جام چهل‌کلید: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''جام چهل کلید'''، ظرفی برنجی یا مسی است که بر روی آن، آیات، ادعیه و اذکاری حکاکی شده‌است. این ظرف‌ها دارای چهل کلید یا قطعه فلزی بوده‌اند که بر روی آنها اذکاری حکاکی شده بود و به همین خاطر به آن جام چهل کلید می‌گفتند. در برخی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جام | '''جام چهل‌کلید'''، ظرفی برنجی یا مسی است که بر روی آن، [[آیه|آیات]]، [[دعا|ادعیه]] و [[ذکر|اذکاری]] حکاکی شده‌است. این ظرف‌ها دارای چهل کلید یا قطعه فلزی بوده‌اند که بر روی آنها اذکاری حکاکی شده بود و به همین خاطر به آن جام چهل کلید می‌گفتند. در برخی از این کلیدها، عبارت [[بسم الله الرحمن الرحیم|بسم الله]] نوشته شده بود و سبب نامگذاری از این جام به '''جام چهل بسم الله''' شده بود. | ||
در باور عمومی مردم، این ظرف می‌توانست بدیمنی را از بین ببرد. در مناطق مختلفی از این ظرف برای جلوگیری از [[چشم‌زخم|چشم زخم]] نوزادان، جلوگیری از نازایی و دفع ارواح خبیثه استفاده می‌شد. قدمت کاربرد این جام به دوران [[صفویان|صفویه]] بازمی‌گردد و در برخی از آنها، نماد [[پنجه]] در میانه آن کار شده‌است که نمادی از سقایت [[ | در باور عمومی مردم، این ظرف می‌توانست بدیمنی را از بین ببرد. در مناطق مختلفی از این ظرف برای جلوگیری از [[چشم‌زخم|چشم زخم]] نوزادان، جلوگیری از نازایی و دفع [[ارواح خبیثه]] استفاده می‌شد. قدمت کاربرد این جام به دوران [[صفویان|صفویه]] بازمی‌گردد و در برخی از آنها، نماد [[پنجه]] در میانه آن کار شده‌است که نمادی از سقایت [[عباس بن علی]] بوده‌است. | ||
== نام و ویژگی == | == نام و ویژگی == | ||
[[دهخدا]] در لغتنامه خود، جام چهل کلید را ظرفی فلزی می‌داند که درون و بیرون آن، | [[علی‌اکبر دهخدا|دهخدا]] در لغتنامه خود، جام چهل کلید را ظرفی فلزی می‌داند که درون و بیرون آن، به آیات [[قرآن]] و اسامی [[پیامبران]] منقش است.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل جام چهل کلید.</ref> در کتاب ''طهران قدیم'' آمده‌است که جام چهل کلید، حاوی آیات [[سوره فتح]] است و جنس آن از برنج می‌باشد. بر گرداگرد این ظرف، چهل تکه برنجی کوچک آویخته شده‌است که بر هر کدام، عباراتی چون «نصر من الله» و «انا فتحنا» حک شده‌است.<ref>شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۱، ص۵۳۴.</ref> علاوه بر سوره فتح، دعاهای حکاکی یا نوشته‌شده بر روی جام عبارت‌اند از [[آیة الکرسی|آیةالکُرسی]]، [[چهار قل|چهار قُل]]، آیه‌های «... فَاللّٰهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ» ([[آیه ۶۴ سوره یوسف]])، «وَ اِنْ یَکادُ…» ([[آیه و ان یکاد|آیه ۵۱ سوره قلم]])، و [[دعای ناد علیا|دعای نادِ علیاً]] و آیات و دعاهای دیگر.<ref>محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸.</ref> به گزارش ''[[دائرة المعارف بزرگ اسلامی|دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]]''، در برخی از این جام‌ها از نماد پنجه دست استفاده می‌شد که نمادی از سقایت [[عباس|عباس بن علی]] بود.<ref>محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸.</ref> جنس مسی این جام را نیز گزارش کرده‌اند.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> | ||
