نظام‌العلماء سبزواری: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
جز (Shahroudi صفحهٔ نظام العلماء سبزواری را به نظام‌العلماء سبزواری منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۱۲
نظام‌العلماء سبزواری | |
|---|---|
| پرونده:Nezamolshariesabzevari.jpg | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | سید جعفر سید فقیر ۱۲۷۶ قمری۱۲۴۸ خورشیدی سبزوار |
| درگذشته | ۱۳۱۸ خورشیدیحدود: ۱۳۵۸ قمری سبزوار، روستای قاسمی (ششتمد) |
| فرزندان | سید یحیی نظام زاده |
| خویشاوندان | امین الشریعه (برادر)، علینقی امین (برادرزاده) |
| اقامتگاه | سبزوار و تهران |
| دین | اسلام |
میر سید جعفر نظام‌العلماء متخلص به فقیر و مشهور به نظام‌العلماء سبزواری (۱۲۷۶ قمری – ۱۳۱۸ شمسی)، عارف و شاعر عصر قاجار و پهلوی اول، برادر و همسنگر امین الشریعه در مبارزات اجتماعی و سیاسی و از مشروطه‌خواهان سبزوار بود.[۱]
زندگی‌نامه
نظام‌العلما و برادرش در سال ۱۳۱۶ قمری در دفاع از سید ابراهیم دهقان، زمینهٔ عزل علینقی میرزا، حاکم سبزوار، را فراهم آوردند.[۲] نظام العلماء در کنار امین الشریعه، شاهزاده محمد هاشم میرزا افسر، میرزا محمود عربشاهی و رئیس‌الطلاب در مبارزات مشروطه‌طلبی فعال بود و هنگامی که در استبداد صغیر محمدعلی شاه قاجار امین‌الشریعه را به گرگان و افسر را به عشق‌آباد تبعید کرد، او نیز به نفی بلد محکوم و ساکن تهران شد. وی پس از فتح تهران در سال‌های آغازین مشروطیت، مدتها رئیس معارف و اوقاف سبزوار بود.[۳] لقب نظام‌العلماء را مظفرالدین‌شاه به او داد.[۴] پس از اجباری شدن داشتن نام خانوادگی در ایران، او نام خانوادگی‌اش را «سید فقیر» انتخاب کرد.[۵]
آثار و اشعار
شرح حال و نمونهٔ آثار و اشعار وی و همچنین وصیت‌نامه‌اش در کتاب تاریخ سبزوار تألیف سید علینقی امین و برخی کتاب‌های دیگر به چاپ رسیده است. همچنین سلطان حسین تابنده در چاپ سوم کتاب نابغه علم و عرفان، خاطره‌ای راجع به غلو یکی از مریدان نسبت به سلطان علیشاه گنابادی را از قول او نقل کرده است. وی در شعر به «فقیر» تخلص می‌کرد. قصیدهٔ «کدو» از قصاید بلند عرفانی اوست و مطلع آن اینگونه است:[۶]
| مدتی شد با کدویم روز و شب در گفتگویم | یا کدوی دهر خالی، یا که من خالی‌کدویم |
درگذشت
نظام‌العلما اواخر عمر به مزرعهٔ اسماعیلی در روستای قاسمی (ششتمد) بازگشت و دو ماه پس از درگذشت برادرش، امین‌الشریعه، در همان روستا درگذشت و آرامگاهش نیز همان‌جاست.[۷]
پانویس
ارجاعات
منابع
- امین، سید حسن (۱۳۵۷). «نظام العلماء سبزواری». وحید (۲۳۴): ۱۱۷–۱۲۰.
- بیهقی، محمود (۱۳۹۰). دایرةالمعارف بزرگ سبزوار. ج. ۴ جلد. تهران: سنبله. شابک ۹۷۸۹۶۴۳۹۲۷۴۳۱.
- شمس‌آبادی، حسن (۱۳۹۰). انقلاب اسلامی در سبزوار. تهران: مرکز اسناد انقلاب اسلامی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۱۹-۵۶۵-۵.