شهاب‌الدین آلوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| آثار = [[تفسیر روح المعانی]] | | آثار = [[تفسیر روح المعانی]] | ||
}} | }} | ||
ابوالثناء '''شهاب‌الدین آلوسی''' (۱۸۰۲–۱۸۵۴ میلادی)، از علمای مطرح قرن نوزدهم میلادی در بغداد بود. او در دورهٔ عثمانی به عنوان عالم قدرتمند محلی، از نظر علمی و اجتماعی در عراق | ابوالثناء '''شهاب‌الدین آلوسی''' (۱۸۰۲–۱۸۵۴ میلادی)، از علمای مطرح قرن نوزدهم میلادی در [[بغداد]] بود. او در دورهٔ [[امپراتوری عثمانی|عثمانی]] به عنوان عالم قدرتمند محلی، از نظر علمی و اجتماعی در [[عراق]] زبانزد بود.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۱۴}} بر اساس نظر گروه زیادی از متفکرین [[جهان عرب]] در قرون پیشامدرن، آلوسی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های مدافع [[سلفی‌گری]] بود.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۱۵}} | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
ابوالثناء شهاب‌الدین محمود بن عبدالله بن حسینی آلوسی در بغداد و خانواده‌ای | ابوالثناء شهاب‌الدین محمود بن عبدالله بن حسینی آلوسی در بغداد و خانواده‌ای علم‌پرور متولد شد که نسبشان به اشراف و [[سادات]] می‌رسید. لقب او از روستایی به نام آلوس در جنوب [[فرات]] که موطن اصلی خانواده‌اش بود گرفته شده است.{{پنک|رفیعی|1391|ص=418}} | ||
== آثار == | == آثار == | ||
از مهم‌ترین آثار او تفسیر ''[[روح المعانی]]'' است که بیش از پانزده سال برای آن وقت صرف کرده و یک ماه پیش از سفرش به استانبول آن را به نتیجه رساند. نگارش بخش اعظم آن محصول دوره‌ای است که او در روابط مستحکم با والی و مرکز استانبول قرار داشت و ثلث آخرش پس از عزل او در سال ۱۸۴۷ نگاشته شده است.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۳۶}} او در مقدمهٔ این تفسیر مدعی بکارگیری شیوه‌ای جدید در دریافتش از قرآن شده. او پس از ذکر پیش‌نیازهایی که دانستنشان برای یک مفسر | از مهم‌ترین آثار او تفسیر ''[[روح المعانی]]'' است که بیش از پانزده سال برای آن وقت صرف کرده و یک ماه پیش از سفرش به [[استانبول]] آن را به نتیجه رساند. نگارش بخش اعظم آن محصول دوره‌ای است که او در روابط مستحکم با والی و مرکز استانبول قرار داشت و ثلث آخرش پس از عزل او در سال ۱۸۴۷ نگاشته شده است.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۳۶}} او در مقدمهٔ این تفسیر مدعی بکارگیری شیوه‌ای جدید در دریافتش از [[قرآن]] شده. او پس از ذکر پیش‌نیازهایی که دانستنشان برای یک مفسر الزامی است، از شیوه سنّت‌گرای مفسران قرآن در بکارگیری رأی در [[تفسیر قرآن]] حمایت کرده و از ورود گرایش‌های [[تصوف|صوفیانه]] در تفسیر استقبال کرده است. همچنین با رد تفسیر [[معتزله]] از [[خلق قرآن]] از آراء [[اشاعره]] و [[حنبلی|حنابله]] دفاع کرده است.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۳۵}} | ||
