاویه به جانشینی عمروعاص در مصر منصوب شد اما این امر محقق نشد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابوالاعور}}</ref> | ابوالاعور خود از دوستداران [[آل‌ابوسفیان]] و از دشمنان علی بود و در [[نبرد یرموک|جنگ یرموک]] با [[یزید بن ابی‌سفیان]] به شام رفته و در [[نبرد صفین]] در سپاه [[معاویه]] حاضر بود. وی از همراهان عمروعاص در سفر به [[مصر]] برای انتزاع آنجا از عامل علی بن ابی‌طالب بود. او سپس به اخذ [[جزیه]] از [[اهل کتاب]] از جانب معاویه به [[فلسطین]] رفت و برزیگران آن ناحیه را سرشماری کرد و سپس فرمانروای [[اردن]] شد. وی از جانب معاویه به جانشینی عمروعاص در مصر منصوب شد اما این امر محقق نشد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ابوالاعور}}</ref> | ||
به نظر نمی‌رسد که ابوالاعور جزو صحابیون نزدیک محمد بوده باشد و احتمالاً به همراه سپاهی به فرماندهی یزید بن ابوسفیان به شام رفت. وی در جنگ یرموک فرماندهی بخشی از سپاه بود. از آن زمان به بعد، وی به بنی امیه پیوست و از کسانی بود بعد از نبرد صفین، علی وی را لعنت کرد. وی در فتح مصر به عمروعاص یاری رساند و فرماندهی لشکر کشی‌های متعددی در حوالی دریای اطراف آن را بر عهده داشت. ابوالاعور همچنین توانایی‌های دیپلماتیک خود را نیز به نمایش گذاشت و در مذاکرات حکمیت صفین شرکت داشت و مقدمات دیدار حکمین در اذرح را فراهم نمود. او همچنین مأموریت یافت که مالیات جدیدی را برای کشاورزان فلسطین تعیین کند. معاویه با دیدن خود مختاری‌های عمروعاص در اداره مصر، در نظر داشت که ابوالاعور را به جای وی گمارد که این امر محقق نشد و ابوالاعور به امارت اردن منصوب شد. به خاطر خدمات قابل توجه وی به معاویه، مورخان وی را در زمرهٔ بهترین طرفداران معاویه قلمداد می‌کنند. ابوالاعور پیش از مرگ معاویه از صحنه سیاست به کنار رفت.<ref | به نظر نمی‌رسد که ابوالاعور جزو صحابیون نزدیک محمد بوده باشد و احتمالاً به همراه سپاهی به فرماندهی یزید بن ابوسفیان به شام رفت. وی در جنگ یرموک فرماندهی بخشی از سپاه بود. از آن زمان به بعد، وی به بنی امیه پیوست و از کسانی بود بعد از نبرد صفین، علی وی را لعنت کرد. وی در فتح مصر به عمروعاص یاری رساند و فرماندهی لشکر کشی‌های متعددی در حوالی دریای اطراف آن را بر عهده داشت. ابوالاعور همچنین توانایی‌های دیپلماتیک خود را نیز به نمایش گذاشت و در مذاکرات حکمیت صفین شرکت داشت و مقدمات دیدار حکمین در اذرح را فراهم نمود. او همچنین مأموریت یافت که مالیات جدیدی را برای کشاورزان فلسطین تعیین کند. معاویه با دیدن خود مختاری‌های عمروعاص در اداره مصر، در نظر داشت که ابوالاعور را به جای وی گمارد که این امر محقق نشد و ابوالاعور به امارت اردن منصوب شد. به خاطر خدمات قابل توجه وی به معاویه، مورخان وی را در زمرهٔ بهترین طرفداران معاویه قلمداد می‌کنند. ابوالاعور پیش از مرگ معاویه از صحنه سیاست به کنار رفت.<ref>{{پک|Lammens|۱۹۸۶|ف=Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī|ج=۱|ص=۱۰۸|زبان=en}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
{{چپ‌چین}} | |||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=Lammens|نام=H|پیوند نویسنده=|دانشنامه=[[دانشنامه اسلام|Encyclopaedia of Islam]]|مقاله=Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī|پیوند مقاله=|ویرایش=second|سال=۱۹۸۶|ناشر=[[انتشارات بریل|E. J. Brill]]|جلد=۱|عنوان جلد=A-B|مکان=Leiden|شابک=90-04-08114-3|صفحه=۱۰۸|زبان=en}} | |||
