آیه ۹ سوره ممتحنه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۹ سوره ممتحنه''' نهمین [[آیه]] از شصتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بر طبق آیه [[مسلمان|مسلمانان]] نهی شده‌اند از ارتباط با [[مشرکانی]] که بر سر امر [[دین]] با مسلمانان جنگیدند و آنها را از دیارشان بیرون راندند یا در این کار به دیگران کمک کردند. [[قرآن]] این گروه از مشرکان را ستم‌گران و [[ظالمان]] | '''آیه ۹ سوره ممتحنه''' نهمین [[آیه]] از شصتمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن به‌شمار می‌آید. بر طبق آیه [[مسلمان|مسلمانان]] نهی شده‌اند از ارتباط با [[مشرکانی]] که بر سر امر [[دین]] با مسلمانان جنگیدند و آنها را از دیارشان بیرون راندند یا در این کار به دیگران کمک کردند. [[قرآن]] این گروه از مشرکان را ستم‌گران و [[ظالمان]] خوانده است. | ||
== متن == | == متن == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن [[مشرکان]] و غیر مسلمانان را به دو دسته تقسیم کرده است: «گروهی که با مسلمانان جنگ و پیکاری نمی‌کنند و گروهی که با مسلمانان بر سر دین و عقیده‌شان نبرد دارند و بر روی آنها شمشیر کشیده و از شهر و دیارشان بیرون‌شان کردند.» در آیه مورد بحث، مسلمانان از ارتباط داشتن با گروه دوم نهی شده و هر گونه مراوده با آنان باید قطع گردد و هیچ پیوند دوستی و محبتی نباید میان مسلمانان و آنها برقرار باشد. به گفته مکارم، [[مصداق]] روشن این آیه، مشرکان [[مکه]] و سران [[قریش]] در زمان [[محمد|پیامبر اسلام]] بودند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص= | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن [[مشرکان]] و غیر مسلمانان را به دو دسته تقسیم کرده است: «گروهی که با مسلمانان جنگ و پیکاری نمی‌کنند و گروهی که با مسلمانان بر سر دین و عقیده‌شان نبرد دارند و بر روی آنها شمشیر کشیده و از شهر و دیارشان بیرون‌شان کردند.» در آیه مورد بحث، مسلمانان از ارتباط داشتن با گروه دوم نهی شده و هر گونه مراوده با آنان باید قطع گردد و هیچ پیوند دوستی و محبتی نباید میان مسلمانان و آنها برقرار باشد. به گفته مکارم، [[مصداق]] روشن این آیه، مشرکان [[مکه]] و سران [[قریش]] در زمان [[محمد|پیامبر اسلام]] بودند.<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۳۱–۳۳|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | [[رده:آیه‌های مدنی قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۴:۱۴
| مشخصات قرآنی | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| نام سوره | ممتحنه | ||||
| تعداد آیات سوره | ۱۳ | ||||
| شماره آیه | ۹ | ||||
| شماره جزء | ۲۸ | ||||
| شماره حزب | ۱۱۰ | ||||
| اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۹ سوره ممتحنه نهمین آیه از شصتمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن به‌شمار می‌آید. بر طبق آیه مسلمانان نهی شده‌اند از ارتباط با مشرکانی که بر سر امر دین با مسلمانان جنگیدند و آنها را از دیارشان بیرون راندند یا در این کار به دیگران کمک کردند. قرآن این گروه از مشرکان را ستم‌گران و ظالمان خوانده است.
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کرده‌اند:[۱][۲]
إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ وَظَاهَرُوا عَلَىٰ إِخْرَاجِكُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«تنها شما را از کسانی باز می‌دارد که در (کار) دین با شما جنگیده‌اند و شما را از خانه‌هایتان بیرون کرده‌اند و بر اخراجتان (دیگران را) پشتیبانی کرده‌اند، از آن‌که آنان‌را دوست بدارید، و کسانی‌که آنان را دوست بدارند آنانند که ستمکارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«خداوند فقط شما را از کسانی که با شما در کار دین کارزار کرده‌اند و شما را از خانه و کاشانه‌تان آواره کرده‌اند و برای راندنتان [با دیگران] همدستی کرده‌اند، نهی می‌کند از اینکه دوستشان بدارید، و هر کس دوستشان بدارد، آنانند که ستمکار [مشرک] هستند»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش می‌کند که قرآن مشرکان و غیر مسلمانان را به دو دسته تقسیم کرده است: «گروهی که با مسلمانان جنگ و پیکاری نمی‌کنند و گروهی که با مسلمانان بر سر دین و عقیده‌شان نبرد دارند و بر روی آنها شمشیر کشیده و از شهر و دیارشان بیرون‌شان کردند.» در آیه مورد بحث، مسلمانان از ارتباط داشتن با گروه دوم نهی شده و هر گونه مراوده با آنان باید قطع گردد و هیچ پیوند دوستی و محبتی نباید میان مسلمانان و آنها برقرار باشد. به گفته مکارم، مصداق روشن این آیه، مشرکان مکه و سران قریش در زمان پیامبر اسلام بودند.[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگ‌نامه علوم قرآن، سوره ممتحنه، شصتمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، نود و یکمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانسته‌اند که پس از سوره احزاب و پیش از سوره نساء نازل شد. این سوره را مدنی دانسته‌اند. در سوره ممتحنه، سه آیه منسوخ گزارش کرده‌اند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۲۹: ۵۲۰.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۳۸۵.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۰.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۰.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۳۱–۳۳.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره ممتحنه»، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۳۰۸۹.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگ‌نامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.
