الگو:Islamicalslid2/tab2: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{Islamicalslid2/tab2-stayle | {{Islamicalslid2/tab2-stayle | ||
|file= | |file=Birmingham Quran manuscript.jpg | ||
|títol=[[ | |títol=قرآن | ||
| | |descripció= | ||
'''قرآن''' [[کتاب آسمانی|کتاب مقدس]] [[دین]] [[اسلام]] است و در باور [[مسلمان]]ان سخنان خدایی [[تک‌خداپرستی|یکتا]] با نام اصلی «[[الله]]» است که وی به صورت [[وحی]] و توسط [[جبرئیل]] بر پیامبر اسلام، [[محمد|محمد بن عبدالله]]، نازل کرده‌است. مسلمانان، قرآن را بزرگ‌ترین [[اعجاز قرآن|معجزهٔ محمد]] و روشن‌ترین دلیل بر پیامبری او می‌دانند. قرآن اصلی‌ترین منبع وحی در [[اسلام]] به‌شمار می‌آید و به [[عربی کلاسیک|زبان عربی کلاسیک]] نوشته شده‌است. کلمهٔ قرآن در لغت به معنی «قرائت کردن» و «خواندن» است و مسلمانان معمولاً به آن با عناوینی مانند «قرآن کریم» و «قرآن مجید» اشاره می‌کنند. قرآن فعلی به ۳۰ [[جزء قرآن|جزء]] تقسیم شده و ۱۱۴ [[سوره]] دارد. قرآن همچنین یکی از متون مقدس [[بهائیت|بهائیان]] است.{{سخ}}محتوای قرآن دربارهٔ خدا بر [[توحید (اسلام)|توحید]] و یگانگی او تأکید دارد. قرآن خدا را به انسان نزدیک‌تر از رگ گردنش می‌داند، رابطهٔ انسان با خدا را بی‌نیاز از واسطه می‌داند و انسان را به تسلیم دربرابر امر خدا فرمان می‌دهد. قرآن پدیده‌های طبیعی را نشانه‌هایی ([[آیه|آیات]]) برای خدا می‌شمارد؛ دین و حقیقت را یکی می‌داند و تنوع ادیان را حاصل تنوع در مردم می‌داند. قرآن قوانین و حقوق در [[امت اسلام|جامعهٔ اسلامی]] را نیز تعریف می‌کند. قرآن مؤمنان را به [[جهاد|جهاد در راه خدا]] می‌خواند و آنان را به نیکوکاری، به ویژه دربارهٔ مسکینان و یتیمان فرا می‌خواند.}} | |||
<noinclude>[[رده:Islamicalslid]] | <noinclude> | ||
[[رده:Islamicalslid]] | |||
</noinclude> | |||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۳
Projecte destacat: قرآن
قرآن کتاب مقدس دین اسلام است و در باور مسلمانان سخنان خدایی یکتا با نام اصلی «الله» است که وی به صورت وحی و توسط جبرئیل بر پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله، نازل کرده‌است. مسلمانان، قرآن را بزرگ‌ترین معجزهٔ محمد و روشن‌ترین دلیل بر پیامبری او می‌دانند. قرآن اصلی‌ترین منبع وحی در اسلام به‌شمار می‌آید و به زبان عربی کلاسیک نوشته شده‌است. کلمهٔ قرآن در لغت به معنی «قرائت کردن» و «خواندن» است و مسلمانان معمولاً به آن با عناوینی مانند «قرآن کریم» و «قرآن مجید» اشاره می‌کنند. قرآن فعلی به ۳۰ جزء تقسیم شده و ۱۱۴ سوره دارد. قرآن همچنین یکی از متون مقدس بهائیان است.
محتوای قرآن دربارهٔ خدا بر توحید و یگانگی او تأکید دارد. قرآن خدا را به انسان نزدیک‌تر از رگ گردنش می‌داند، رابطهٔ انسان با خدا را بی‌نیاز از واسطه می‌داند و انسان را به تسلیم دربرابر امر خدا فرمان می‌دهد. قرآن پدیده‌های طبیعی را نشانه‌هایی (آیات) برای خدا می‌شمارد؛ دین و حقیقت را یکی می‌داند و تنوع ادیان را حاصل تنوع در مردم می‌داند. قرآن قوانین و حقوق در جامعهٔ اسلامی را نیز تعریف می‌کند. قرآن مؤمنان را به جهاد در راه خدا می‌خواند و آنان را به نیکوکاری، به ویژه دربارهٔ مسکینان و یتیمان فرا می‌خواند.
(Informació de la imatge)