بایندوریان: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''بایَندُریان''' (ترکی استانبولی: Bayındır boyu) که به زبان ترکی بایِندِر تلفظ می‌شود، یکی از طوایف ترک اغز بودند که سلسله‌ای به همین نام را شکل دادند۔ این طایفه همچنین در شکل‌گیری سلسله آق‌قیونلوها موثر بودند۔ | ||
از این طایفه در عصر [[مغول|مغولان]]، خبری وجود نداشته‌است و این به جهت عدم نقش مهم در حوادث آن دوران بوده‌است. علاوه بر منطقه آسیای صغیر، از این طایفه در وقایع | == طایفه بایندوریان == | ||
بایندوریان (به ترکی استانبولی: Bayındır boyu) از طوایف ترکمان مشهور به اغز هستند که در تشکیل و تحکیم طوایف [[آق‌قویونلو|آق قوینلوها]] و ایجاد سلسله‌ای تاریخی بایندوریان، موثر بودند۔ این گروه همچنین در اداره و توسعه سلسله بایندوریان نقش موثری داشتند۔ جمعی از سران اتحاد طوایف آق قوینلو و سلاطین این سلسله، از طایفه بایندریان بودند که به همراه [[دودمان سلجوق|سلجوقیان]] به آسیای صغیر راه‌افتادند. میزان مشارکت این طایفه در ایجاد اتحاد و تشکیل آق قوینلوها به قدری است که برخی از مورخان نام سلسله آق قوینلو را بایندرخان اوغلان لری یا آل بایندریه گزارش کرده‌اند. به عقیده بارتلد، بایندریان همان طایفه ترک زبان بوده‌اند که با نام برندیان نقش مهمی در حیات اقوام قرن پنجم و ششم ه.ق در روسیه داشته‌اند. سلاطین آق قوینلو انتساب به این طایفه را مدعی بودند و از طغرای منتسب به این طایفه در سکه‌ها و آثار خویش استفاده کرده‌اند.<ref>{{پک|ترک|۱۳۸۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بایندریان}}</ref><ref>{{پک|تکمیل همایون|۱۳۸۳|ک=دانشنامه ایران زمین|ف=آق قويونلو (بايندريان)}}</ref> | |||
== تاریخچه سلسله بایندوریان == | |||
سلسله تاریخی بایندوریان، در قرن نهم و دهم شکل گرفته است۔<ref>{{پک|1=ترک|2=۱۳۸۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بایندریان}}</ref> نام ایل بایندر در سده چهاردهم میلادی در آسیای صغیر سر زبان‌ها افتاده بود. این فرضیه وجود دارد که بایندری‌ها در فتح آسیای صغیر به دست سلجوقیان شرکت داشته‌اند. ایل بایندر پس از سقوط آق‌قویونلوها در تریپولی، حلب و نیز در جنوب سیواس اسکان گزیدند.<ref>{{پک|1=محققان دانشگاه کمبریج|2=۱۳۸۷|ک=تاریخ ایران|ص=۱۶۰}}</ref> سلسله آق‌قویونلو تیره‌ای از ایل بایندر بودند.<ref>{{پک|1=محققان دانشگاه کمبریج|2=۱۳۸۷|ک=تاریخ ایران|ص=۱۵۹}}</ref> | |||
از این طایفه در عصر [[مغول|مغولان]]، خبری وجود نداشته‌است و این به جهت عدم نقش مهم در حوادث آن دوران بوده‌است. علاوه بر منطقه آسیای صغیر، از این طایفه در وقایع روم شرقی نیز یاد شده است. اولین بار در وقایع سال ۷۴۱ ه.ق از این طایفه به عنوان امیران آمِد یاد شده است. بنابر گزارشاتی، طایفه‌ای از بایندرها در گرگان زندگی می کردند اما آنان را از تیره های قبیله ترکمی گوکلان می‌شمردند. گزارش شده است که در قرن دهم، مهمترین شاخه این طایفه در در ناحیه طرطوس به کشاورزی مشغول بوده‌اند. از اهالی این طایفه که در حلب ساکن بودند؛ به سال ۱۱۰۱ ه.ق توسط دولت عثمانی، دعوتی مبنی بر شرکت در لشکرکشی عثمانیان به اتریش صورت گرفته است.<ref>{{پک|ترک|۱۳۸۳|ک=دانشنامه جهان اسلام|ف=بایندریان}}</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۸: | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=ترک|نام=د.آ.و.د.ا|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=بایندوریان|دانشنامه=[[دانشنامه جهان اسلام]]|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۸۳|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/23019/1/453}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=ترک|نام=د.آ.و.د.