مالکی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (پیونددهی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مذهب '''مالکی''' در [[مدینه]] توسط | {{اهل سنت}}مذهب '''مالکی''' در [[مدینه]] توسط [[مالک بن انس]] معروف به «امام المدینه» که فقیهی عربی الاصل بود پیدا شد. مالک، [[فقه]] خود را در مدینه که مرکز مدرسهٔ اهل حدیث بود، براساس حدیث نوبی تأسیس نمود. او احادیث [[محمد|پیامبر اسلام]] که به نظرش [[حدیث صحیح|صحیح]] می‌رسید، هرچند [[خبر واحد|خبری واحد]] باشد را قبول داشت و بیشتر به قول [[صحابه]] استناد می‌کرد۔ او هنگامی که برای مسئله‌ای فقهی دلیلی از [[قرآن]] و [[سنت]] نمی‌یافت به [[قیاس]] و بعضی دلایل خاص که آنها را [[مصالح مرسله]] گویند توسل می‌جست.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۲}} مصالح مرسله اموری است که فقط به منظور مصلحت انجام گیرد و تنها نزد مالک مورد قبول واقع شد.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|صص=۱۰۲–۱۰۳}} این مذهب در [[حجاز]] منتشر شده و از آنجا به [[مغرب]] و [[اندلس]] (اسپانیا) راه یافت و اکنون در [[مراکش]]، [[تونس]]، [[لیبی]] و کمی در [[مصر]]، [[سودان]]، [[بحرین]] و [[کویت]] رواج دارد.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۳}} | ||
معروف‌ترین کتاب مالک | معروف‌ترین کتاب مالک ''[[الموطا|الموطّا]]'' نام دارد که در حدیث است و آنرا به ترتیب مواضیع فقه مرتب کرده است.{{پنک|مشکور|۱۳۷۹|ص=۱۰۳}} | ||
== ارجاعات == | == پانویس == | ||
=== ارجاعات === | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
== منابع == | === منابع === | ||
{{آغاز منابع}} | {{آغاز منابع}} | ||
* {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}} | * {{یادکرد کتاب | عنوان=تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم | تاریخ=1379 | نام = محمدجواد | نام خانوادگی = مشکور | ناشر = انتشارات اشراقی | شابک = 964-5966-48-5}} | ||
نسخهٔ ۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۹
| بخشی از سلسله مقالات در رابطه با اهل سنت |
|---|
 درگاه اسلام |
مذهب مالکی در مدینه توسط مالک بن انس معروف به «امام المدینه» که فقیهی عربی الاصل بود پیدا شد. مالک، فقه خود را در مدینه که مرکز مدرسهٔ اهل حدیث بود، براساس حدیث نوبی تأسیس نمود. او احادیث پیامبر اسلام که به نظرش صحیح می‌رسید، هرچند خبری واحد باشد را قبول داشت و بیشتر به قول صحابه استناد می‌کرد۔ او هنگامی که برای مسئله‌ای فقهی دلیلی از قرآن و سنت نمی‌یافت به قیاس و بعضی دلایل خاص که آنها را مصالح مرسله گویند توسل می‌جست.[۱] مصالح مرسله اموری است که فقط به منظور مصلحت انجام گیرد و تنها نزد مالک مورد قبول واقع شد.[۲] این مذهب در حجاز منتشر شده و از آنجا به مغرب و اندلس (اسپانیا) راه یافت و اکنون در مراکش، تونس، لیبی و کمی در مصر، سودان، بحرین و کویت رواج دارد.[۳]
معروف‌ترین کتاب مالک الموطّا نام دارد که در حدیث است و آنرا به ترتیب مواضیع فقه مرتب کرده است.[۳]
پانویس
ارجاعات
- ↑ مشکور ۱۳۷۹، ص. ۱۰۲.
- ↑ مشکور ۱۳۷۹، صص. ۱۰۲–۱۰۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ مشکور ۱۳۷۹، ص. ۱۰۳.
منابع
- مشکور، محمدجواد (۱۳۷۹). تاریخ شیعه و فرقه‌های اسلام تا قرن چهارم. انتشارات اشراقی. شابک ۹۶۴-۵۹۶۶-۴۸-۵.
| ادیان |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| سایر ادیان | |||||||||||
| رایج در ایران باستان | |||||||||||
| نقضِ حقوقِ دینی | |||||||||||
| نزدِ نامآوران | |||||||||||
