مغیرة بن شعبه: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
(اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام، اصلاح سجاوندی، اصلاح املا، ابرابزار، اصلاح نشانی وب) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{pp-semi-indef|small=yes}} | {{pp-semi-indef|small=yes}} | ||
'''مغیره بن شعبه''' ابوعبدالله ثقفی، از [[صحابه]] [[محمد]] و از صاحب منصبان دستگاه [[خلفای راشدین]] و [[معاویه]] است. | '''مغیره بن شعبه''' ابوعبدالله ثقفی، از [[صحابه]] [[محمد]] و از صاحب منصبان دستگاه [[خلفای راشدین]] و [[معاویه]] است. | ||
== | == نام و تبار == | ||
مغیره | نام او را مغیره بن شعبه ابوعبدالله ثقفی گزارش کرده‌اند که یکی از [[صحابه]] [[محمد]] و از صاحب منصبان دستگاه [[خلفای راشدین]] و [[معاویه]] بود.<ref name="EI">{{پک|Lammens|۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | ||
== | == سرگذشت == | ||
=== در زمان محمد === | |||
مغیره جزو گروه احلاف ثقیف است و از قبیله [[بنی معتب]] است که نگهبانان [[بت لات]] [[طائف]] بودند. وی برادر زاده عروه بن مسعود صحابی محمد است که در طائف کشته شد. به علت حمله و غارت اموال گروهی از صحابیون مسافر که در خواب بودند، مغیره مجبور به ترک طائف و آمدن به مدینه نزد محمد گردید. محمد به مغیره فرمان داد که گروه ثقیف را جذب اسلام کند و پس از اسلام آوردن شهر طائف، مغیره مأمور گردید که به آنجا رفته و بت خانه و خزانه اش را خراب کند.<ref name="EI6">{{پک|1=Lammens|2=۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | |||
== در | === نقش داشتن در رویداد خانه فاطمه زهرا === | ||
{{اصلی|رویداد خانه فاطمه زهرا}} | |||
ابوبکر یک روز بعد از ماجرای سقیفه، برای گرفتن [[بیعت]] عمومی به [[منبر]] نشست. مراسم بیعت‌گیری با سخنرانی عمر در وصف ابوبکر شروع شد و پس از آن مردم با ابوبکر بیعت می‌کردند. در نهایت ابوبکر نیز خطبه‌ای خواند. در این مراسم، گروهی از مهاجران و انصار از جمله علی، [[سعد بن عباده]]، عباس بن عبدالمطلب، [[فضل بن عباس]]، زبیر بن عوام، [[خالد بن سعید]]، [[مقداد بن اسود|مقداد بن عمرو]]، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار بن یاسر، [[براء بن عارب]]، [[ابی بن کعب]]، [[حذیفة بن یمان]]، [[خزیمة بن ثابت]]، [[ابوایوب انصاری]]، [[سهل بن حنیف]]، [[عثمان بن حنیف]]، [[ابوالهیثم بن تیهان]]، [[سعد بن ابی‌وقاص|سعد بن ابی وقاص]] و [[ابوسفیان بن حرب]] از بیعت با ابوبکر استنکاف کردند. در گروه مخالفان ابوبکر، جز سعد بن عباده که خود را مستحق خلافت می‌دید، الباقی بر روی اولیت علی بر ابوبکر اصرار داشتند. از میان کسانی که با ابوبکر بیعت نکردند، بعدها جسد سعد بن عباده در حوران یافت شد که به نقل [[احمدبن یحیی بلاذری|بلاذری]]، «سعد به دست جنیان کشته شد». ابوبکر سعی کرد تا با کمک عمر و مغیره بن شعبه، عباس و هاشمیان را با ترغیب در سهم داشتن در حکومت، به بیعت مجاب کند اما موفق نشد. در این بین، اخبار در خصوص بیعت نکردن و مخالفت‌های علی بن ابی‌طالب با ابوبکر، متفاوت و بعضاً متعارض هستند. دسته‌ای از روایات علی را از اولین بیعت‌کنندگان با ابوبکر گزارش می‌کند و دسته‌ای دیگر، علی را از استنکاف‌کنندگان از بیعت تا مدت‌ها بعد از آغاز حکومت ابوبکر معرفی کرده‌اند. بنابر گزارش [[ابن هشام]]<ref>{{پک|عالم‌زاده|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=ابوبکر}}</ref> و [[محمد بن جریر طبری|طبری]]، هنگامی که ابوبکر در مسجد النبی در حال خطبه خواندن به نام خلیفه بود، جمعی از بنی‌هاشم به نشانه مخالفت با ابوبکر در خانه فاطمه تحصن کردند.