شاگردان بعدی او تفسیر روح المعانی را اثری در مبانی سلفیه خواندند، | شاگردان بعدی او ''تفسیر روح المعانی'' را اثری در مبانی سلفیه خواندند، [[محمدحسین ذهبی]]، شیخ [[الأزهر]] آن را تبلوری کامل از [[تفسیر به رأی]] شناخته و [[محمد بهجة الأثری]] آن را حاصل اندیشه‌های سه جریان سلفی، صوفی و متکلمین اهل رأی می‌داند.{{پنک|رفیعی|۱۳۹۱|ص=۴۳۶}} | ||
== ارجاعات == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
{{آغاز منابع}} | {{آغاز منابع}} | ||
* {{یادکرد ژورنال | عنوان = ابوالثناء شهاب الدین آلوسی؛ مفتی عثمانی و مفسر قرآن | نام = محمدحسین | نام خانوادگی = رفیعی | تاریخ = 1391 | شماره = 17}} | * {{یادکرد ژورنال | عنوان = ابوالثناء شهاب الدین آلوسی؛ مفتی عثمانی و مفسر قرآن | نام = محمدحسین | نام خانوادگی = رفیعی | تاریخ = 1391 | شماره = 17}} | ||
نسخهٔ ۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۴:۲۶
| شهاب‌الدین آلوسی شهاب‌الدین آلوسی | |
|---|---|
| متولد | ۱۸۰۲/ ۱۲۱۶ بغداد |
| وفات | ۲۹ ژوئیه ۱۸۵۴/ ۵ ذی‌القعده ۱۲۷۰ بغداد |
| حرفه | عالم و مفسر |
| آثار | تفسیر روح المعانی |
ابوالثناء شهاب‌الدین آلوسی (۱۸۰۲–۱۸۵۴ میلادی)، از علمای مطرح قرن نوزدهم میلادی در بغداد بود. او در دورهٔ عثمانی به عنوان عالم قدرتمند محلی، از نظر علمی و اجتماعی در عراق زبانزد بود.[۱] بر اساس نظر گروه زیادی از متفکرین جهان عرب در قرون پیشامدرن، آلوسی یکی از برجسته‌ترین شخصیت‌های مدافع سلفی‌گری بود.[۲]
زندگی‌نامه
ابوالثناء شهاب‌الدین محمود بن عبدالله بن حسینی آلوسی در بغداد و خانواده‌ای علم‌پرور متولد شد که نسبشان به اشراف و سادات می‌رسید. لقب او از روستایی به نام آلوس در جنوب فرات که موطن اصلی خانواده‌اش بود گرفته شده است.[۳]
آثار
از مهم‌ترین آثار او تفسیر روح المعانی است که بیش از پانزده سال برای آن وقت صرف کرده و یک ماه پیش از سفرش به استانبول آن را به نتیجه رساند. نگارش بخش اعظم آن محصول دوره‌ای است که او در روابط مستحکم با والی و مرکز استانبول قرار داشت و ثلث آخرش پس از عزل او در سال ۱۸۴۷ نگاشته شده است.[۴] او در مقدمهٔ این تفسیر مدعی بکارگیری شیوه‌ای جدید در دریافتش از قرآن شده. او پس از ذکر پیش‌نیازهایی که دانستنشان برای یک مفسر الزامی است، از شیوه سنّت‌گرای مفسران قرآن در بکارگیری رأی در تفسیر قرآن حمایت کرده و از ورود گرایش‌های صوفیانه در تفسیر استقبال کرده است. همچنین با رد تفسیر معتزله از خلق قرآن از آراء اشاعره و حنابله دفاع کرده است.[۵]
شاگردان بعدی او تفسیر روح المعانی را اثری در مبانی سلفیه خواندند، محمدحسین ذهبی، شیخ الأزهر آن را تبلوری کامل از تفسیر به رأی شناخته و محمد بهجة الأثری آن را حاصل اندیشه‌های سه جریان سلفی، صوفی و متکلمین اهل رأی می‌داند.[۴]
پانویس
ارجاعات
- ↑ رفیعی ۱۳۹۱، ص. ۴۱۴.
- ↑ رفیعی ۱۳۹۱، ص. ۴۱۵.
- ↑ رفیعی ۱۳۹۱، ص. ۴۱۸.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ رفیعی ۱۳۹۱، ص. ۴۳۶.
- ↑ رفیعی ۱۳۹۱، ص. ۴۳۵.
منابع
- رفیعی، محمدحسین (۱۳۹۱). «ابوالثناء شهاب الدین آلوسی؛ مفتی عثمانی و مفسر قرآن» (۱۷).