کافارو دی روستیکو: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| father = روستیکو | | father = روستیکو | ||
}} | }} | ||
'''کافارو دی روستیکو''' ({{lang-en|Caffaro di Rustico da Caschifellone}}؛ ۱۰۸۰ – ۱۱۶۴)، سیاستمدار، دیپلمات، دریاسالار و از اشراف ایتالیایی اهل | '''کافارو دی روستیکو''' ({{lang-en|Caffaro di Rustico da Caschifellone}}؛ ۱۰۸۰ – ۱۱۶۴)، سیاستمدار، دیپلمات، دریاسالار و از اشراف ایتالیایی اهل جنوا بود و وی به‌عنوان نخستین شخصیت غیرروحانی است که به عنوان وقایع‌نگار و مورخ در قرون وسطی شناخته می‌شود. وی پسر روستیکو از لردهای اسکن شمال جنوا بود. در سال‌های ۱۱۰۰–۱۱۰۱ میلادی، در نخستین عملیات دریایی به شرق شرکت جست که برای حمایت از [[صلیبیون]] در [[شام]] و اراضی مقدس سازمان‌دهی شده بود. وی احتمالاً بار دوم بین سال‌های ۱۱۳۰ و ۱۱۴۰ میلادی، به سرزمین‌های آن سوی دریا رفته است. کافارو، پس از [[جنگ صلیبی اول]]، نقش مهمی در حیات سیاسی جنوا ایفا کرد. وی فعالیت‌هایی در زمینهٔ کنسول‌گری و مسئولیت سیاست خارجه و همچنین فرمانده ناوگان در جنگ‌های دریایی جمهوری جنوا داشته است. وی همچنین در مذاکرات میان جمهوری جنوا با جمهوری پیزا و پاپ [[پاپ کالیکتوس دوم|کالستیوس دوم]] برای تضمین حقوق کلان‌شهری جنوا حضور داشت. کافارو همچنین شرایط مساعدی برای تجارت جنوا از طریق ریمون برنگار سوم، کنت بارسلون، ایجاد نمود. و در سال ۱۱۴۶ میلادی با پادشاه کاستیل، آلفونس هفتم، متحد شد که این ائتلاف ناوگان دریایی جنوا را قادر ساخت شهرهای اسپانیایی [[المریه]] و [[ترتسا|طرطوسه]] را در جریان [[جنگ صلیبی دوم]] فتح کند.<ref>{{پک|ناصری طاهری|۱۳۹۴|ک=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی|ص=۱۵۵–۱۵۶}}</ref> | ||
وی در غرب مدیترانه نیز فرماندهی ناوگان جنوا را برعهده داشت که جزیره [[مینورکا|منورکا]] حمله نمود و توانست در سال ۱۱۴۶ توانست کنترل این جزیره را از دست مسلمانان درآورد. از دیگر سو، کافارو مذاکراتی با [[فریدریش بارباروسا]] در سال‌های ۱۱۵۴–۱۱۵۸ داشت که به منظور تأیید وی برای کسب امتیازهای برا جنوا صورت گرفت.<ref>{{پک|ناصری طاهری|۱۳۹۴|ک=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی|ص=۱۵۶}}</ref> | وی در غرب مدیترانه نیز فرماندهی ناوگان جنوا را برعهده داشت که جزیره [[مینورکا|منورکا]] حمله نمود و توانست در سال ۱۱۴۶ توانست کنترل این جزیره را از دست [[مسلمان|مسلمانان]] درآورد. از دیگر سو، کافارو مذاکراتی با [[فریدریش بارباروسا]] در سال‌های ۱۱۵۴–۱۱۵۸ داشت که به منظور تأیید وی برای کسب امتیازهای برا جنوا صورت گرفت.<ref>{{پک|ناصری طاهری|۱۳۹۴|ک=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی|ص=۱۵۶}}</ref> | ||
کافارو، سه وقایع‌نامه نیز نگاشته که نگرشی متفاوت از دیگر منابع جنگ‌های صلیبی دارد. نوشته‌های وی عبارتند از: ''سالنامه جنوا'' (Annales ianuenses)، ''آزادی شهرهای مشرق‌زمین'' (De liberatione civitatum orientis) و ''تاریخ تسخیر المریه و طرطوسه'' (Ystoria captionis Almarie et Turtuose) که در سال‌های ۱۱۵۵ نوشته شده‌اند. آثار وی علاوه بر اطلاعاتی در باب جنگ صلیبی نخست، اطلاعاتی در باب نقش ناوگان دریایی جنوا در شرق [[مدیترانه]] و همچنین مقابله با مسلمانان اندلس در طی جنگ صلیبی دوم می‌دهد. علاوه بر این، ''سالنامه'' وی نیز تاریخ رسمی جمهوری جنوا نیز به‌شمار می‌آمد که در آن به نظام حقوقی و قوانین رسمی این جمهوری و انتخابات کنسول‌های آن و نیز به تاریخ و دریانوردی آن می‌پرداخت.