<ref>{{پک|Madelung|2004|ک=Succession to Muhammad|زبان=en|ص=43}}</ref><ref>{{پک|عالم‌زاده|۱۳۸۸|ک=دانشنامه بزرگ اسلامی|ف=ابوبکر}}</ref> علی بعداً مکرر می‌گفت که اگر چهل یاور داشت قیام می‌کرد.<ref>{{پک|Madelung|2004|ک=Succession to Muhammad|زبان=en|ص=43}}</ref> شیخ مفید در روایتی دیگر در کتاب ''[[الجمل و النصره لسید العتره فی حرب البصره|الجمل]]''، گزارش می‌کند که عمر بن خطاب در ابتدا [[قنفذ]] – غلام خویش و به نقلی غلام ابوبکر – را برای بیرون کردن اهالی پناهنده شده در خانه فاطمه فرستاد و دستور داد تا بر گِرد خانه هیزم جمع کند؛ سپس خودش به همراه جمعی از جمله مغیره بن شعبه و سالم غلام [[ابوحذیفة بن عتبه|ابوحذیفه]] به درب خانه فاطمه آمد و تهدید کرد که اگر متحصنان خارج نشوند، خانه را به آتش خواهد کشید.<ref>{{پک|مرتضی عاملی|۱۳۸۷|ک=رنج‌های حضرت زهرا|ص=۱۵۹}}</ref> | |||
== در زمان خلافت | === در زمان خلافت ابوبکر === | ||
در زمان | در زمان [[ابوبکر]]، با وجود اینکه قریشیان منصبهای مهمی را عهده‌دار شدند، وی نتوانست منصبی بگیرد اما در گروه حاکمان عضو بود. نقش پررنگ او در جنگ [[قادسیه]] بر ضد ساسانیان ایران. [[عمر]] او را به حکومت [[بصره]] گماشت. در آنجا به زنا متهم گردید و با وجود شاهدان کافی عمر تنها به عزلش کفایت نمود. مغیره در منابع بالاترین میزان ازدواج و طلاق را داراست. در منابع به عددهای ۳۰۰، ۷۰۰ و ۱۰۰۰ اشاره شده است. در سال ۲۱ هجری/۶۴۲ میلادی، وی دوباره به روال زندگی عادی اش برگشت و به حکومت کوفه منصوب شد. [[ابولؤلؤ]] قاتل عمر، غلام مغیره بود.<ref name="EI5">{{پک|1=Lammens|2=۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | ||
== | === در زمان خلافت عثمان و علی === | ||
در زمان عثمان، مغیره پستی نداشت و در زمان [[علی]] به طائف بازگشت و ترجیح داد از آنجا دورادور جویای اخبار مسلمانان باشد. او بدون اینکه از وی دعوت شود در واقعه حکمیت به اذرح رفت. در سال ۴۰ هجری/۶۶۰ میلادی که حکومت علی از کف رفته بود و بلاد مختلف در کشمکش بودند، وی با جعل نامه‌ای از معاویه، خود را سالار حج منصوب شده از طرف وی نامید و سالاری حج را بر عهده گرفت.<ref name="EI4">{{پک|1=Lammens|2=۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | |||
معاویه تلاش داشت که مغیره که دو پست داشت را از خود جدا کند، اما مغیره با دست داشتن در به وجود آمدن آشوبهایی، کاری می‌کرد که معاویه همیشه به وی احتیاج پیدا کند. با این حال ظاهر قضیه را نیز حفظ می‌کرد و خودش زمینه جانشینی زیاد بن ابیه در امارت کوفه به جای خود و حتی پیشنهاد خلافت [[یزید]] پسر از معاویه را داد تا معاویه به وی مشکوک نشود. بعد از آرامش عراق و تسلط یافتن مغیره بر آن، معاویه در ظاهر با وی مشکلی نداشت و تا پایان عمرش وی را در سمت امارت کوفه نگهداشت. تاریخ مرگ مغیره بین سالهای ۵۱–۴۸ هجری/۷۱–۶۶۸ میلادی و در سن حدود ۷۰ سالگی و بر اثر طاعون گزارش | === در زمان خلافت معاویه === | ||
