اراضی موات: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[رده:اقتصاد اسلامی]] | [[رده:اقتصاد اسلامی]] | ||
[[رده:کلمات و عبارات عربی در احکام اسلام]] | [[رده:کلمات و عبارات عربی در احکام اسلام]] | ||
[[رده:تصرف زمین]] | |||
[[رده:حقوق اراضی]] | |||
[[رده:حقوق اسلامی]] | |||
[[رده:حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:حقوق مدنی]] | |||
[[رده:فقه]] | |||
[[رده:اصطلاحات حقوق خصوصی]] | |||
[[رده:واژگان حقوقی]] | |||
[[رده:واژگان فقه]] |
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۳
اراضی موات به زمین خالی از سکنهای گویند که مورد بهرهبرداری نباشد. زمین موات، در احکام اسلامی، دارای احکام ویژهایست. بر اساس شریعت اسلام، زمینهای موات زمینی است که بالفعل بدون اجراء عملیات مربوط به ایجاد قابلیت، قابل بهرهبرداری نباشد. این زمینها بر دو نوع هستند:[۱]
- موات بالاصل: یعنی زمینی که سابقه حیات نداشته و هرگز تملک مالکی بر آن نبوده است.
- موات بالعرض: زمینی که سابقه عمران و مملوکیت دارد و آثار آبادانی قبلی در آن نمودار است؛ ولی اکنون، خراب و بدون مالک است.
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «احیاء موات». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.