<ref>{{پک|ناصری طاهری|۱۳۹۴|ک=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی|ص=۱۵۶}}</ref> | کافارو، سه وقایع‌نامه نیز نگاشته که نگرشی متفاوت از دیگر منابع جنگ‌های صلیبی دارد. نوشته‌های وی عبارتند از: ''سالنامه جنوا'' (Annales ianuenses)، ''آزادی شهرهای مشرق‌زمین'' (De liberatione civitatum orientis) و ''تاریخ تسخیر المریه و طرطوسه'' (Ystoria captionis Almarie et Turtuose) که در سال‌های ۱۱۵۵ نوشته شده‌اند. آثار وی علاوه بر اطلاعاتی در باب [[جنگ‌های صلیبی|جنگ صلیبی]] نخست، اطلاعاتی در باب نقش ناوگان دریایی جنوا در شرق [[مدیترانه]] و همچنین مقابله با مسلمانان اندلس در طی جنگ صلیبی دوم می‌دهد. علاوه بر این، ''سالنامه'' وی نیز تاریخ رسمی جمهوری جنوا نیز به‌شمار می‌آمد که در آن به نظام حقوقی و قوانین رسمی این جمهوری و انتخابات کنسول‌های آن و نیز به تاریخ و دریانوردی آن می‌پرداخت.<ref>{{پک|ناصری طاهری|۱۳۹۴|ک=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی|ص=۱۵۶}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
* {{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= ناصری طاهری|نام=عبدالله |کتاب=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی؛ پژوهش و تحلیل (۱) | ناشر=پژوهشگاه حوزه و دانشگاه |سال=۱۳۹۴ |مکان=قم |شابک=}} | * {{یادکرد کتاب |نام خانوادگی= ناصری طاهری|نام=عبدالله |کتاب=تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی؛ پژوهش و تحلیل (۱) | ناشر=پژوهشگاه حوزه و دانشگاه |سال=۱۳۹۴ |مکان=قم |شابک=}} | ||
[[رده:ادبیات جنگ‌های صلیبی]] | [[رده:ادبیات جنگ‌های صلیبی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۲:۲۶
| کافارو دی روستیکو | |
|---|---|
_-_DSC02421.JPG) | |
| متولد | ۱۰۸۰ |
| وفات | ۱۱۶۴ جنوآ |
| والدین |
|
کافارو دی روستیکو (انگلیسی: Caffaro di Rustico da Caschifellone؛ ۱۰۸۰ – ۱۱۶۴)، سیاستمدار، دیپلمات، دریاسالار و از اشراف ایتالیایی اهل جنوا بود و وی به‌عنوان نخستین شخصیت غیرروحانی است که به عنوان وقایع‌نگار و مورخ در قرون وسطی شناخته می‌شود. وی پسر روستیکو از لردهای اسکن شمال جنوا بود. در سال‌های ۱۱۰۰–۱۱۰۱ میلادی، در نخستین عملیات دریایی به شرق شرکت جست که برای حمایت از صلیبیون در شام و اراضی مقدس سازمان‌دهی شده بود. وی احتمالاً بار دوم بین سال‌های ۱۱۳۰ و ۱۱۴۰ میلادی، به سرزمین‌های آن سوی دریا رفته است. کافارو، پس از جنگ صلیبی اول، نقش مهمی در حیات سیاسی جنوا ایفا کرد. وی فعالیت‌هایی در زمینهٔ کنسول‌گری و مسئولیت سیاست خارجه و همچنین فرمانده ناوگان در جنگ‌های دریایی جمهوری جنوا داشته است. وی همچنین در مذاکرات میان جمهوری جنوا با جمهوری پیزا و پاپ کالستیوس دوم برای تضمین حقوق کلان‌شهری جنوا حضور داشت. کافارو همچنین شرایط مساعدی برای تجارت جنوا از طریق ریمون برنگار سوم، کنت بارسلون، ایجاد نمود. و در سال ۱۱۴۶ میلادی با پادشاه کاستیل، آلفونس هفتم، متحد شد که این ائتلاف ناوگان دریایی جنوا را قادر ساخت شهرهای اسپانیایی المریه و طرطوسه را در جریان جنگ صلیبی دوم فتح کند.[۱]
وی در غرب مدیترانه نیز فرماندهی ناوگان جنوا را برعهده داشت که جزیره منورکا حمله نمود و توانست در سال ۱۱۴۶ توانست کنترل این جزیره را از دست مسلمانان درآورد. از دیگر سو، کافارو مذاکراتی با فریدریش بارباروسا در سال‌های ۱۱۵۴–۱۱۵۸ داشت که به منظور تأیید وی برای کسب امتیازهای برا جنوا صورت گرفت.[۲]
کافارو، سه وقایع‌نامه نیز نگاشته که نگرشی متفاوت از دیگر منابع جنگ‌های صلیبی دارد. نوشته‌های وی عبارتند از: سالنامه جنوا (Annales ianuenses)، آزادی شهرهای مشرق‌زمین (De liberatione civitatum orientis) و تاریخ تسخیر المریه و طرطوسه (Ystoria captionis Almarie et Turtuose) که در سال‌های ۱۱۵۵ نوشته شده‌اند. آثار وی علاوه بر اطلاعاتی در باب جنگ صلیبی نخست، اطلاعاتی در باب نقش ناوگان دریایی جنوا در شرق مدیترانه و همچنین مقابله با مسلمانان اندلس در طی جنگ صلیبی دوم می‌دهد. علاوه بر این، سالنامه وی نیز تاریخ رسمی جمهوری جنوا نیز به‌شمار می‌آمد که در آن به نظام حقوقی و قوانین رسمی این جمهوری و انتخابات کنسول‌های آن و نیز به تاریخ و دریانوردی آن می‌پرداخت.[۳]
پانویس
منابع
- ناصری طاهری، عبدالله (۱۳۹۴). تاریخ جامع جنگ‌های صلیبی؛ پژوهش و تحلیل (۱). قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.