خلافت آل امیه مدیون اشخاص زیرکی چون مغیره است. وی یکی از داهیه‌های عرب شناخته می‌شود. داهیه در لغت به معنی کسی است که اگر وی را در جایی زندانی کرده باشند که برای فرار از آن مجبور باشد، ۷ در پشت سر هم را باز کند، از عهدهٔ این کار بر می‌آید. مغیره نه به خاندان علی مربوط می‌شد و نه ادعای خلافت داشت و از حسودی به قریش هم عاری بود. علاوه بر آن از تیزبینی انصار هم بهره گرفته بود و از زیرکان و صاحب اعتباران ثقیف نیز محسوب می‌گردید. این ویژگی‌ها، معاویه را بر آن داشت که به فکر استفاده از وی بیفتد. در سال ۴۱ هجری/۶۶۱ میلادی وی از سوی معاویه به حکومت [[کوفه]] منصوب شد. در این دوران وی با شورشهای شیعیان و خوارج مواجه بود. مغیره موفق شد بدون اینکه خود را با شیعیان به مخاطره بیندازد، با توصیه و مصالحه از طغیان بیشتر آنان جلوگیری کند. مغیره که در سن ۶۰ سالگی بود، به حفظ جایگاهش و اتمام آن به صلح و خوشنامی بود. این شخص که با حسابگری به آل امیه پیوسته بود، تمایل نداشت که به خاطر بنی امیه، آرامش و فراغت خود را به خطر بیندازد و منحصراً قبول کرد که دست راست معاویه در امورات حکومتی باشد. با وجود شورش خوارج به رهبری مستورد، باز هم مغیره همان سیاست نرمش خود را دنبال کرد و با تلفیق آرامش و زیرکی و اینکه می‌دانست کی مسامحه کند، به وسیله هر گروهی، دشمن آن گروه را از بین می‌برد؛ مثلاً گروهی برجسته از شیعیان را به وسیله با به جان انداختن خوارج از بین برد و خود گروه خوارج را نیز به همین طریق از بین برد بدون اینکه خود را به خطر بیندازد و سرانجام از دست مخالفانش در عراق که هیچگاه آرام نبود نفس راحتی کشید.<ref name="EI2">{{پک|1=Lammens|2=۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | |||
معاویه تلاش داشت که مغیره که دو پست داشت را از خود جدا کند، اما مغیره با دست داشتن در به وجود آمدن آشوبهایی، کاری می‌کرد که معاویه همیشه به وی احتیاج پیدا کند. با این حال ظاهر قضیه را نیز حفظ می‌کرد و خودش زمینه جانشینی زیاد بن ابیه در امارت کوفه به جای خود و حتی پیشنهاد خلافت [[یزید]] پسر از معاویه را داد تا معاویه به وی مشکوک نشود. بعد از آرامش عراق و تسلط یافتن مغیره بر آن، معاویه در ظاهر با وی مشکلی نداشت و تا پایان عمرش وی را در سمت امارت کوفه نگهداشت. تاریخ مرگ مغیره بین سالهای ۵۱–۴۸ هجری/۷۱–۶۶۸ میلادی و در سن حدود ۷۰ سالگی و بر اثر طاعون گزارش شده است.<ref name="EI3">{{پک|1=Lammens|2=۱۹۹۳|ف=al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|ج=۷|ص=۳۴۷|زبان=en}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس| | === ارجاعات === | ||
{{پانویس|۳|اندازه=ریز}} | |||
== منابع == | === منابع === | ||
{{آغاز پانویس|35em}} | |||
'''منابع فارسی و عربی''' | |||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=عالم‌زاده|نام=هادی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ابوبکر|دانشنامه=[[دانشنامه بزرگ اسلامی]]|عنوان جلد=دانشنامه بزرگ اسلامی|سال=۱۳۸۸|ناشر=[[مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]]|مکان=تهران|پیوند مدخل=http://lib.eshia.ir/23022/5/1977/%22فاطمه%22}} | |||
* {{یادکرد کتاب|نام خانوادگی=مرتضی عاملی|نام=جعفر|عنوان=رنج‌های حضرت زهرا (س)|سال=۱۳۸۷|مکان=قم|ناشر=تهذیب|مترجم=سپهری، محمد|شابک=۹۶۴-۹۱۰۶۳-۰-۸}} | |||
