شافعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (پیونددهی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اسلام}} | {{اسلام}} | ||
مذهب '''شافعی''' که توسط | مذهب '''شافعی''' که توسط [[محمد بن ادریس شافعی]] معروف به «امام شافعی» تأسیس شد، مذهبی بین [[مالکی]] و [[حنفی]] است که [[فقه]] آن در عبادات بسیار به فقه [[شیعه]] نزدیک است و همچنین شافعی به [[علی بن ابیطالب]] بیش از ائمهٔ [[سنی|سنت و جماعت]] ارادت داشت و به او عشق می‌ورزید.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۳}} | ||
شافعی که بسیار در سفر بود، [[علم فقه]] را از [[محمد شیبانی]]، شاگرد [[ابوحنیفه]] فراگرفت. شیوه فقهی او بین دو مکتب [[اجتهاد|رأی]] و [[حدیث]] بود. او مبانی اربعه فقه یعنی [[قرآن|کتاب]] و [[سنت]] و [[اجماع]] و [[قیاس]] را قبول داشت و قائل به استدلال بود، ولی برخلاف حنفیان، [[استحسان]] را رد می‌نمود و دلایل استحسانی را قبول نداشت و برخلاف مالکی‌ها دلایل [[مصالح مرسله]] را معتبر نمی‌دانست. کتاب معروف او ''[[رسالة امام الشافعی]]'' است که نخستین کتابی است که در اصول علم فقه نوشته شده. مذهب او امروزه در [[فلسطین]]، [[اردن هاشمی]]، [[سوریه]]، [[لبنان]]، به‌خصوص در [[بیروت]]، قسمتی از [[عراق]]، [[حجاز]]، [[پاکستان]]، [[اندونزی]]، [[یمن]]، [[هند]] و بین اکثر [[سنی|سنیان]] [[ایران]] رواج دارد.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۳}} | |||
== ارجاعات == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
{{آغاز منابع}} | {{آغاز منابع}} | ||
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}} | * {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}} | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۱
| از سلسله مقالات دربارهٔ: |
| اسلام |
|---|
 |
مذهب شافعی که توسط محمد بن ادریس شافعی معروف به «امام شافعی» تأسیس شد، مذهبی بین مالکی و حنفی است که فقه آن در عبادات بسیار به فقه شیعه نزدیک است و همچنین شافعی به علی بن ابیطالب بیش از ائمهٔ سنت و جماعت ارادت داشت و به او عشق می‌ورزید.[۱]
شافعی که بسیار در سفر بود، علم فقه را از محمد شیبانی، شاگرد ابوحنیفه فراگرفت. شیوه فقهی او بین دو مکتب رأی و حدیث بود. او مبانی اربعه فقه یعنی کتاب و سنت و اجماع و قیاس را قبول داشت و قائل به استدلال بود، ولی برخلاف حنفیان، استحسان را رد می‌نمود و دلایل استحسانی را قبول نداشت و برخلاف مالکی‌ها دلایل مصالح مرسله را معتبر نمی‌دانست. کتاب معروف او رسالة امام الشافعی است که نخستین کتابی است که در اصول علم فقه نوشته شده. مذهب او امروزه در فلسطین، اردن هاشمی، سوریه، لبنان، به‌خصوص در بیروت، قسمتی از عراق، حجاز، پاکستان، اندونزی، یمن، هند و بین اکثر سنیان ایران رواج دارد.[۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ مشکور ۱۳۷۹، ص. ۱۰۳.
منابع
- مشکور، محمدجواد (۱۳۷۹). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم. انتشارات اشراقی. شابک ۹۶۴-۵۹۶۶-۴۸-۵.
| ادیان |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| سایر ادیان | |||||||||||
| رایج در ایران باستان | |||||||||||
| نقضِ حقوقِ دینی | |||||||||||
| نزدِ نامآوران | |||||||||||