{{پایان چپ‌چین}} | |||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوالاعور|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوالاعور|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=احد|دانشنامه=[[دایره‌المعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایره‌المعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۶
عمرو بن سفیان سلمی مشهور به ابوالاعور از مخالفان علی بن ابی‌طالب در دوران خلافت او و از حاکمان اردن در دوران خلافت معاویه بود. مادرش از مسیحیان و پدرش سفیان بن عبدشمس از مشرکین مکه بود که در نبرد احد مشارکت داشت[۱] و در آن نبرد پدر جابر بن عبدالله انصاری را به قتل رسانیده بود.[۲]
نام و تبار
نام او را ابوالاعوار عمرو بن سفیان سلمی گزارش کرده‌اند.[۳] وی از قبیله قدرتمند سلیم بود. پدرش در جنگ احد در لشکر بت پرستان قریش قرار داشت و مادرش مسیحی بود.[۴]
زندگی
ابوالاعور خود از دوستداران آل‌ابوسفیان و از دشمنان علی بود و در جنگ یرموک با یزید بن ابی‌سفیان به شام رفته و در نبرد صفین در سپاه معاویه حاضر بود. وی از همراهان عمروعاص در سفر به مصر برای انتزاع آنجا از عامل علی بن ابی‌طالب بود. او سپس به اخذ جزیه از اهل کتاب از جانب معاویه به فلسطین رفت و برزیگران آن ناحیه را سرشماری کرد و سپس فرمانروای اردن شد. وی از جانب معاویه به جانشینی عمروعاص در مصر منصوب شد اما این امر محقق نشد.[۵]
به نظر نمی‌رسد که ابوالاعور جزو صحابیون نزدیک محمد بوده باشد و احتمالاً به همراه سپاهی به فرماندهی یزید بن ابوسفیان به شام رفت. وی در جنگ یرموک فرماندهی بخشی از سپاه بود. از آن زمان به بعد، وی به بنی امیه پیوست و از کسانی بود بعد از نبرد صفین، علی وی را لعنت کرد. وی در فتح مصر به عمروعاص یاری رساند و فرماندهی لشکر کشی‌های متعددی در حوالی دریای اطراف آن را بر عهده داشت. ابوالاعور همچنین توانایی‌های دیپلماتیک خود را نیز به نمایش گذاشت و در مذاکرات حکمیت صفین شرکت داشت و مقدمات دیدار حکمین در اذرح را فراهم نمود. او همچنین مأموریت یافت که مالیات جدیدی را برای کشاورزان فلسطین تعیین کند. معاویه با دیدن خود مختاری‌های عمروعاص در اداره مصر، در نظر داشت که ابوالاعور را به جای وی گمارد که این امر محقق نشد و ابوالاعور به امارت اردن منصوب شد. به خاطر خدمات قابل توجه وی به معاویه، مورخان وی را در زمرهٔ بهترین طرفداران معاویه قلمداد می‌کنند. ابوالاعور پیش از مرگ معاویه از صحنه سیاست به کنار رفت.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ اختری، «ابوالاعور»، دایرةالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ اختری، «احد»، دایرةالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ Lammens, “Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī”, 1: 108.
- ↑ Lammens, “Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī”, 1: 108.
- ↑ اختری، «ابوالاعور»، دایرةالمعارف جامع اسلامی.
- ↑ Lammens, “Abu ’l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī”, 1: 108.
منابع
- Lammens, H (1986). "Abu 'l-Aʿwar ʿAmr b. Sufyān al-Sulamī". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۱ (second ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۱۰۸.
{{cite encyclopedia}}: Unknown parameter|عنوان جلد=ignored (help)
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابوالاعور». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احد». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.