'''منابع انگلیسی''' | |||
{{چپ‌چین}} | {{چپ‌چین}} | ||
* {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی = Lammens | نام = H | پیوند نویسنده = | دانشنامه = [[دانشنامه اسلام|Encyclopaedia of Islam]] | مقاله =al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|پیوند مقاله = |ویرایش = second | سال = ۱۹۹۳| ناشر = [[انتشارات بریل|E. J. Brill]] | جلد = ۷ | عنوان جلد = MIF-NAZ | مکان = Leiden | شابک = 90-04-09419-9| صفحه = ۳۴۷ | زبان = en}} | * {{یادکرد دانشنامه | نام خانوادگی = Lammens | نام = H | پیوند نویسنده = | دانشنامه = [[دانشنامه اسلام|Encyclopaedia of Islam]] | مقاله =al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba|پیوند مقاله = |ویرایش = second | سال = ۱۹۹۳| ناشر = [[انتشارات بریل|E. J. Brill]] | جلد = ۷ | عنوان جلد = MIF-NAZ | مکان = Leiden | شابک = 90-04-09419-9| صفحه = ۳۴۷ | زبان = en}} | ||
* {{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = Madelung | نام = Wilferd | عنوان = The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate | سال = 2004 | ناشر = Cambridge University Press |مکان = Cambridge | شابک = 0521646960 | زبان = en}} | |||
{{پایان چپ‌چین}} | {{پایان چپ‌چین}} | ||
{{پایان پانویس}} | |||
{{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات= | {{درجه‌بندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=خیر|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامه‌ها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اهالی طائف]] | [[رده:اهالی طائف]] | ||
[[رده:ثقیف]] | [[رده:ثقیف]] | ||
[[رده:درگذشتگان ۷۰۱ (میلادی)]] | [[رده:درگذشتگان ۷۰۱ (میلادی)]] | ||
[[رده:درگذشتگان سده ۷ (میلادی) به علت طاعون]] | |||
[[رده:زادگان ۶۰۰ (میلادی)]] | [[رده:زادگان ۶۰۰ (میلادی)]] | ||
[[رده:صحابه مرد]] | |||
[[رده:صحابه]] | [[رده:صحابه]] | ||
[[رده:عراقی‌های سده ۷ (میلادی)]] | [[رده:عراقی‌های سده ۷ (میلادی)]] | ||
[[رده:عرب‌های سده ۷ (میلادی)]] | |||
[[رده:فرمانداران راشدین در کوفه]] | [[رده:فرمانداران راشدین در کوفه]] | ||
نسخهٔ ۱۳ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۱۰
مغیره بن شعبه ابوعبدالله ثقفی، از صحابه محمد و از صاحب منصبان دستگاه خلفای راشدین و معاویه است.
نام و تبار
نام او را مغیره بن شعبه ابوعبدالله ثقفی گزارش کرده‌اند که یکی از صحابه محمد و از صاحب منصبان دستگاه خلفای راشدین و معاویه بود.[۱]
سرگذشت
در زمان محمد
مغیره جزو گروه احلاف ثقیف است و از قبیله بنی معتب است که نگهبانان بت لات طائف بودند. وی برادر زاده عروه بن مسعود صحابی محمد است که در طائف کشته شد. به علت حمله و غارت اموال گروهی از صحابیون مسافر که در خواب بودند، مغیره مجبور به ترک طائف و آمدن به مدینه نزد محمد گردید. محمد به مغیره فرمان داد که گروه ثقیف را جذب اسلام کند و پس از اسلام آوردن شهر طائف، مغیره مأمور گردید که به آنجا رفته و بت خانه و خزانه اش را خراب کند.[۲]
نقش داشتن در رویداد خانه فاطمه زهرا