شکل قطعات فلزی آویخته از جام را به کلید تشبیه کرده‌اند و به همین خاطر به جام چهل کلید شهرت یافته‌است.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> به خاطر اینکه بر برخی از کلیدهای این جام، بسم الله نیز می‌نوشتند، به جام چهل بسم الله نیز شناخته می‌شود.<ref>محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸؛ نجفی، فرهنگ فارسی عامیانه، ۱۳۷۸، ذیل واژه چهل کلید.</ref> | شکل قطعات فلزی آویخته از جام را به کلید تشبیه کرده‌اند و به همین خاطر به جام چهل کلید شهرت یافته‌است.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> به خاطر اینکه بر برخی از کلیدهای این جام، بسم الله نیز می‌نوشتند، به جام چهل بسم الله نیز شناخته می‌شود.<ref>محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸؛ نجفی، فرهنگ فارسی عامیانه، ۱۳۷۸، ذیل واژه چهل کلید.</ref> | ||
== جایگاه فرهنگی == | == جایگاه فرهنگی == | ||
دهخدا گزارش می‌کند که از این ظرف برای دور کردن چشم زخم از نوزادان استفاده می‌شد؛ به صورتی که آن را پر از آب می‌کردند و بر سر نوزاد می‌ریختند.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل جام چهل کلید.</ref> در نواحی کردنشین از آب این ظرف برای رفتن بدیمنی کودک استفاده می‌شود.<ref>شمس، فولکور مردم کرد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۸.</ref> در ناحیه شاهرود، از این ظرف برای دور کردن ارواح پلید از کودکان بهره می‌بردند.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۵۵.</ref> بر اساس آنچه در کتاب طهران قدیم آمده‌است، برای امور مختلفی جام‌های مختلفی در نظر گرفته شده بود که کاربرد بخصوص خود را داشته‌اند.<ref>شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۷.</ref> یکی از این جام‌ها، جام چهل کلید است که برای گشایش روزی کاربرد داشته‌است. بر اساس این گزارش‌ها، ریختن چهل مرتبه آب این جام بر سر، گشایش روزی به بار خواهد داشت.<ref>شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۸.</ref> در تهران قدیم از این جام برای جلوگیری از نازایی و مراسم حمام چله نوزاد استفاده می‌شد.<ref>کتیرایی، از خشت تا خشت، ۱۳۷۸ش، ص۸۲–۸۸.</ref> | دهخدا گزارش می‌کند که از این ظرف برای دور کردن [[چشم زخم]] از نوزادان استفاده می‌شد؛ به صورتی که آن را پر از آب می‌کردند و بر سر نوزاد می‌ریختند.<ref>دهخدا، لغتنامه، ذیل جام چهل کلید.</ref> در نواحی کردنشین از آب این ظرف برای رفتن بدیمنی کودک استفاده می‌شود.<ref>شمس، فولکور مردم کرد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۸.</ref> در ناحیه شاهرود، از این ظرف برای دور کردن ارواح پلید از کودکان بهره می‌بردند.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۵۵.</ref> بر اساس آنچه در کتاب ''طهران قدیم'' آمده‌است، برای امور مختلفی جام‌های مختلفی در نظر گرفته شده بود که کاربرد بخصوص خود را داشته‌اند.<ref>شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۷.</ref> یکی از این جام‌ها، جام چهل کلید است که برای گشایش روزی کاربرد داشته‌است. بر اساس این گزارش‌ها، ریختن چهل مرتبه آب این جام بر سر، گشایش روزی به بار خواهد داشت.<ref>شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۸.</ref> در تهران قدیم از این جام برای جلوگیری از نازایی و مراسم حمام چله نوزاد استفاده می‌شد.<ref>کتیرایی، از خشت تا خشت، ۱۳۷۸ش، ص۸۲–۸۸.</ref> | ||
== جایگاه تاریخی == | == جایگاه تاریخی == | ||
قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، متعلق به دوران صفویه است که با [[خط نستعلیق]] و [[خط ثلث|ثلث]]، نقش‌نگاری شده‌است و حاوی شعر و بروج دوازده‌گانه هستند. قدمت این جام‌ها به سده‌های ۱۰ و ۱۱ ه.ق می‌رسد.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۷۹.</ref> یکی از قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، جامی متعلق به دوران صفوی است که سوره‌های [[سوره فاتحه|فاتحه]]، [[سوره کافرون|کافرون]]، [[سوره اخلاص|اخلاص]]، [[سوره فلق|فلق]]، [[سوره ناس|ناس]]، [[سوره نصر|نصر]] و [[آیة الکرسی|آیت الکرسی]] و ادعیه‌هایی از جمله دعای نادعلی، [[صلوات]] بر ائمه | قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، متعلق به دوران صفویه است که با [[خط نستعلیق]] و [[خط ثلث|ثلث]]، نقش‌نگاری شده‌است و حاوی شعر و بروج دوازده‌گانه هستند. قدمت این جام‌ها به سده‌های ۱۰ و ۱۱ ه.ق می‌رسد.<ref>شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۷۹.</ref> یکی از قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، جامی متعلق به دوران صفوی است که سوره‌های [[سوره فاتحه|فاتحه]]، [[سوره کافرون|کافرون]]، [[سوره اخلاص|اخلاص]]، [[سوره فلق|فلق]]، [[سوره ناس|ناس]]، [[سوره نصر|نصر]] و [[آیة الکرسی|آیت الکرسی]] و ادعیه‌هایی از جمله دعای نادعلی، [[صلوات]] بر [[دوازده امام|ائمه دوازده‌گانه]] بر روی آن حکاکی شده‌است. ساخت این جام طبق آنچه بر رویش نوشته شده‌است، در اول ماه [[رمضان]] سال ۱۰۳۹ ه.ق شروع شده‌است.<ref>«رونمایی مجازی از صحیفه سجادیه»، خبرگزاری ایسنا، ۱۳۹۹ش.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | ارجاعات{{پانویس}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
* نجفی، ابوالحسن، فرهنگ فارسی عامیانه، تهران، نیلوفر، ۱۳۸۷ش. | * نجفی، ابوالحسن، فرهنگ فارسی عامیانه، تهران، نیلوفر، ۱۳۸۷ش. | ||
* دهخدا، علی‌اکبر، و دیگران، لغتنامه، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۹۰–۱۳۸۵ش. | * دهخدا، علی‌اکبر، و دیگران، لغتنامه، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۹۰–۱۳۸۵ش. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۵۱
جام چهل‌کلید، ظرفی برنجی یا مسی است که بر روی آن، آیات، ادعیه و اذکاری حکاکی شده‌است. این ظرف‌ها دارای چهل کلید یا قطعه فلزی بوده‌اند که بر روی آنها اذکاری حکاکی شده بود و به همین خاطر به آن جام چهل کلید می‌گفتند. در برخی از این کلیدها، عبارت بسم الله نوشته شده بود و سبب نامگذاری از این جام به جام چهل بسم الله شده بود.
در باور عمومی مردم، این ظرف می‌توانست بدیمنی را از بین ببرد. در مناطق مختلفی از این ظرف برای جلوگیری از چشم زخم نوزادان، جلوگیری از نازایی و دفع ارواح خبیثه استفاده می‌شد. قدمت کاربرد این جام به دوران صفویه بازمی‌گردد و در برخی از آنها، نماد پنجه در میانه آن کار شده‌است که نمادی از سقایت عباس بن علی بوده‌است.
نام و ویژگی
دهخدا در لغتنامه خود، جام چهل کلید را ظرفی فلزی می‌داند که درون و بیرون آن، به آیات قرآن و اسامی پیامبران منقش است.[۱] در کتاب طهران قدیم آمده‌است که جام چهل کلید، حاوی آیات سوره فتح است و جنس آن از برنج می‌باشد. بر گرداگرد این ظرف، چهل تکه برنجی کوچک آویخته شده‌است که بر هر کدام، عباراتی چون «نصر من الله» و «انا فتحنا» حک شده‌است.[۲] علاوه بر سوره فتح، دعاهای حکاکی یا نوشته‌شده بر روی جام عبارت‌اند از آیةالکُرسی، چهار قُل، آیه‌های «... فَاللّٰهُ خَیْرٌ حافِظاً وَ هُوَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ» (آیه ۶۴ سوره یوسف)، «وَ اِنْ یَکادُ…» (آیه ۵۱ سوره قلم)، و دعای نادِ علیاً و آیات و دعاهای دیگر.[۳] به گزارش دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، در برخی از این جام‌ها از نماد پنجه دست استفاده می‌شد که نمادی از سقایت عباس بن علی بود.[۴] جنس مسی این جام را نیز گزارش کرده‌اند.[۵]
