آیه ۵ سوره تغابن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات آیه}} | {{جعبه اطلاعات آیه}} | ||
'''آیه ۵ سوره تغابن''' پنجمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. | '''آیه ۵ سوره تغابن''' پنجمین [[آیه]] از شصت و چهارمین [[سوره قرآن]] است و از آیات [[مکی و مدنی|مدنی]] آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، برای هشدار و [[انذار]] به انسانها توجه آنها را به سرگذشت اقوام پیشین جلب کرده و میگوید: «سرانجام گذشتگانتان اینگونه شد که بر اثر [[گناهان]] و خطاهای بزرگشان به [[عذابی]] دردناک گرفتار شدند.» | ||
== متن == | == متن == | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== محتوا == | == محتوا == | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه | [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه گزارش میکند [[قرآن]] برای انذار و بیم دادن به [[مسلمانان]]، از روش توجه دادن به سرانجام اقوام گذشته استفاده کرده و به آنان چنین میگوید: «آیا خبر [[کافران]] پیش از شما به شما نرسیده که [[خداوند]] چگونه آنها را نابود و هلاک گرداند و عذاب دردناکی نیز برایشان در قیامت فراهم کرده است.»<ref>{{پک|مکارم شیرازی|۱۳۷۴|ک=تفسیر نمونه|ص=۱۸۸|ج=۲۴}}</ref> | ||
== شأن نزول و ترتیب == | == شأن نزول و ترتیب == | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{ناوبری آیات}} | {{ناوبری آیات}} | ||
{{قرآن}} | {{قرآن}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | |||
[[رده:آیههای مدنی قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۰۴
مشخصات قرآنی | |||||
---|---|---|---|---|---|
نام سوره | تغابن | ||||
تعداد آیات سوره | ۱۸ | ||||
شماره آیه | ۵ | ||||
شماره جزء | ۲۸ | ||||
شماره حزب | ۱۱۱ | ||||
اطلاعات دیگر | |||||
|
|
||||
آیه ۵ سوره تغابن پنجمین آیه از شصت و چهارمین سوره قرآن است و از آیات مدنی آن بهشمار میآید. در آیه مورد بحث، برای هشدار و انذار به انسانها توجه آنها را به سرگذشت اقوام پیشین جلب کرده و میگوید: «سرانجام گذشتگانتان اینگونه شد که بر اثر گناهان و خطاهای بزرگشان به عذابی دردناک گرفتار شدند.»
متن
متن آیه را فخر رازی، از مفسران سنی مذهب و محمدحسین طباطبایی، مفسر شیعه، چنین گزارش کردهاند:[۱][۲]
أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ
ترجمه
محمدگل گمشادزهی، مترجم سنی حنفی مذهب در ترجمه آیه آورده است:[۳]
«آیا خبر آنان که پیش از این کافر بودند به شما نرسیده است؟ آنان و بال کار خود را چشیدند و عذابی دردناک (در پیش) دارند»
بهاءالدین خرمشاهی، مترجم شیعه امامی مذهب در ترجمه این آیه آورده است:[۴]
«آیا خبر کسانی که پیش از این کفرورزیدند به شما نرسیده است که عقوبت کارشان را چشیدند و برای آنان عذابی دردناک [در پیش] است»
محتوا
مکارم شیرازی از مفسران شیعه گزارش میکند قرآن برای انذار و بیم دادن به مسلمانان، از روش توجه دادن به سرانجام اقوام گذشته استفاده کرده و به آنان چنین میگوید: «آیا خبر کافران پیش از شما به شما نرسیده که خداوند چگونه آنها را نابود و هلاک گرداند و عذاب دردناکی نیز برایشان در قیامت فراهم کرده است.»[۵]
شأن نزول و ترتیب
به گزارش فرهنگنامه علوم قرآن، سوره تغابن، شصت و چهارمین سوره قرآن است. این سوره را در ترتیب نزول، صد و هشتمین سوره نازل شده بر پیامبر اسلام دانستهاند که پس از سوره تحریم و پیش از سوره صف نازل شد. از مجموع آیات این سوره، پنج آیه (آیات ۱۴ تا ۱۸) از آن را مکی و الباقی را مدنی دانستهاند. در سوره تغابن، یک آیه ناسخ گزارش کردهاند.[۶]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رازی، تفسیر کبیر، ۳۰: ۵۵۳.
- ↑ طباطبایی، تفسیر المیزان، ۱۹: ۴۹۲.
- ↑ گمشادزهی، ترجمه معانی قرآن کریم، ۵۵۶.
- ↑ خرمشاهی، ترجمه خرمشاهی، ۵۵۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۲۴: ۱۸۸.
- ↑ دفتر تبلیغات اسلامی، «سوره تغابن»، فرهنگنامه علوم قرآن، ۲۸۳۵.
منابع
- خرمشاهی، بهاءالدین (۱۳۹۳). ترجمه قرآن کریم استاد خرمشاهی (به فارسی-عربی). قم: موسسه تبیان.
- دفتر تبلیغات اسلامی (۱۳۸۸). فرهنگنامه علوم قرآن. تهران: دفتر تبلیغات اسلامی.
- رازی، محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب، تفسیر کبیر. سوم (به عربی). بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- گمشادزهی، محمدگل (۱۳۹۴). ترجمه معانی قرآن کریم. به کوشش کتابخانه عقیده. مجموعه موحدین.
- طباطبایی، محمدحسین (۱۳۹۵). ترجمه تفسیر المیزان. ترجمهٔ سید محمدباقر موسوی همدانی. قم: دفتر انتشارات اسلامی.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب اسلامیه.