ابوبکر یک روز بعد از ماجرای سقیفه، برای گرفتن بیعت عمومی به منبر نشست. مراسم بیعت‌گیری با سخنرانی عمر در وصف ابوبکر شروع شد و پس از آن مردم با ابوبکر بیعت می‌کردند. در نهایت ابوبکر نیز خطبه‌ای خواند. در این مراسم، گروهی از مهاجران و انصار از جمله علی، سعد بن عباده، عباس بن عبدالمطلب، فضل بن عباس، زبیر بن عوام، خالد بن سعید، مقداد بن عمرو، سلمان فارسی، ابوذر غفاری، عمار بن یاسر، براء بن عارب، ابی بن کعب، حذیفة بن یمان، خزیمة بن ثابت، ابوایوب انصاری، سهل بن حنیف، عثمان بن حنیف، ابوالهیثم بن تیهان، سعد بن ابی وقاص و ابوسفیان بن حرب از بیعت با ابوبکر استنکاف کردند. در گروه مخالفان ابوبکر، جز سعد بن عباده که خود را مستحق خلافت می‌دید، الباقی بر روی اولیت علی بر ابوبکر اصرار داشتند. از میان کسانی که با ابوبکر بیعت نکردند، بعدها جسد سعد بن عباده در حوران یافت شد که به نقل بلاذری، «سعد به دست جنیان کشته شد». ابوبکر سعی کرد تا با کمک عمر و مغیره بن شعبه، عباس و هاشمیان را با ترغیب در سهم داشتن در حکومت، به بیعت مجاب کند اما موفق نشد. در این بین، اخبار در خصوص بیعت نکردن و مخالفت‌های علی بن ابی‌طالب با ابوبکر، متفاوت و بعضاً متعارض هستند. دسته‌ای از روایات علی را از اولین بیعت‌کنندگان با ابوبکر گزارش می‌کند و دسته‌ای دیگر، علی را از استنکاف‌کنندگان از بیعت تا مدت‌ها بعد از آغاز حکومت ابوبکر معرفی کرده‌اند. بنابر گزارش ابن هشام[۳] و طبری، هنگامی که ابوبکر در مسجد النبی در حال خطبه خواندن به نام خلیفه بود، جمعی از بنی‌هاشم به نشانه مخالفت با ابوبکر در خانه فاطمه تحصن کردند.[۴][۵] علی بعداً مکرر می‌گفت که اگر چهل یاور داشت قیام می‌کرد.[۶] شیخ مفید در روایتی دیگر در کتاب الجمل، گزارش می‌کند که عمر بن خطاب در ابتدا قنفذ – غلام خویش و به نقلی غلام ابوبکر – را برای بیرون کردن اهالی پناهنده شده در خانه فاطمه فرستاد و دستور داد تا بر گِرد خانه هیزم جمع کند؛ سپس خودش به همراه جمعی از جمله مغیره بن شعبه و سالم غلام ابوحذیفه به درب خانه فاطمه آمد و تهدید کرد که اگر متحصنان خارج نشوند، خانه را به آتش خواهد کشید.[۷]
در زمان خلافت ابوبکر
در زمان ابوبکر، با وجود اینکه قریشیان منصبهای مهمی را عهده‌دار شدند، وی نتوانست منصبی بگیرد اما در گروه حاکمان عضو بود. نقش پررنگ او در جنگ قادسیه بر ضد ساسانیان ایران. عمر او را به حکومت بصره گماشت. در آنجا به زنا متهم گردید و با وجود شاهدان کافی عمر تنها به عزلش کفایت نمود. مغیره در منابع بالاترین میزان ازدواج و طلاق را داراست. در منابع به عددهای ۳۰۰، ۷۰۰ و ۱۰۰۰ اشاره شده است. در سال ۲۱ هجری/۶۴۲ میلادی، وی دوباره به روال زندگی عادی اش برگشت و به حکومت کوفه منصوب شد. ابولؤلؤ قاتل عمر، غلام مغیره بود.[۸]
در زمان خلافت عثمان و علی
در زمان عثمان، مغیره پستی نداشت و در زمان علی به طائف بازگشت و ترجیح داد از آنجا دورادور جویای اخبار مسلمانان باشد. او بدون اینکه از وی دعوت شود در واقعه حکمیت به اذرح رفت. در سال ۴۰ هجری/۶۶۰ میلادی که حکومت علی از کف رفته بود و بلاد مختلف در کشمکش بودند، وی با جعل نامه‌ای از معاویه، خود را سالار حج منصوب شده از طرف وی نامید و سالاری حج را بر عهده گرفت.[۹]
در زمان خلافت معاویه
