توکل: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
توکّل، اصطلاحی دینی و اخلاقی و عرفانی. و در لغت به معنای «اظهار عجز و ناتوانی در کاری و اعتماد و اطمینان کردن به دیگری» است و در اصطلاح و اختصاصاً وقتی «دیگری» خدا باشد، اعتماد به خدا و ناامیدی از مردم و تسلیم خدا بودن و تنها به خدا اطمینان کردن است. | توکّل، اصطلاحی دینی و اخلاقی و عرفانی. و در لغت به معنای «اظهار عجز و ناتوانی در کاری و اعتماد و اطمینان کردن به دیگری» است و در اصطلاح و اختصاصاً وقتی «دیگری» خدا باشد، اعتماد به خدا و ناامیدی از مردم و تسلیم خدا بودن و تنها به خدا اطمینان کردن است. | ||
بنابراین، متوکل کسی است که | بنابراین، انسان متوکل کسی است که میداند خدا رزق و امر او را می رساند، بنابراین فقط به خدا تیکه می کند و غیر از خدا به کسی امید ندارد. <ref>{{پک|عرفان , قرآن و حدیث ,|۱۳۹۳|ج=8|توضیح=دانشنامه جهان و اسلام}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۷ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۷
توکّل، اصطلاحی دینی و اخلاقی و عرفانی. و در لغت به معنای «اظهار عجز و ناتوانی در کاری و اعتماد و اطمینان کردن به دیگری» است و در اصطلاح و اختصاصاً وقتی «دیگری» خدا باشد، اعتماد به خدا و ناامیدی از مردم و تسلیم خدا بودن و تنها به خدا اطمینان کردن است.
بنابراین، انسان متوکل کسی است که میداند خدا رزق و امر او را می رساند، بنابراین فقط به خدا تیکه می کند و غیر از خدا به کسی امید ندارد. [۱]
منابع
- ↑ عرفان , قرآن و حدیث ,، ۸ (دانشنامه جهان و اسلام).