ا|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=بایندوریان|دانشنامه=[[دانشنامه جهان اسلام]]|عنوان جلد=دانشنامه جهان اسلام|سال=۱۳۸۳|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/23019/1/453}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=تکمیل همایون|نام=ناصر|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=آق قويونلو (بايندريان)|دانشنامه=[[دانشنامه ایران زمین]]|عنوان جلد=دانشنامه ایران زمین|سال=۱۳۸۳|پیوند مدخل=http://portal.nlai.ir/EI/Wiki%20Pages/آق%20قويونلو%20(بايندريان).aspx}} | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=تکمیل همایون|نام=ناصر|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=آق قويونلو (بايندريان)|دانشنامه=[[دانشنامه ایران زمین]]|عنوان جلد=دانشنامه ایران زمین|سال=۱۳۸۳|پیوند مدخل=http://portal.nlai.ir/EI/Wiki%20Pages/آق%20قويونلو%20(بايندريان).aspx}} | ||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=محققان دانشگاه کمبریج|نام=|عنوان=تاریخ ایران (دوره تیموریان)|سال=۱۳۸۷|مکان=تهران|ناشر=جامی|مترجم=یعقوب آزند|شابک=۹۷۸۹۶۴۵۶۲۰۴۹۱}} | |||
[[رده:آق‌قویونلو]] | [[رده:آق‌قویونلو]] | ||
[[رده:دودمان‌های مسلمان]] | [[رده:دودمان‌های مسلمان]] | ||
نسخهٔ ۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۴
بایَندُریان (ترکی استانبولی: Bayındır boyu) که به زبان ترکی بایِندِر تلفظ می‌شود، یکی از طوایف ترک اغز بودند که سلسله‌ای به همین نام را شکل دادند۔ این طایفه همچنین در شکل‌گیری سلسله آق‌قیونلوها موثر بودند۔
طایفه بایندوریان
بایندوریان (به ترکی استانبولی: Bayındır boyu) از طوایف ترکمان مشهور به اغز هستند که در تشکیل و تحکیم طوایف آق قوینلوها و ایجاد سلسله‌ای تاریخی بایندوریان، موثر بودند۔ این گروه همچنین در اداره و توسعه سلسله بایندوریان نقش موثری داشتند۔ جمعی از سران اتحاد طوایف آق قوینلو و سلاطین این سلسله، از طایفه بایندریان بودند که به همراه سلجوقیان به آسیای صغیر راه‌افتادند. میزان مشارکت این طایفه در ایجاد اتحاد و تشکیل آق قوینلوها به قدری است که برخی از مورخان نام سلسله آق قوینلو را بایندرخان اوغلان لری یا آل بایندریه گزارش کرده‌اند. به عقیده بارتلد، بایندریان همان طایفه ترک زبان بوده‌اند که با نام برندیان نقش مهمی در حیات اقوام قرن پنجم و ششم ه.ق در روسیه داشته‌اند. سلاطین آق قوینلو انتساب به این طایفه را مدعی بودند و از طغرای منتسب به این طایفه در سکه‌ها و آثار خویش استفاده کرده‌اند.[۱][۲]
تاریخچه سلسله بایندوریان
سلسله تاریخی بایندوریان، در قرن نهم و دهم شکل گرفته است۔[۳] نام ایل بایندر در سده چهاردهم میلادی در آسیای صغیر سر زبان‌ها افتاده بود. این فرضیه وجود دارد که بایندری‌ها در فتح آسیای صغیر به دست سلجوقیان شرکت داشته‌اند. ایل بایندر پس از سقوط آق‌قویونلوها در تریپولی، حلب و نیز در جنوب سیواس اسکان گزیدند.[۴] سلسله آق‌قویونلو تیره‌ای از ایل بایندر بودند.[۵]
از این طایفه در عصر مغولان، خبری وجود نداشته‌است و این به جهت عدم نقش مهم در حوادث آن دوران بوده‌است. علاوه بر منطقه آسیای صغیر، از این طایفه در وقایع روم شرقی نیز یاد شده است. اولین بار در وقایع سال ۷۴۱ ه.ق از این طایفه به عنوان امیران آمِد یاد شده است. بنابر گزارشاتی، طایفه‌ای از بایندرها در گرگان زندگی می کردند اما آنان را از تیره های قبیله ترکمی گوکلان می‌شمردند. گزارش شده است که در قرن دهم، مهمترین شاخه این طایفه در در ناحیه طرطوس به کشاورزی مشغول بوده‌اند. از اهالی این طایفه که در حلب ساکن بودند؛ به سال ۱۱۰۱ ه.ق توسط دولت عثمانی، دعوتی مبنی بر شرکت در لشکرکشی عثمانیان به اتریش صورت گرفته است.[۶]
پانویس
منابع
- ترک، د.آ.و.د.ا (۱۳۸۳). «بایندوریان». دانشنامه جهان اسلام. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- تکمیل همایون، ناصر (۱۳۸۳). «آق قويونلو (بايندريان)». دانشنامه ایران زمین.
- محققان دانشگاه کمبریج (۱۳۸۷). تاریخ ایران (دوره تیموریان). ترجمهٔ یعقوب آزند. تهران: جامی. شابک ۹۷۸۹۶۴۵۶۲۰۴۹۱.