خلافت آل امیه مدیون اشخاص زیرکی چون مغیره است. وی یکی از داهیه‌های عرب شناخته می‌شود. داهیه در لغت به معنی کسی است که اگر وی را در جایی زندانی کرده باشند که برای فرار از آن مجبور باشد، ۷ در پشت سر هم را باز کند، از عهدهٔ این کار بر می‌آید. مغیره نه به خاندان علی مربوط می‌شد و نه ادعای خلافت داشت و از حسودی به قریش هم عاری بود. علاوه بر آن از تیزبینی انصار هم بهره گرفته بود و از زیرکان و صاحب اعتباران ثقیف نیز محسوب می‌گردید. این ویژگی‌ها، معاویه را بر آن داشت که به فکر استفاده از وی بیفتد. در سال ۴۱ هجری/۶۶۱ میلادی وی از سوی معاویه به حکومت کوفه منصوب شد. در این دوران وی با شورشهای شیعیان و خوارج مواجه بود. مغیره موفق شد بدون اینکه خود را با شیعیان به مخاطره بیندازد، با توصیه و مصالحه از طغیان بیشتر آنان جلوگیری کند. مغیره که در سن ۶۰ سالگی بود، به حفظ جایگاهش و اتمام آن به صلح و خوشنامی بود. این شخص که با حسابگری به آل امیه پیوسته بود، تمایل نداشت که به خاطر بنی امیه، آرامش و فراغت خود را به خطر بیندازد و منحصراً قبول کرد که دست راست معاویه در امورات حکومتی باشد. با وجود شورش خوارج به رهبری مستورد، باز هم مغیره همان سیاست نرمش خود را دنبال کرد و با تلفیق آرامش و زیرکی و اینکه می‌دانست کی مسامحه کند، به وسیله هر گروهی، دشمن آن گروه را از بین می‌برد؛ مثلاً گروهی برجسته از شیعیان را به وسیله با به جان انداختن خوارج از بین برد و خود گروه خوارج را نیز به همین طریق از بین برد بدون اینکه خود را به خطر بیندازد و سرانجام از دست مخالفانش در عراق که هیچگاه آرام نبود نفس راحتی کشید.[۱۰]
معاویه تلاش داشت که مغیره که دو پست داشت را از خود جدا کند، اما مغیره با دست داشتن در به وجود آمدن آشوبهایی، کاری می‌کرد که معاویه همیشه به وی احتیاج پیدا کند. با این حال ظاهر قضیه را نیز حفظ می‌کرد و خودش زمینه جانشینی زیاد بن ابیه در امارت کوفه به جای خود و حتی پیشنهاد خلافت یزید پسر از معاویه را داد تا معاویه به وی مشکوک نشود. بعد از آرامش عراق و تسلط یافتن مغیره بر آن، معاویه در ظاهر با وی مشکلی نداشت و تا پایان عمرش وی را در سمت امارت کوفه نگهداشت. تاریخ مرگ مغیره بین سالهای ۵۱–۴۸ هجری/۷۱–۶۶۸ میلادی و در سن حدود ۷۰ سالگی و بر اثر طاعون گزارش شده است.[۱۱]
پانویس
ارجاعات
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
- ↑ عالم‌زاده، «ابوبکر»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ Madelung, Succession to Muhammad, 43.
- ↑ عالم‌زاده، «ابوبکر»، دانشنامه بزرگ اسلامی.
- ↑ Madelung, Succession to Muhammad, 43.
- ↑ مرتضی عاملی، رنج‌های حضرت زهرا، ۱۵۹.
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
- ↑ Lammens, “al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba”, 7: 347.
منابع
منابع فارسی و عربی
- عالم‌زاده، هادی (۱۳۸۸). «ابوبکر». دانشنامه بزرگ اسلامی. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- مرتضی عاملی، جعفر (۱۳۸۷). رنج‌های حضرت زهرا (س). ترجمهٔ سپهری، محمد. قم: تهذیب. شابک ۹۶۴-۹۱۰۶۳-۰-۸.
منابع انگلیسی
- Lammens, H (1993). "al-Mug̲h̲īra b. S̲h̲uʿba". Encyclopaedia of Islam (به انگلیسی). Vol. ۷ (second ed.). Leiden: E. J. Brill. p. ۳۴۷.
{{cite encyclopedia}}: Unknown parameter|عنوان جلد=ignored (help) - Madelung, Wilferd (2004). The Succession to Muhammad: A Study of the Early Caliphate (به انگلیسی). Cambridge: Cambridge University Press.