شکل قطعات فلزی آویخته از جام را به کلید تشبیه کرده‌اند و به همین خاطر به جام چهل کلید شهرت یافته‌است.[۶] به خاطر اینکه بر برخی از کلیدهای این جام، بسم الله نیز می‌نوشتند، به جام چهل بسم الله نیز شناخته می‌شود.[۷]
جایگاه فرهنگی
دهخدا گزارش می‌کند که از این ظرف برای دور کردن چشم زخم از نوزادان استفاده می‌شد؛ به صورتی که آن را پر از آب می‌کردند و بر سر نوزاد می‌ریختند.[۸] در نواحی کردنشین از آب این ظرف برای رفتن بدیمنی کودک استفاده می‌شود.[۹] در ناحیه شاهرود، از این ظرف برای دور کردن ارواح پلید از کودکان بهره می‌بردند.[۱۰] بر اساس آنچه در کتاب طهران قدیم آمده‌است، برای امور مختلفی جام‌های مختلفی در نظر گرفته شده بود که کاربرد بخصوص خود را داشته‌اند.[۱۱] یکی از این جام‌ها، جام چهل کلید است که برای گشایش روزی کاربرد داشته‌است. بر اساس این گزارش‌ها، ریختن چهل مرتبه آب این جام بر سر، گشایش روزی به بار خواهد داشت.[۱۲] در تهران قدیم از این جام برای جلوگیری از نازایی و مراسم حمام چله نوزاد استفاده می‌شد.[۱۳]
جایگاه تاریخی
قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، متعلق به دوران صفویه است که با خط نستعلیق و ثلث، نقش‌نگاری شده‌است و حاوی شعر و بروج دوازده‌گانه هستند. قدمت این جام‌ها به سده‌های ۱۰ و ۱۱ ه.ق می‌رسد.[۱۴] یکی از قدیمی‌ترین جام‌های چهل کلید، جامی متعلق به دوران صفوی است که سوره‌های فاتحه، کافرون، اخلاص، فلق، ناس، نصر و آیت الکرسی و ادعیه‌هایی از جمله دعای نادعلی، صلوات بر ائمه دوازده‌گانه بر روی آن حکاکی شده‌است. ساخت این جام طبق آنچه بر رویش نوشته شده‌است، در اول ماه رمضان سال ۱۰۳۹ ه.ق شروع شده‌است.[۱۵]
پانویس
ارجاعات
- ↑ دهخدا، لغتنامه، ذیل جام چهل کلید.
- ↑ شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۱، ص۵۳۴.
- ↑ محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸.
- ↑ محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸.
- ↑ شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۷.
- ↑ شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۷.
- ↑ محمدی، «جام چهل کلید»، ۱۳۶۷ش، ج۱۲، ص۶۸؛ نجفی، فرهنگ فارسی عامیانه، ۱۳۷۸، ذیل واژه چهل کلید.
- ↑ دهخدا، لغتنامه، ذیل جام چهل کلید.
- ↑ شمس، فولکور مردم کرد، ۱۳۹۳ش، ص۱۱۸.
- ↑ شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۲۵۵.
- ↑ شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۷.
- ↑ شهری‌باف، طهران قدیم، ۱۳۸۳، ج۴، ص۵۱۸.
- ↑ کتیرایی، از خشت تا خشت، ۱۳۷۸ش، ص۸۲–۸۸.
- ↑ شریعت‌زاده، فرهنگ مردم شاهرود، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۷۹.
- ↑ «رونمایی مجازی از صحیفه سجادیه»، خبرگزاری ایسنا، ۱۳۹۹ش.
منابع
- نجفی، ابوالحسن، فرهنگ فارسی عامیانه، تهران، نیلوفر، ۱۳۸۷ش.
- دهخدا، علی‌اکبر، و دیگران، لغتنامه، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۹۰–۱۳۸۵ش.
- شهری‌باف، جعفر، طهران قدیم، تهران، معین، ۱۳۸۳ش.
- شمس، اسماعیل، فولکور مردم کرد، قم، مجمع ذخائر اسلامی، ۱۳۹۳ش.
- شریعت‌زاده، علی‌اصغر، فرهنگ مردم شاهرود، تهران، شریعت‌زاده، ۱۳۷۱ش.
- کتیرایی، محمود، از خشت تا خشت، تهران، ثالث، ۱۳۷۸ش.
- محمدی، پروانه، «جام چهل کلید»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۶۷ش.
- «رونمایی مجازی از «صحیفه سجادیه» صفوی‌ها در موزه ملی ایران»، خبرگزاری ایسنا، تاریخ درج مطلب: ۱۱ فروردین ۱۳۹۹، تاریخ بازدید: ۱۳ خرداد ۱۴۰۲.
پیوند به بیرون
- «جام چهل کلید» در دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.